*ေၾကြးေပးသူႏွင္႔ ေၾကြးယူသူ အေမးအေျဖ ရွင္းလင္းခ်က္*

ဒီပိုစ္ေလးကေတာ႕ ကြ်န္ေတာ္ 10.6.2011 ရက္ေန႕က အြန္လိုင္းတြင္ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္နဲ႕ စကားေျပာရင္း သူငယ္ခ်င္းက သူ႕စိတ္ထဲမွာ မရွင္းလင္းတာေလး သိခ်င္လို႕တဲ႔။ အဲဒါ ငါ နင္႔ကို ေမးလို႔ရလားလို႕ ေမးပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္လည္း ေအး ရပါတယ္ဟ။ ငါသိရင္ေတာ႕ ေျဖေပးတာေပါ႔လို႕ ျပန္ေျပာလိုက္ပါတယ္။ သူေမးခြန္းကို ကြ်န္ေတာ္ သိသေလာက္ေတာ႕ ရွင္းျပပါတယ္။ သူက ပိုျပီးေတာ႕ စိတ္ထဲမွာ ရွင္းရွင္းလင္းလင္းသိခ်င္ေတာ႕ နင္ ဆရာေတာ္ေတြကို ေမးေလွ်ာက္ေပးပါလားလို႕ ေျပာပါတယ္။ ေအး ခနေနအံုး သူငယ္ခ်င္း ငါ ေမးေလွ်ာက္ေပးမယ္ဆိုျပီး အြန္လိုင္းတြင္ ဆရာေတာ္သီတဂူစတားကို ဒီေမးခြန္းေလးကို ဆရာေတာ္၏ အျမင္ေလးနဲ႕ ရွင္းလင္းေအာင္ အေျဖေလးသိခ်င္ပါတယ္ဆိုျပီး ကြ်န္ေတာ္ ေမးေလွ်ာက္ခဲ႔ပါတယ္။

သူငယ္ခ်င္း ေမးတဲ႕ ေမးခြန္းက ဒီလိုျဖစ္ပါတယ္။

ျမန္မာလူမိ်ဴးေတြ မွာသူမ်ားအေၾကြးကိုယူမိျပီး ျပန္မဆပ္ရင္ေပါ့ေနာ္။ အဲ့သူဆီ သံသရာေၾကြးအေနနဲ႔ ေနာင္ဘ၀မွာ ႏြားတို႔ဘာတို႔အျဖစ္နဲ႔ ျပန္ဆပ္ၾကရတယ္ေလ။ အဲ႕ဒါကို သိတယ္ လက္လည္းခံတယ္။ အေၾကြးယူသြားတယ္ အဲ့ဒါကို ယူူတဲ့သူကေမ့ေနတယ္ ျပန္ဆပ္ဖ႔ို အေၾကြးရွင္ကလည္း မွတ္မိေပမယ္႔ သူ့အဲဒီ အေၾကြးကို မယူေပးခ်င္ေတာ့ဘူး ငါ့ဆီလည္း သံသရာေၾကြး လာမဆပ္နဲ႔ေတာ့ရယ္လို႔ သူ႔ဘာသာသူ ယူတဲ့သူမသိဘဲ ဆံုးျဖတ္ထားျပီး မေတာင္းေတာ့ဘူးဆိုရင္ ယူထားသူက အဲဒီ ပိုက္ဆံအတြက္ သံသရာေၾကြး ျပန္လာဆပ္ရေသးလားဆိုတာကို ငါ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း သိခ်င္လို႔ပါ။

ဆရာေတာ္က သူငယ္ခ်င္းေမးတဲ႕ ေမးခြန္းေလးကို ဒီလိုေျဖၾကားထားပါတယ္။

စာမွာေတာ့ အေၾကြးနဲ႕ပတ္သက္ျပီး ရဟန္းေတြကိုပဲ ေဟာထားတာေတြ႕ရတယ္ စာလုိေတာ့ ဣဏပရိေဘာဂ ေပါ့ ဥပမာဆုိပါဆုိ႔- ရဟန္းေတြဟာ ဒကာဒကာမေတြ လွဴတာ စားေနၾကရတယ္ ဒါအေၾကြးပဲ အဲဒီအေၾကြးမတင္ေအာင္ စာခါနီး ေမတၱာပုိ႕ျခင္း ဆင္ျခင္ျခင္း နညး္စနစ္ကို ဘုရား ခ်မွတ္သြားတယ္။ ယူတဲ့သူက ေမ့ေနတယ္၊ ဒါေပမဲ့ အေၾကြးရွင္ကိုယ္တုိင္က ေပးစရာ မလုိေတာ့ဘူးဆုိတဲ့သေဘာ ဆုံးျဖတ္ထားေတာ့ အေၾကြးမတင္ဘူးလုိ႕ပဲ ယူဆပါတယ္။

မေနာ ပုဗၺဂၤမာ မေနာ ေသ႒ာ ဆုိတဲ့

စာအလုိေပါ့ စိတ္သာလွ်င္ အဓိကပါ

ယူတဲ့သူက အေၾကြးမေပးေတာ့ဘူးလုိ႕ စိတ္ေစတနာဆုိးမပါ သလုိ အေၾကြးရွင္ကလဲ စိတ္နဲ႕ ေပးစရာမလုိဟု ဆုံးျဖတ္ထားရကား အေၾကြးမရွိဟု ယူဆႏုိင္ပါတယ္။

ဆက္လက္ျပီး ဆရာေတာ္နဲ႕ ကြ်န္ေတာ္ မရွင္းလင္းတာေလးေတြကို ေမးေလွ်ာက္ခဲ႔ပါတယ္။

ေတာသားေလး: မွန္ပါ႔ဘုရား သူက အဲဒါ မရွင္းျဖစ္ေနတာဘုရား။

သီတဂူစတား: ဆုိလုိတာက အေၾကြးယူသူက အေၾကြးဆပ္မယ္လုိ႕ စိတ္ထဲမွာ ရွိျပီးသားေလ မဆပ္ေသးတာဘဲ ရွိတာ။

ေတာသားေလး: မွန္ပါ႔ဘုရား။

သီတဂူစတား: ေမ့ေလ်ာ့ေနေပမယ္႔ သတိရတဲ့အခ်ိန္ ျပန္ဆပ္မယ္ေပါ့။ ဒီလိုခံယူထားတာဆုိေတာ့ အေၾကြးယူသူသႏၱာန္မွာ အျပစ္မရွိဘူးလုိ႕ ယူဆပါတယ္။

ေတာသားေလး: မွန္ပါ႔ဘုရား။

သီတဂူစတား: မဆက္ေတာ့ဘူးလုိ႕ စိတ္က ဆုံးျဖတ္ခ်က္ခ်လုိက္ရင္ေတာ့ သူ႕အေၾကြး သံသရာတေကြ႕မွာ ျပန္ဆက္ရမယ္ေပါ့။ ဒါကလဲ ခုိးျခင္း လိမ္ညာျခင္းတမ်ိဳးပဲေလ သူ႕စိတ္က ျပန္ေပးမယ္လုိ႕ ယူဆထားသေရြ႕ အျပစ္မရွိဘူးလုိ႕ပဲ ယူဆပါတယ္။

ေတာသားေလး: မွန္ပါ႔ဘုရား။

သူစိတ္က ဒီဘ၀ ေသသြားလို႕ မဆပ္ျဖစ္ေတာင္ ေနာက္ဘ၀မွာ ၾကံဳရင္ ျပန္ဆပ္တာ က်ေတာ႕ေရာ ဘုရား။

သီတဂူစတား: ဟုတ္တယ္။

ေတာသားေလး: အျပစ္အတြက္ မဟုတ္ဘူးေပါ႔ေနာ္ သူဘာသာ အခိုက္မသင္႕လို႕ သက္တမ္းအရ ေသသြားခဲ႕ေသာ္ အေၾကြးေတြကလည္း ဆပ္မယ္ဆိုျပီး မဆပ္ခဲ႕ရရင္ သံသရာေတာ႕ပါမွာေပါ႔ေနာ္ ဘုရား။

သီတဂူစတား: သူက အျပစ္က်ဴးလြန္တာ မဟုတ္သည့္အတြက္ ေနာက္ဘ၀အထိ မေရာက္ပါဘူး။

ေတာသားေလး: မွန္ပါ႔ဘုရား။

သီတဂူစတား: ယူသူစိတ္ထဲမွာ ျပန္ေပးမယ္ ဆုိတဲ့ ဆႏၵရွိေနတယ္၊ သူ႕စိတ္ျဖဴစင္တယ္၊ ဒါ့ေၾကာင့္ ေနာက္ဘ၀အထိ အဲဒီအေၾကြး မေရာက္ႏုိင္ဘူးလုိ႕ ထင္ပါတယ္။

ေတာသားေလး: မွန္ပါ႔ဘုရား။

သီတဂူစတား: ေနာက္ဘ၀အထိ အက်ိဳးေပးတယ္ဆုိတာ စာလုိ ေျပာရင္ ကမၼပထေျမာက္မွေလ။

ေတာသားေလး: မွန္ပါ႕ဘုရား။ သူေမးခြန္းထဲကလို ႏြားအျဖစ္တုိ႕ ဘာတို႕ ျပန္ဆပ္ရတာက်ေတာ႕ ဘယ္လို အျပစ္ ျဖစ္သြားတာလဲ ဘုရား။

သီတဂူစတား: ကမၼပထဆုိတာ သူတစ္ပါး ဒုကၡေရာက္ေအာင္ လြန္က်ဴးျခင္းေပါ့၊ စာလုိေတာ့ အတၳဘဥၥန ေပါ့။

ေတာသားေလး: မွန္ပါ႔ဘုရား။

သီတဂူစတား: ဒါက ျပန္မဆပ္ဘူးဆုိတဲ့ အလုိဆုိး စိတ္ဆုိးေတြေၾကာင့္ပါ။

ေတာသားေလး: ရြာေတြမွာလည္း ငါအေၾကြးမဆပ္ရင္ ငါအိမ္မွာ ဘာျဖစ္ ညာျဖစ္ဆိုျပီး ေဒါသနဲ႕ ေျပာၾကတာေတြ ၾကားဖူးတယ္ဘုရား။ အဲဒါေတြေၾကာင္႕လား ဘုရား။

သီတဂူစတား: ဒါက အေၾကြးရွင္က မေက်နပ္တာေလ။

ေတာသားေလး: မွန္ပါ႔ဘုရား။

သီတဂူစတား: အခုဟာက ၁။ အေၾကြးရွင္က ေက်နပ္ျခင္း၊ ၂။ ယူသူကလဲ အလုိဆုိး မရွိျခင္း ဒီႏွစ္ခ်က္တည္းနဲ႕တင္ ဘုန္းဘုန္းအလုိေပါ့ အျပစ္မရွိ ေနာက္ဘ၀အထိ ဆက္စရာ မလုိဟု ယူဆပါတယ္။

ေတာသားေလး: ဆပ္ခ်င္တဲ႕ စိတ္ရွိတဲ႕သူကေတာ႕ ဆပ္ကို ဆပ္မွာဘဲ အျပစ္မရွိဘူး အကယ္၍ မဆပ္ခ်င္ဘဲ ေရွာင္ပုန္းေနရင္ေတာ႕ အျပစ္ျဖစ္မွာဘဲ အဲလိုေပါ႔ဘုရား။

သီတဂူစတား: အေၾကြးဆက္ရတယ္ဆုိတာ အဲဒီ ၂ ခ်က္ တစ္ခုခု ညွိေနလုိ႕ပဲ။

ေတာသားေလး: မွန္ပါ႔ဘုရား။

သီတဂူစတား: နားလည္ႏုိင္တဲ့ သူကို ထပ္ေမးၾကည့္ေပါ့ အေျဖတမ်ိဴးထြက္လာႏုိင္တယ္။

ေတာသားေလး: မွန္ပါ႔ဘုရား။

သီတဂူစတား: အယူအဆ မတူႏုိင္ဘူးေပါ့ အဲဒီအထဲကမွာ ကိုယ္ၾကိဳက္တာ ယူေပါ့။

ေတာသားေလး: မွန္ပါ႔ဘုရား။ တပည္႕ေတာ္ အခုလို ရွင္းရွင္းလင္းလင္း သိရတဲ႕အတြက္ အရွင္ဘုရားကိုလည္း ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ဘုရား။ သူငယ္ခ်င္းကလည္း သူစိတ္ထဲမွာ ရွင္းသြားပါျပီ ဘုရား။ အရွင္ဘုရားကို တပည္႕ေတာ္ ရိုေသစြာ ရွိခိုးကန္ေတာ႕ လုိက္ပါတယ္ဘုရား။

အားလံုး ေၾကြးယူေတာ႕ျပံဳး၊ ေၾကြးေတာင္းေတာ႕ အမုန္းမ်ား မပြားမိေအာင္ ဆင္ျခင္ႏိုင္ၾကပါေစ။

အားလံုးေသာ ဓမၼမိတ္ေဆြမ်ား ကိုယ္စိတ္ႏွစ္ျဖာ က်န္းမာခ်မ္းသာၾကပါေစ။

ေတာသားေလး

Read more »

Posted in: အေမးအေျဖ

*သံသရာ*

သံသရာဟူသည္ တစ္ဘ၀မွ တစ္ဘ၀ တေျပာင္းျပန္ျပန္ အဖန္ဖန္ အထပ္ထပ္ အဆက္မျပတ္ ျဖစ္ပ်က္ျခင္းပင္ ျဖစ္ပါသည္။ အဌသာလိနီအဌကထာ၌လည္း “ခႏၶာ အာယတန ဓာတ္တရားတို႕၏ အဆက္မျပတ္ေသာ ျဖစ္စဥ္သည္ သံသရာမည္၏” ဟု ေဖာ္ျပထားပါသည္။

ဤတြင္ သတိျပဳစရာ ရွိလာ၏။ သတၱ၀ါတို႔သည္ ဤသို႔ သံသရာလည္ပတ္ၾကရာ၌ “ဤဘ၀ ဤဘံုမွ ရုပ္နာမ္ကပင္ ထိုဘ၀ ထိုဘံု၌ ေျပာင္းေရႊ႕ျဖစ္ပ်က္၏” ဟု မစြဲယူသင္႔ျခင္း ျဖစ္သည္။ ထိုသို႕ စြဲယူပါက သႆတဒိဌိ (ျမဲ၏ဟူေသာ အမွားမ်ား) ျဖစ္လိမ္႔မည္။ တစ္ဖန္ “ဤဘ၀ ဤဘံုမွ ရုပ္နာမ္သည္ ဤဘ၀ ဤဘံုမွာပင္ ေသေက် ကင္းျပတ္၏၊ ေနာက္ဘ၀ ေနာက္ဘံုႏွင္႔ ဘာမွ်မသက္ဆိုင္” ဟု စြဲယူျပန္လွ်င္လည္း ဥေစၦဒဒိဌိ (ေသလ်င္ျပတ္၏ ဟူေသာ အယူမွား) ျဖစ္လိမ္႕ဦးမည္။ ျမတ္ဗုဒၶကား ယင္းအယူအဆႏွစ္ခုတို႔၏ အၾကားမွာ အေၾကာင္းေၾကာင္႔ အက်ဳိးျဖစ္ေပၚျခင္းကိုသာ ညြန္ျပေတာ္မူေလသည္။

ဤအေၾကာင္းႏွင္႔ ပတ္သက္၍ ဤဘ၀ ဤဘံုမွ ရုပ္နာမ္တစံုတရာက မေျပာင္းေရႊ႕ဘဲ ဟုိဘ၀ ဟိုဘံု၌ ပ႗ိသေႏၶ ေနႏိုင္ပံုကို မိလိႏၵပဥွာတြင္ ဤသို႔ ျပဆိုထား၏-

အရွင္နာဂေသန။ ။မင္းျမတ္- ဥပမာကား တစ္စံုတေယာက္ေသာ ေယာက်ၤားသည္ မီးတိုင္တစ္ခုမွ မီးတိုင္တစ္ခုကို ညိွထြန္း၏။ မင္းျမတ္ အသို႕နည္း၊ ထိုမီးသည္ ထိုမီးတိုင္မွ ေျပာင္းေရႊ႕သြားသေလာ?

မိလိႏၵမင္း။ ။အရွင္ဘုရား- မေျပာင္းေရႊ႕ပါ။

အရွင္နာဂေသန။ ။မင္းျမတ္- ဤအတူပင္ ဤဘ၀မွ တစံုတရာ မေျပာင္းေရြႊ႕ဘဲ ပ႗ိသေႏၶျဖစ္၏။

မိလိႏၵမင္း။ ။ထို႕ထက္ အလြန္ ဥပမာ ျပဳပါဦးေလာ႕?

အရွင္နာဂေသန။ ။မင္းျမတ္- သင္မင္းျမတ္သည္ ငယ္စဥ္က ကဗ်ာဆရာထံမွ တစံုတခုေသာ ကဗ်ာကို သင္ဖူးေၾကာင္း မွတ္မိပါ၏ေလာ?

မိလိႏၵမင္း။ ။အရွင္ဘုရား- မွတ္မိပါ၏။

အရွင္နာဂေသန။ ။မင္းျမတ္-အသို႕နည္း၊ ထိုကဗ်ာသည္ ဆရာ႕ထံမွ ေျပာင္းေရႊ႕လာသေလာ?

မိလိႏၵမင္း။ ။အရွင္ဘုရား-မေျပာင္းေရႊ႕ပါ။

အရွင္နာဂေသန။ ။မင္းျမတ္-ဤအတူသာလွ်င္ ဤဘ၀မွ တစံုတရာ မေျပာင္းေရြႊ႕ဘဲ ဟိုဘ၀၌ ပ႗ိသေႏၶစြဲယူ၏။

သို႕ျဖစ္၍ တစ္ဘ၀မွ တစ္ဘ၀သို႔ ေျပာင္းေရႊ႕၍ သံသရာလည္ပတ္ရာတြင္ ဤဘ၀ ဤဘံုမွ ရုပ္နာမ္ႏွင္႔ ဟိုဘ၀ ဟိုဘံုမွ ရုပ္နာမ္သည္ ထပ္တူထပ္မွ် လံုး၀တူသည္လည္းမဟုတ္၊ တကြဲတျပား လံုး၀ျခားနားသည္လည္း မဟုတ္၊ ႏြားႏုိ႕မွ ႏို႕ဓမ္းစသည္ ျဖစ္ရာတြင္ ႏို႕ဓမ္းသည္ ႏြားႏုိ႕မဟုတ္ေသာ္လည္း ႏြားႏို႕ႏွင္႔ အေၾကာင္းမကင္းသကဲ႕သို႕ ထို႕အတူပင္ ဤဘ၀ ဤဘံုမွ ရုပ္နာမ္အေၾကာင္းေၾကာင္႔ ဟိုဘ၀ဟိုဘံုမွ ရုပ္နာမ္အက်ဳိးတရား ျဖစ္ေပၚလာရျခင္း ျဖစ္သည္။

ဤသို႕ တစ္ဘ၀မွ တစ္ဘ၀ ေျပာင္းေရႊ႕ျဖစ္ပ်က္ရာ၌ သံသရာခရီးကား ရွည္ေ၀းၾကာျမင္႕လြန္းလွ၏၊ သမုဒၵရာသည္ ဆံုးစမျမင္ က်ယ္ျပန္႔သလိုပင္ သံသရာသည္လည္း ဆံုးစမျမင္ အလြန္ပင္ ရွည္လ်ားလွပါ၏၊ သံသရာဟူေသာ သမုဒၵရာ၏ အနားေရးကမ္းစကို ဘယ္မွာ စတင္ခဲ႕ေၾကာင္း မသိႏိုင္ေပ၊ သံသရာ၏ ေရွ႕ဖ်ား အနားေရး အစကား နွစ္ေပါင္း ရာေထာင္ စသည္ၾကာခဲ႔ျပီ၊ ကမၻာေပါင္း ရာေထာင္ စသည္ ရွည္ခဲ႔ျပီ၊ “ဤမင္း ဤဘုရားလက္ထက္က စတင္ ျဖစ္ခဲ႔သည္၊ ထိုကာလ၏ ေရွးက စတင္ မျဖစ္ေပၚခဲ႔ေသး” ဟု ေခတ္ကာလကို သတ္မွတ္၍ မရႏိုင္။ ထို႕ေၾကာင္႔ “သမုဒၵရာ အသြင္ သံသရာခြင္” (သံသာရ သာဂရ) ဟု ဖြင္႔ဆိုၾကျခင္း ျဖစ္ပါ၏။

သာသနာေရး ၀န္ၾကီးဌာန သာသနာေတာ္ ထြန္းကားျပန္႔ပြားေရးဦးစီးဌာနမွ ထုတ္ေ၀ေသာ ဗုဒၶဘာသာေကာင္းတစ္ေယာက္ စာအုပ္မွ ျပန္လည္ ကူးယူျပီး ေဖာ္ျပလိုက္ျခင္းျဖစ္ပါတယ္။

အားလံုးေသာ ဓမၼမိတ္ေဆြမ်ား ကိုယ္စိတ္ႏွစ္ျဖာ က်န္းမာခ်မ္းသာျပီး လိုရာပန္းတိုင္ ေလွ်ာက္လွမ္းႏုိင္ၾကပါေစ။

ေတာသားေလး

Read more »

Posted in: သိမွတ္ဖြယ္ရာဓမၼစာေပမ်ား

*ရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ားအား စားေသာက္ဖြယ္ရာမ်ားကပ္လွဴနည္း*

လူပုဂၢိဳလ္တစ္ဦးတစ္ေယာက္က ဆြမ္းစေသာ စားေသာက္ဖြယ္ ပစၥည္းတို႕ကို ရဟန္းသံဃာေတာ္တို႕၏ လက္သို႕ ထိေအာင္ ေရာက္ေအာင္ ေပးျခင္းကို ကပ္လွဴသည္ဟု ေခၚသည္။ ယင္းသို႕ ကိုယ္ထိလက္ေရာက္ ေပးလွဴျခင္းကို ကပ္လွဴသည္ဟု အတိုေကာက္ သံုးႏႈန္း၏။
ယင္းသို႕ ကပ္လွဴရာ၌ အဂၤါ (၅)မ်ဳိးႏွင္႔ ျပည္႕စံုမွ ကပ္လွဴမႈ ထေျမာက္ ေအာင္ျမင္ပါသည္။ အဂၤါ ငါးမ်ဳိးႏွင္႔ ျပည္႔စံုေအာင္ ေပးလွဴျခင္းကို အကပ္ေျမာက္သည္ဟု အတိုေကာက္ သံုးႏႈန္း၏။
၁။ ကပ္လွဴမည္႔သူက ကပ္လွဴျခင္း ခံယူမည္႕ ရဟန္း၏ လက္သို႕ ေရာက္ေအာင္ ထိေအာင္ စားဖြယ္ပစၥည္းကို ေရွးရႈေဆာင္ေပးျခင္း၊

၂။ ကပ္လွဴမည္႕သူသည္ ကပ္လွဴျခင္း ခံယူမည္႕ရဟန္း၏ ႏွစ္ေတာင္ထြာအတြင္း ေရာက္ရွိေနရျခင္း

၃။ အားအလတ္စားရွိသူ တစ္ေယာက္တည္း ေျမွာက္ခ်ီ မ-ယူႏိုင္ေသာ ပစၥည္း၀တၳဳ ျဖစ္ေစရျခင္း။

မွတ္ခ်က္။ ။ ဆြမ္းႏွင္႔ ဆြမ္းဟင္းပန္းကန္မ်ား တင္ထားေသာ စားပြဲခံုသည္ ခြန္အား အလတ္စားရွိသူ တစ္ေယာက္တည္း ေျမွာက္ခ်ီ မ-ယူႏိုင္ပါက ႏွစ္ေယာက္သံုးေယာက္ ၀ိုင္း၀န္းေျမွာက္ခ်ီ မ-ယူ၍ ဆပ္ကပ္မႈမ်ိဳးသည္ အကပ္ေျမာက္ပါသည္။ အလွဴရွင္မ်ား အတူတကြ မ-ယူ ကပ္လွဴႏိုင္သည္။

၄။ ကုိယ္ျဖင္႕ျဖစ္ေစ၊ ကိုယ္ႏွင္႔စပ္ေသာ (ကိုင္ထားေသာ) ခြက္ စသည္ျဖင္႕ျဖစ္ေစ အနီးကပ္ ပစ္၍ျဖစ္ေစ ဤသံုးမ်ဳိးတြင္ တစ္မ်ဳိးမ်ဳိးျဖင္႔ ကပ္လွဴသူက ေပးျခင္း၊

မွတ္ခ်က္။ ။ ပစ္၍ ေပးျခင္းမ်ဳိးကား ရိုင္းစိုင္းရာ ေရာက္ေသာေၾကာင္႔ အကပ္ေျမာက္ေသာ္လည္း ကပ္လွဴေလ႕ မရွိပါ။

၅။ ကိုယ္၏ အစိတ္အပိုင္း လက္စသည္ျဖင္႔ ျဖစ္ေစ၊ ကိုယ္ႏွင္႔စပ္ေသာ (ကိုင္ထားေသာ) ခြက္၊ တုတ္ စသည္ျဖင္႔ ခံ၍ ထိ၍ ျဖစ္ေစ ဤႏွစ္မ်ဳိးတြင္ တစ္မ်ဳိးမ်ဳိးျဖင္႔ အကပ္ခံရေသာ ရဟန္းက ခံယူျခင္း။

ဤငါးမ်ဳိးႏွင္႔ ျပည္႔စံုညီညြတ္ေအာင္ ကပ္လွဴရေသာ အကပ္ေျမာက္ပါသည္။

ဤသို႕ စားေသာက္ဖြယ္မ်ားကို ရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ားအား ကပ္လွဴရာ၌ အမ်ဳိးသမီးျဖစ္ပါက ၾကံဳၾကံဳကေလးထိုင္၍၊ အမ်ဳိးသားျဖစ္ပါက ဒူးတုပ္ထိုင္ျပီး ေဖာ္ျပခဲ႕ျပီးေသာ အဂၤါငါးမ်ဳိးႏွင္႔ ျပည္႔စံုညီညြတ္ေအာင္ ရိုေသေလးစားစြာ ကပ္လွဴရပါမည္။ သကၠစၥဂါရ၀ ေျမာက္ရပါမည္။ သို႕မွသာ လူနတ္နိဗၺာန္ သံုးတန္ေရာက္ေၾကာင္း အက်င္႕ေကာင္းျဖစ္၍ မြန္ျမတ္ေသာ ေကာင္းက်ဳိးကို ရရွိႏိုင္မည္ ျဖစ္ပါသည္။

အက်ဥ္းခ်ဳပ္-

• ေရွ႕ရႈေဆာင္ျခင္း၊
• ႏွစ္ေတာင္႕ထြာအတြင္း ျဖစ္ျခင္း၊
• တစ္ေယာက္ မ-ႏိုင္ျခင္း၊
• လက္ျဖင္႔ သို႕မဟုတ္ ပန္းကန္စသည္ျဖင္႔ ထည္႕၍ ကပ္ျခင္း၊
• ရဟန္းက အကပ္ခံျခင္း။

သာသနာေရး၀န္ၾကီးဌာန သာသနာေတာ္ ထြန္းကားျပန္႔ပြားေရးဦးစီးဌာနမွ ထုတ္ေ၀ေသာ ဗုဒၶဘာသာေကာင္းတစ္ေယာက္ စာအုပ္မွ ျပန္လည္ ကူးယူျပီး ေဖာ္ျပလိုက္ျခင္းျဖစ္ပါတယ္။

အားလံုးေသာ ဓမၼမိတ္ေဆြမ်ား ကိုယ္စိတ္ႏွစ္ျဖာ က်န္းမာခ်မ္းသာျပီး လိုရာပန္းတိုင္ ေလွ်ာက္လွမ္းႏုိင္ၾကပါေစ။

ေတာသားေလး

Read more »

Posted in: သိမွတ္ဖြယ္ရာဓမၼစာေပမ်ား

*ပညာ*

ျမတ္စြာဘုရားရွင္က “ပညာသမာ အာဘာ နတၳိ” ပညာႏွင္႔တူေသာ အလင္းေရာင္မရွိ” ဟု ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ႔ပါတယ္။ ပညာဆိုတဲ့ ေ၀ါဟာရမွာ ေလာကီပညာနဲ႔ ေလာကုတၱရာပညာ ဆိုျပီး ႏွစ္မ်ဳိး ရွိပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ အခုေျပာျပမယ့္ ပညာကေတာ့ ေလာကီပညာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္တစ္နည္း ေျပာရရင္ေတာ့ အတတ္ပညာ ကို ဆိုလိုျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

ကြ်န္ေတာ္တို႕ေတြ အားလံုးက ပညာဟုဆိုလွ်င္ အတန္းပညာ ဘြဲ႕ေတြကို ေျပးျမင္မိၾကပါတယ္။ အဆင္ျမင့္ ပညာေတြ တတ္ေျမာက္ျပီး ဘြဲ႕ေတြတန္းစီရျခင္းဟာ ပညာျပည့္စံုျပီဟု မဆိုႏိုင္ေသးပါ။ တခ်ဳိ႕ေတြက ဘြဲ႕ေလးတစ္ခုရျပီ ဆိုရင္ ေက်ာင္းၿပီးၿပီ ပညာတတ္ၿပီ လို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ထင္မိၾကတယ္။

ဥပမာ - ကြ်န္ေတာ္ဟာ ဘြဲ႕ရပညာတတ္ တစ္ေယာက္ဆိုၿပီး ကိုယ့္ကုိယ္ကို မာန္မာနတက္ကာ ရြာထဲမွာ တျခားသူေတြကို ရွိတယ္လို႔ မထင္ဘဲ မူးယစ္ေသာင္းက်န္း ကိုယ္ထင္ရာ ကိုယ္လုပ္ေနမယ္ ဆိုရင္ တျခားသူေတြက “ဟာ ဒီေကာင္ေလး တကၠသိုလ္မွာ ပညာေတြသင္လာျပီး ေက်ာင္းေတြအမ်ားၾကီး တက္ခဲ့ျပီး ေလ့လာ သင္ၾကားခဲ့တာေတြဟာ ဒီလိုဘဲလား” လို႕ ေ၀ဖန္လာၾကလိမ္႕မယ္။ အဲဒီလိုမ်ဳိးေတြ မျဖစ္ေအာင္ အဆိုးအေကာင္း အမွားအမွန္ကို ေ၀ဖန္ပိုင္းျခား ခြဲျခမ္းျပီး အမွန္အတိုင္း သိရွိႏိုင္ျခင္းကို ပညာဟု ေခၚဆိုျခင္းျဖစ္ပါတယ္။

အဲဒီ ပညာကေတာ့ အသိဉာဏ္ပညာနဲ႔ သက္ဆိုင္ေနတဲ့ အတြက္ ေလာကုတၱရာ ပညာ ျဖစ္ပါတယ္။ တစ္နည္းေျပာရရင္ အသိပညာလို႔ ဆိုလိုတာပါ။

သိပၸံပညာ၊ ၀ိဇၨာပညာ၊ လက္မႈပညာနဲ႔ ပညာရပ္မ်ဳိးစံုကို တတ္ေျမာက္ထားတဲ့ သူေတြကို ပညာတတ္ ဆိုၿပီး ေယဘုယ်အားျဖင္႔ ေခၚဆိုႏိုင္ၾကပါတယ္။ ကန္႔ကြက္စရာေတာ့ မရွိပါ။ ဒါေပမယ့္ အမွားအမွန္ကုိ ေ၀ဖန္ပိုင္းျခားႏိုင္တဲ့ အသိဉာဏ္သည္သာ တကယ့္ ပညာအစစ္အမွန္ ျဖစ္ပါတယ္။

အဲဒီ ေက်ာင္းသင္ပညာရပ္မ်ားကို သင္ၾကားခြင္ မရခဲ့တဲ့ သူမ်ားအတြက္လည္း စိတ္ပ်က္အားငယ္ျခင္း မရွိဘဲ ဘြဲ႕ရမွ ပညာတတ္ဆိုတဲ့ အေတြးအေခၚေတြ ကိုလည္း ေခါင္းထဲကေန ထုတ္ထားၾကေစခ်င္ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ယေန႔ေခတ္ အသံုးျပဳေနၾကတဲ့ မီးသီး မီးလင္းလာေအာင္ တီထြင္ေပးခဲ့သူ ေသာမတ္စ္အက္ဒီဆင္နဲ႔ တျခား ကမာၻေက်ာ္ ပုဂၢိဳလ္ေတြလည္း ေက်ာင္းစာေတာ္ခဲ့ ၾကသူမ်ား မဟုတ္ပါ။ သူတို႔ရဲ႕ ဇြဲ၊ လံုလ၊ ၀ိရိယ တို႔ကို တတ္သိ နားလည္စြာနဲ႔ တန္ဖိုးရွိရွိ လက္ေတြ႕ အသံုးခ် ျပဳလုပ္ခဲ့ၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။

ကြ်န္ေတာ္ ဘာေျပာခ်င္တာလဲဆိုေတာ့ ခုေခတ္ မိဘေတြအမ်ားစုက မိမိတို႔ရဲ႕ သားသမီးမ်ားကို အမွတ္ေတြအျပည့္နဲ႔ အဆင့္ နံပါတ္ တစ္ကိုရေအာင္၊ ထိပ္ဆံုးေရာက္ေအာင္ဆိုျပီး အၿပိဳင္အဆိုင္ ေက်ာင္းထားၾကျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒါေတြဟာ ကေလးေတြကို ပံုမွန္ထက္ပိုၿပီး အရြယ္နဲ႔ မလိုက္ေအာင္ အတင္းရိုက္သြင္း ေနၾကတာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္နဲ႕ ကေလးတို႔ရဲ႕ လြတ္လပ္တဲ့ ဘ၀ကို ဆံုးရံႈးေစပါတယ္။

ကေလးက ေက်ာင္းက သင္ေပးလိုက္တဲ့ အတိုင္း “ကြ်န္ေတာ္၏ အေဖအမည္မွာ ဦးဘ ျဖစ္ပါသည္” ဆိုျပီး အလြတ္က်က္ ျပန္ဆိုေနတဲ႔ အျဖစ္မ်ဳိး စာေပေဟာေျပာပြဲ တစ္ခုမွာ ဆရာေအာ္ပီက်ယ္ ေဟာျပတာ ကၽြန္ေတာ္ နားေထာင္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ေတြ ငယ္စဥ္ကလည္း အဲဒီလိုပါပဲ။ ၾကက္တူးေရြး စာက်က္သလို က်က္ျပီး ျပန္အံ ရြက္ဖတ္ေနၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီလို က်က္တူးေရြး က်က္ျပီး ျပန္အံ ရြက္ေနတာဟာ ကြ်န္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ေခါင္းထဲကို ဘာမွ ၀င္မလာေတာ့ဘူး ျဖစ္ေနတယ္။ တကယ္လို႔ ဆရာက အဲဒီအထဲက ေမးခြန္းေလးတစ္ခု ေကာက္ေမးလိုက္ရင္ အုိးတိုးအတနဲ႔ ဘာေျဖရမွန္းမသိ ဘယ္ေနရာမွာ ဘာရွိမွန္းမသိ ျဖစ္သြားတတ္ပါတယ္။ ကိုယ္ပိုင္ ေတြးေခၚတတ္တဲ့ဉာဏ္ အမွားအမွန္ကို ခြဲျခားတတ္တဲ့ဉာဏ္ မရွိေတာ့ပါဘူး။ အဲဒါေတြကို ခြဲျခားေ၀ဖန္ႏိုင္စြမ္းရွိေအာင္ ျပဳလုပ္မွသာ တကယ္ တတ္သိ နားလည္တဲ့ ပညာ ျဖစ္လာမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ကြ်န္ေတာ္တို႔ တကၠသိုလ္၀င္တန္း စာေမးပြဲေတြ ေျဖဆိုတဲ့အခါ ျမန္မာစာစီစာကံုး၊ အဂၤလိပ္အက္ေဆးေတြ သခ်ၤာပုစာၦေတြကို ၾကက္တူးေရြးက်က္ က်က္ျပီး ေျဖဆိုေလ့လာလို႔ မရပါဘူး။ ကံေကာင္းလို႔ ကိုယ္က်က္ထားတာနဲ႔ တုိးရင္ တိုးမယ္။ ဒါေပမယ့္ ဂုဏ္ထူးမွတ္ကိုေတာ႕ ဘယ္လိုမွ မရႏိုင္ပါဘူး။ ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ သခ်ၤာေတြကို အလြတ္က်က္ေျဖရင္ ေမးခြန္းလႊဲလိုက္တာနဲ႔ အဲဒီကေလး ပ်ာယာခတ္သြားၿပီး ဘယ္လိုဆံုးျဖတ္ရမွန္း မသိျဖစ္သြားတတ္ပါတယ္။ အဲဒါဟာ တကယ့္လက္ေတြ႕ တတ္သိျခင္း မရွိတဲ့အတြက္ ျဖစ္ပါတယ္။

ျမတ္စြာဘုရားရွင္က ကာလာမသုတ္ေတာ္တြင္-

အယူအမ်ဳိးမ်ဳိးရွိၾကေသာ ဆရာႀကီးတို႔ရဲ႕ အယူ၀ါဒျဖန္႔ေ၀မႈေၾကာင့္ ဟိုလူေျပာတာ ဟုတ္ႏိုးႏိုး၊ ဒီလူေျပာတာ ဟုတ္ႏိုးႏိုးျဖစ္ေနၾကတဲ့ ကာလာမ အမ်ဳိးသားတို႔ကို ျမတ္စြာဘုရားရွင္က “နားေထာင္ၾက ကာလမ အမ်ဳိးသားတို႔-

၁။ ကေလးဘ၀မွစ၍ ၾကားနာ မွတ္သားခဲ့ရျခင္းျဖင့္လည္း “ဟုတ္တယ္၊ မွန္တယ္” ဟု အစြဲအၿမဲမယူၾကႏွင့္။

၂။ မိဘ၊ ဘိုးဘြားစသည္တို႔မွ ဆင္းသက္၍ (ပရံပရ=အဆက္ဆက္) မွတ္ယူလုပ္ကိုင္ရိုး ျဖစ္၍လည္း အစြဲအၿမဲ မွတ္ယူမထားႏွင္႔။

၃။ “ဣတိကိရ=ဒီဟာကဒီလိုတဲ့” ဟု အျခားတစ္ေယာက္က ေျပာလိုက္ရံုမွ်ျဖင့္လည္း အၿမဲအစြဲ မွတ္ယူမထားၾကႏွင့္။

၄။ “ဒီအယူအဆသာ ငါတို႔ သင္္အပ္ေသာ က်မ္းစာႏွင့္ညီတယ္” ဟု မိမိတို႔ က်မ္းစာႏွင့္ ညီေနရံုမွ်ျဖင့္လည္း အတည္တက် မွတ္ယူမထားၾကႏွင့္။

၅။ မိမိဘာသာ ၾကံစည္အပ္ေသာအရာကိုလည္း “ဟုတ္လွၿပီ၊ မွန္လွၿပီ” ဟု အၿမဲအစြဲ ယူမထားၾကႏွင့္။

၆။ အျခားေနရာ (အျခားႏိုင္ငံ) တို႔၌ သူတစ္ပါးတို႔ လုပ္နည္းကိုင္နည္းကို သေဘာက်၍လည္း ဤေနရာ၌ သင့္ေတာ္လွျပီဟု အၿမဲအစြဲယူမထားၾကႏွင့္။

၇။ တစ္စံုတစ္ခုျပဳဖို႔ရန္ အေၾကာင္းအေထာက္အထားကို စဥ္းစားရာ၀ယ္ အေထာက္အထားေကာင္းကိုရ၍ သေဘာက်သျဖင့္လည္း အၿမဲအစြဲမယူၾကႏွင့္။

၈။ “သူေျပာအပ္ေသာ အယူ၀ါဒသည္ ငါတို႔ စဥ္းစားေက်နပ္ထားေသာ အယူႏွင့္ ညီမွ်ေပသည္ဟု အယူ၀ါဒခ်င္း တူမွ်ယံုျဖင့္လည္း အၿမဲအစြဲမယူၾကႏွင္႔။

၉။ “ဤရေသ႔၊ ရဟန္းကား ယံုၾကည္ထိုက္ေသာ အထက္တန္းစား ပုဂၢိဳလ္တည္း၊ ဒီလိုပုဂၢိဳလ္၏ စကားကို ေလးေလးစားစား မွတ္သားထိုက္သည္ဟု” လည္းစြဲစြဲၿမဲၿမဲ မွတ္ယူမထားၾကႏွင္႔။

၁၀။ “ဤရေသ့ ရဟန္းကား ငါတို႔ ကိုးကြယ္အပ္ေသာ ဆရာျဖစ္၏။ ငါ့ဆရာစကားကို ငါမွတ္သားသင့္သည္” ဟု လည္း စြဲစြဲၿမဲၿမဲ မွတ္ယူမထားၾကႏွင့္။

ကာလမအမ်ဳိးသားတို႔၊ “ဤအက်င့္ေတြသည္ ေကာင္းလည္းမေကာင္း၊ အျပစ္လည္းမကင္း၊ ပညာရိွကဲ့ရဲ႕ စကားလည္းျဖစ္၏။ ထိုအက်င့္ အၾကံအလုပ္အကိုင္ကို ျပဳလိုက္လွ်င္ စီးပြားမဲ့ ဒုကၡေရာက္ဖို႔ ျဖစ္၏” ဟု ကိုယ္တိုင္ နားလည္လာေသာအခါ ထိုအက်င့္၊ ထိုအျပဳအမူမ်ားကို စြန္႔လိုက္ၾက။ “စီးပြားတိုးတက္၍ သုခရဖို႔ အက်င့္မ်ားဟု ကိုယ္တိုင္ နားလည္ထားေသာ အက်င့္အၾကံ အျပဳအမူမ်ားကုိသာ လိုက္နာျပဳက်င့္ၾကဟု ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ္တို႔တေတြဟာ အမွားအမွန္ကို ကိုယ္တိုင္ ေ၀ဖန္ပိုင္းျခားႏိုင္တဲ့ သူေတြျဖစ္ေအာင္ ၾကိဳးစားရမွာျဖစ္ပါတယ္။ ဒါမွသာ တကယ့္ ပညာအစစ္မွန္ကို တတ္ေျမာက္ေသာ အမ်ားယံုၾကည္ ေလးစားရေသာ ပညာတတ္တစ္ေယာက္ ျဖစ္လာမွာျဖစ္ပါတယ္။

လိုအပ္ခ်က္ႏွင့္ အမွားမ်ားရွိပါက ခြင့္လႊတ္နားလည္ေပးၾကပါရန္…

အားလံုးေသာ ဓမၼမိတ္ေဆြမ်ား ကုိယ္စိတ္ႏွစ္ျဖာ က်န္းမာခ်မ္းသာၾကပါေစ။

ေတာသားေလး

Read more »

Posted in: ေဆာင္းပါးမ်ား

*ၾကယ္ပြင္႕ေလးမ်ားနားခိုးရာ ကမၻာအတြက္ အလွဴမွတ္တမ္း*

တို႕ေက်ာင္း

ပန္းကေလးမ်ား ပြင့္ေတာ့မည္ ဖူးတံဝင့္လို႕ခ်ီ

ေနျခည္မွာ ေရႊရည္ေလာင္း ငါတို႕စာသင္ေက်ာင္း။

ကြ်န္ေတာ္တုိ႕ ငယ္ငယ္တုန္းက သင္ခဲ႔ရေသာ ကဗ်ာေလးျဖစ္ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ သူငယ္တန္းေလးမွ ေလးတန္းေအာင္သည္အထိ ရြာရွိ မူလတန္းေက်ာင္းေလးတြင္ ပညာဆည္းပူးခဲ႔ျပီး၊ ငါးတန္းမွ ကိုးတန္းအထိ ပညာရပ္မ်ားကို ရြာမွ နာရီ၀က္ေလာက္သြားရေသာ တြဲဖက္ အထက္တန္းေက်ာင္းႏွင္႔ တကၠသိုလ္၀င္တန္းကိုေတာ႕ အ.ထ.က ျမန္ေအာင္တြင္ ဆည္းပူးခဲ႔ပါတယ္။ အလယ္တန္းပညာ ဆည္းပူးခဲ႔ေသာ တြဲဖက္အထက္တန္းေက်ာင္းသည္ ႏိုင္ငံေတာ္အစိုးရ၏ ကူညီေထာက္ပံ႕မႈျဖင္႔ ယခုအခါ အထက္တန္းေက်ာင္းအျဖစ္သို႕ ေရာက္ရွိသြားျပီ ျဖစ္ပါတယ္။

ကြ်န္ေတာ္ ငယ္ငယ္တုန္းက တက္ခဲ႕ရေသာ ရြာမွ မူလတန္းေက်ာင္းေလးသည္ ဓနိသက္ကယ္မိုး ၀ါးထရံကာ ေက်ာင္းေလး ျဖစ္ပါတယ္။ ႏိုင္ငံေတာ္ အစိုးရ၏ ကူညီေထာက္ပံ႔ေပးမႈႏွင္႔ ရပ္မိရပ္ဖျဖစ္ေသာ ဦးထြန္းျမိဳင္ဦးေဆာင္ျပီး ရြာသူရြာသားမ်ား၏ ၀ိုင္း၀န္းၾကိဳးပမ္းမႈေၾကာင္႕ ထိုေက်ာင္းေလးသည္ ယခုအခါ သြပ္မိုး၊ အုတ္ပတ္ကားႏွင္႔ ခန္႔ညားထယ္၀ါလာပါျပီ။ သြပ္မိုး၊ ပတ္ကားအဆင္႕ေရာက္ျပီးေသာ္လည္း ေက်ာင္းေလးသည္ တံခါးႏွင္႔ ေအာက္ေျခအခင္းေတြ လိုအပ္ခ်က္ေလးမ်ားေၾကာင္႔ ျပီးစီးေအာင္ ေဆာင္ရြက္ႏိုင္ျခင္း မရွိေသးပါဘူး။ ကြ်န္ေတာ္၏ ပထမဆံုး ရြာအတြက္ ေျခလွမ္းတစ္ခုလို႔ ေျပာလို႔ရသလို ကြ်န္ေတာ္စိတ္ထဲတြင္လည္း အဲဒီ လိုအပ္တာေလးမ်ားအတြက္ ကူညီေပးခ်င္ေသာ စိတ္မ်ားတဖြားဖြား ျဖစ္ေပၚလာသျဖင္႕ ျပည္ပတြင္ ရွိေနစဥ္ သူငယ္ခ်င္း အသိမိတ္ေဆြမ်ားထံမွ အလွဴေငြမ်ား ေကာက္ခံရန္အတြက္ အြန္လိုင္းတြင္ အန္တီႏွင္႔ ေဆြးေႏြးတိုင္ပင္ျပီး ေဆာင္ရြက္ခဲ႔ပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင္႔ ကြ်န္ေတာ္ ဘေလာ႕ေလးကို လာေရာက္အားေပးၾကေသာ ရင္းႏွီးသည္႔ ဓမၼမိတ္ေဆြမ်ားမွလည္း ေစတနာ သဒၶါတရားထက္သန္စြာ ကြ်န္ေတာ္ကို ယံုၾကည္စိတ္ခ်စြာျဖင္႔ အလွဴေငြမ်ား ထည္႔၀င္လွဴဒါန္းခဲ႕ၾကပါသည္။ အန္တီတို႕မိသားစုမွလည္း အဓိက အလွဴေငြမ်ားကို ေကာက္ခံျပီး ကြ်န္ေတာ္ရြာေလးကို ေငြလြဲတဲ႕အထိ ကူညီေဆာင္ရြက္ေပးၾကပါတယ္။ တစ္ဦးကေမတၱာ တစ္ဦးကေစတနာ ရိုးသားစြာ စိတ္ရင္းျဖင္႔ လုပ္ေဆာင္ၾကရင္ အရာရာတိုင္းဟာ ေအာင္ျမင္ပါတယ္။ အဲဒီလို ေအာင္ျမင္တဲ႔ အသီးအပြင္႕ ခ်ဳိျမိန္စြာ စားသံုးရျခင္းကို ကြ်န္ေတာ္ ေအာက္တြင္ေဖာ္ျပထားတဲ႔ ေစတနာရွင္ အလွဴရွင္ေတြ၏ ေစတနာသဒၶါတရားေတြက သက္ေသခံေနပါတယ္။

ပထမအၾကိမ္ အလွဴေငြစာရင္း

တံခါးအလွဴရွင္မ်ား

အလွဴရွင္အမည္                                          ေနရပ္လိပ္စာ    အလွဴေငြစာရင္း

၁။ဦးေက်ာ္ေက်ာ္ေဌးလြင္ + ေဒၚသဥၺာလိႈင္ မိသားစု     ရန္ကုန္          က်ပ္ ၁၀၀,၀၀၀

၂။ဦးသိန္းလြင္ ႏွင္႕ ဇနီး ေဒၚတင့္တင့္သိန္း မိသားစု     ရန္ကုန္           က်ပ္ ၅၀,၀၀၀

၃။ဦးမင္းေသာ္ + ေဒၚစႏၵာခင္ မိသားစု                    ရန္ကုန္           က်ပ္ ၃၀,၀၀၀

၄။(ေမာင္ၿဖိဳးေက်ာ္မင္းအားရည္စူး၍)

ဦးေက်ာ္မင္း + ေဒၚရီရီေသာ္ မိသားစု                     ရန္ကုန္           က်ပ္ ၂၀,၀၀၀

၅။ေဒၚၾကည္ၾကည္ေသာ္ မိသားစု                          ရန္ကုန္            က်ပ္ ၁၀,၀၀၀

၆။ ဦးခင္ေမာင္ျမင့္ + ေဒၚနီနီေသာ္ မိသားစု             ရန္ကုန္            က်ပ္ ၁၀,၀၀၀

၇။ဦးရဲေဆြ + ေဒၚဝါဝါျမင့္ မိသားစု                       ရန္ကုန္           က်ပ္ ၁၀,၀၀၀

၈။ဦးလင္း + ေဒၚျမျမသိန္း မိသားစု                      စင္ကာပူ          က်ပ္ ၅,၀၀၀

၉။ဆရာ Jan Krogstad (Norway) ကို အမွဴးထား၍

မမြန္                                                          ေနာ္ေ၀          က်ပ္ ၅၀,၀၀၀

၁၀။ ဦးခင္ေမာင္သန္း + ေဒၚခ်ိဳခ်ိဳသိန္း မိသားစု        ရန္ကုန္          က်ပ္ ၅,၀၀၀

စုစုေပါင္း က်ပ္ ၃၁၀,၆၀၀ (က်ပ္ သံုးသိန္းတစ္ေသာင္းေျခာက္ရာတိတိ) လႊဲၿပီး ၂၇-၄-၂၀၁၁

ေက်ာက္ျပားခင္းရန္အတြက္ အလွဴရွင္မ်ား

၁။ဦးလွေဖ+ေဒၚၾကည္သန္း မိသားစုေကာင္းမႈ     စင္ကာပူ             က်ပ္ ၁၀၀,၀၀၀

၂။သဇင္ရတနာစိန္ဆိုင္                               ရန္ကုန္               က်ပ္ ၅၀,၀၀၀

၃။ဦးသက္လြင္ + ေဒၚယဥ္ယဥ္ညြန္႔ မိသားစု       ရန္ကုန္               က်ပ္ ၃၀,၀၀၀

၄။ေဒၚမိမိခင္                                           ရန္ကုန္               က်ပ္ ၃၀,၀၀၀

၅။မဆုကဗ်ာ မိသားစု                                 ရန္ကုန္               က်ပ္ ၃၀,၀၀၀

၆။ဦးေဇာ္ဝင္းညြန္႔+ေဒၚေနဝါလိႈင္                    စင္ကာပူ             က်ပ္ ၂၀,၀၀၀

၇။မေရႊျပည္သူ                                         စင္ကာပူ             စင္ကာပူေဒၚလာ SGD 30.00

၈။ဦးျပည္ႏိုင္ + ေဒၚစုမြန္ျမင့္                         ၾသစေၾတးလ်        က်ပ္ ၁၀,၀၀၀

၉။ေဒၚေထြးေထြး                                       ရန္ကုန္               က်ပ္ ၁၀,၀၀၀

၁၀။ ဦးသန္းေဌး + ေဒၚလွသူဇာ                     ရန္ကုန္               က်ပ္ ၅၀၀၀

စုစုေပါင္း က်ပ္ ၂၈၅,၀၀၀ (ႏွစ္သိန္းရွစ္ေသာင္းငါးေထာင္က်ပ္တိတိ) လႊဲၿပီး ၂၈-၄-၂၀၁၁

ဒုတိယအၾကိမ္ အလွဴေငြစာရင္း

၁။ေမာင္ျပည့္ၿဖိဳးျမတ္ + မေဟမန္ဦး                       စကၤာပူ             က်ပ္ ၄၁,၀၀၀

၂။ ဦးေဇာ္မင္းႏိုင္+ေဒၚျမတ္သူဇာ မိသားစုေကာင္းမႈ     စကၤာပူ             က်ပ္ ၁၀၀,၀၀၀

၃။မရီရီမြန္ မိသားစု                                          မႏၲေလး            က်ပ္ ၂၀,၀၀၀

၄။မေက်ာ့စႏၵာျမင့္                                           ရန္ကုန္             က်ပ္ ၁၀,၀၀၀

၅။ကြယ္လြန္သူ ဦးတင္ေစာ အားရည္စူး၍

က်န္ရစ္သူမိသားစု ေကာင္းမႈ                               ျမန္ေအာင္ျမိဳ႕     က်ပ္ ၂၅,၀၀၀

စုစုေပါင္း က်ပ္ ၁၉၆,၀၀၀ တိတိ လႊဲၿပီး (၂၄-၅-၂၀၁၁)

ေစတနာရွင္မ်ား၏ အကူအညီျဖင္႕ အခုဆိုရင္ အလွဴေငြ(၃) ၾကိမ္လြဲျပီး ရြာတြင္ လုပ္ငန္းမ်ားကို စတင္လုပ္ကိုင္ေနျပီျဖစ္ပါတယ္။ ျမန္မာနိုင္ငံကို ကြ်န္ေတာ္ ျပန္လည္ေရာက္ရွိတာနဲ႕ အလွဴရွင္မ်ားဆီကို အလွဴမွတ္တမ္းမ်ားကိုလည္း အေရာက္ပို႕ေပးမွာျဖစ္ပါတယ္။ အားလံုးျပီးစီးသြားပါကလည္း အလွဴရွင္မ်ား ၀မ္းေျမာက္စြာ သာဓုေခၚဆိုႏိုင္ရန္အတြက္ မွတ္တမ္းဓါတ္ပံုမ်ား ေငြစာရင္းရွင္းတမ္းမ်ားကို ကြ်န္ေတာ္ ျမန္မာေရာက္တာနဲ႕ ၾကိဳးစားျပီး ပိုစ္တင္ေပးပါမယ္ခင္ဗ်ာ။

ဆရာဦးေအာင္သင္းမွ ပညာသင္ယူျခင္းဆိုသည္မွာ လူသားမ်ဳိးဆက္တစ္ခုမွ တစ္ခုသုိ႕ အေတြ႕အၾကံဳ လက္ဆင္႕ကမ္းျခင္း ျဖစ္သည္ဟု ဆိုထားပါတယ္။ အဲဒီမ်ဳိးဆက္သစ္ လူငယ္ေက်ာင္းသား အနာဂတ္ၾကယ္ပြင္႕ေလးမ်ားဟာ ႏိုင္ငံအတြက္ အဖိုးမျဖတ္ႏိုင္ေသာ ရတနာေလးမ်ား ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီရတနာေလးမ်ား နာခိုးရာ ကမၻာဟာလည္း အမိေက်ာင္းေတာ္ရာျဖစ္ျပီး အဲဒီကမၻာကို ဖန္တီးေပးျခင္းျဖင္႔ ေလာကၾကီးက သင္တို႕အားလံုးကို ခ်ီးကဴးေထာမနာ ျပဳေနၾကမည္ျဖစ္ပါတယ္။ သစ္ရြက္ေလးေတြဟာ မေၾကြခင္မွာ ေလာကကို အလွဆင္သလိုပဲ ကြ်န္ေတာ္တို႕လည္း မေၾကြခင္ ေ၀ေနစဥ္ခဏမွာ ေလာကကို အလွဆင္ႏိုင္ေသာ အဖိုးတန္ လူသားမ်ားျဖစ္ေအာင္ ၾကိဳးစားၾကပါဆို႕လို႕ ဆုေတာင္းေမတၱာပို႕ရင္း နိဂံုးခ်ဳပ္လိုက္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ။

ရပ္မိရပ္ဖ ေက်ာင္းအုပ္ဆရာၾကီးႏွင္႔ ဆရာ ဆရာမမ်ား ရြာသူ ရြာသား ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူမ်ားကိုယ္စား ကြ်န္ေတာ္ ေတာသားေလးမွ အန္တီတို႕ မိသားစုႏွင္႔ အလွဴရွင္မ်ားအားလံုးကို အထူးေက်းဇူးတင္ရွိပါေၾကာင္း ဒီပိုစ္ေလးႏွင္႔ မွတ္တမ္းတင္ အပ္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ။

(ေနာက္ဆက္တြဲ အလွဴရွင္မ်ားကိုလည္း ဆက္လက္ေဖာ္ျပေပးပါမည္…)

အလွဴရွင္မ်ားအေနျဖင္႔ ေစတနာ သဒၶါတရား ထက္သန္စြာျဖင္႕ လွဴဒါန္းလိုပါက-

ဆက္သြယ္လွဴဒါန္းရန္-

ေတာသားေလး (tezarmma29@gmail.com) 

အန္တီတင္႔ (mstint2005@gmail.com)

အားလံုးေသာ ဓမၼမိတ္ေဆြမ်ား ကိုယ္စိတ္နွစ္ျဖာ က်န္းမာခ်မ္းသာၾကပါေစ။

ေတာသားေလး

Read more »

Posted in: ပရဟိတ

*ဆရာ႔ဘ၀ ဆရာ႔အလွ*

“တပည္႕မရွား၊ တျပားမရွိ၊ ပီတိကိုစား အားရွိ၏”

အဲဒီေဆာင္ပုဒ္ေလး တကယ္ပဲဗ်ာ။ ကြ်န္ေတာ္ၾကည္ႏူးခဲ႕ရတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ ကိုယ္တုိင္ခံစားဖူးတာ။ ရြာေက်ာင္းမွာ မူလတန္းကေလးေတြကို စာသင္ေပးေတာ႕ ကေလးေတြက ကြ်န္ေတာ္႕ကို ဆရာေလး ဆရာေလး လို႕ေခၚတယ္။ ဆရာေလးဆိုလို႕ သီလရွင္ကို ေျပာတာမဟုတ္ဘူးေနာ္:)။

ဆရာတစ္ေယာက္ျဖစ္ဖို႕အတြက္ ေစတနာ၊ ၀ါသနာ၊ အနစ္နာ ဆိုတဲ႕ နာသံုးနာ လိုအပ္ပါတယ္။ ဆရာဘ၀ဟာ ရုပ္၀တၱဳပစၥည္းေတြ မခ်မ္းသာေပမယ္႕ စိတ္အဟာရေတြကေတာ႕ တကယ္႕ကိုျပည္႔စံု ၾကြယ္၀လွပါတယ္။ ကိုယ္သင္ၾကားျပသေပးလိုက္ေသာ အနာဂတ္မွာ ထြန္းေတာက္လာမည္႕ ၾကယ္ေလးေတြကို ျပဳစုပ်ဳိးေထာင္ေပးေနရတဲ႕ ဥယ်ာဥ္မွဴးတစ္ေယာက္ျဖစ္ဖို႕ ေတာ္ရံုတန္ရံု စိတ္ဓါတ္မ်ဳိးနဲ႕ေတာ႕ ဆရာ႕ဘ၀ဟာ မလွပပါဘူး။

ဆရာမ်ားဟာ ကိုယ့္ရဲ႕တပည္႕ကို ဆရာစားမခ်န္ဘဲ သင္ၾကားေပးျပီး ကိုယ္႕တပည္႕ကို ကိုယ္ထက္ေတာ္ေစခ်င္ တတ္ေစခ်င္ သာေစခ်င္ပါတယ္။ ငါသင္လိုက္တဲ႕ ငါရဲ႕တပည္႕က စစ္ဗိုလ္ၾကီးျဖစ္ေနျပီ၊ ဆရာ၀န္ၾကီးျဖစ္ေနျပီ၊ အင္ဂ်င္နီယာၾကီးျဖစ္ေနျပီ၊ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းမွာလည္း ထူးခ်ြန္ေအာင္ျမင္တဲ႕ သူတစ္ေယာက္ျဖစ္ေနျပီဆို ဆရာရင္ထဲမွာ အတိုင္းမသိ ၾကည္ႏႈး၀မ္းသာျပီး ပီတိျဖစ္ရပါတယ္။ ဥယ်ာဥ္မွဴးတစ္ေယာက္ဟာ သူျပဳစုပ်ဳိးေထာင္ေပးလိုက္တဲ႕ ပန္းေလးေတြ ပြင္႕လန္းလာရင္ ၾကည္ႏူးသလိုပဲ ဆရာ့ရင္ထဲမွာလည္း ခံစားရပါတယ္။

ကြ်ႏု္ပ္တုိ႔ ျမန္မာလူမ်ိဳးမ်ားက အစဥ္အလာအရ ဆရာကို အနေႏၱာ အနႏၱငါးပါးထဲမွာ ထည္႕သြင္းထားျပီး အေလးေပး ထားၾကျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဘာ့ေၾကာင့္ အေလးေပးခံသူအျဖစ္ ျမန္မာလူမ်ိဳးတုိ႔၏ ရင္ထဲမွာ ရွိေနသလဲ ဆုိရင္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္က ဆရာျဖစ္ဖို႕အတြက္လည္း ဆရာက်င္႕၀တ္ သို႔မဟုတ္ ဆရာ့ ဂုဏ္ရည္ ငါးပါးကို

“အတတ္လည္းသင္၊ပဲ႔ျပင္ဆံုးမ၊

သိပၸမခ်န္၊ေဘးရန္ဆီးကာ၊

သင္႔ရာအပ္ပို႕ဆရာတို႕က်င္႕ဖို႕၀တ္ငါးျဖာ” လို႔ ေဟာၾကားထားခဲ႔႔ပါတယ္။ တစ္နည္းအားျဖင္႔ ဆရာဆိုတာ အျမဲတမ္း သင္ယူေလ႕လာေနရေသာ ထာ၀ရ တပည္႕ေက်ာင္းသားၾကီး တစ္ေယာက္လည္း ျဖစ္ပါတယ္။

ဆရာေတြထဲမွာပဲ ဆရာတစ္ဆူ ျဖစ္ေတာ္မူေသာ ေလးစားအတုယူဖြယ္ေကာင္းေသာ အရွင္သာရိပုတၱရာ မေထရ္ျမတ္သည္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ သာသနာေတာ္မွာ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ျပီးလွ်င္ ပညာအရာမွာ ဉာဏ္ပညာ အႀကီးမားဆုံး မေထရ္ျမတ္တစ္ပါးျဖစ္ပါတယ္။ သာမေဏငယ္ေလးမ်ား၏ ခ်စ္ခင္ျမတ္ႏုိးအားကုိးထုိက္တဲ့ ဥပဇ်ၥာယ္ ဆရာတစ္ဦးလည္းျဖစ္ပါတယ္။ အရွင္သာရိပုတၱရာ မေထရ္ျမတ္ရဲ႔ သီလ သမာဓိ ပညာ ဂုဏ္သိကၡာ ႀကီးက်ယ္ျမင့္မားေတာ္မူသေလာက္ မိမိကုိယ္ကုိ မိမိ ႏိွမ္ခ်မႈ (နိ၀ါတမဂၤလာ) စိတ္ေနသေဘာထားႀကီးျမတ္မႈမွာလည္း အင္မတန္ က်ယ္၀န္း နက္ရႈိင္းေတာ္မူလွပါတယ္။ အထင္ရွားဆံုး သာဓကေလးတစ္ခုအျဖစ္ အရွင္သာရိပုတၱရာမေထရ္ဟာ တစ္ေန႔မွာ အမွတ္တမဲ့ သကၤန္း၀တ္ရုံေတာ္မူတဲ့ခါ သကၤန္းအစြန္းအနားက မညီမညာ ျဖစ္ေနပါတယ္။ အဲဒါကုိ ရွင္သာမေဏျဖစ္စ ၇-ႏွစ္အရြယ္ ကုိရင္ငယ္ကေလးတစ္ပါး (ရွင္ရာဟုလာ) က ျမင္ေတြ႔သြားရာ "အရွင္ဘုရား သကၤန္းကုိ ညီညီညာညာ ၀တ္ရုံသင့္ပါတယ္ဘုရား"လုိ႔ လက္အုပ္ခ်ီျပီး ေလွ်ာက္ထားပါတယ္။ အဲဒီအခါ အရွင္သာရိပုတၱရာမေထရ္က မိမိသကၤန္း မညီမညာတာကုိ သင့္ေတာ္တဲ့ေနရာမွာ ေကာင္းမြန္စြာ ျပင္၀တ္ျပီး ကုိရင္ထံ ျပန္လာကာ "ဒီေလာက္ဆုိ သင့္ေတာ္ပါျပီလား"လုိ႔ ဆရာအရာမွာထားျပီး တေလးတစား တုံ႔ျပန္ေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီျဖစ္ရပ္ကေလးကုိ အေျခခံကာ အရွင္သာရိပုတၱရာမေထရ္ျမတ္က ေနာင္တစ္ခ်ိန္မွာ ယခုလို ဥဒါန္းက်ဴးရင့္ကာ "ဒီေန႔မွာပဲ သာမေဏ ျဖစ္စ ၇-နွစ္အရြယ္ ကုိရင္ငယ္ကေလးက ဆုိဆုံးမလာသည့္ျဖစ္ေစ သူေတာ္ေကာင္းေတြရဲ့ ဆုိဆုံးမမႈမွန္သမွ်ကုိ ဦးထိပ္တင္ျပီး ခံယူပါတယ္။ ကုိယ့္အမွားကုိ ေထာက္ျပျပီး ဆုံးမသြန္သင္တတ္သူဆရာကုိ ေရႊအုိးကုိ လက္ညွိဳးထုိး ညႊန္ျပ ေပးသူလုိ ျမတ္ႏုိးတန္ဖုိးထားျပီး ဆည္းကပ္ပါတယ္"လုိ႔ မိန္႔ၾကားေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။ ဒါဟာဘာလဲဆိုရင္ ကြ်န္ေတာ္တို႕ငယ္ငယ္တုန္းက သင္ခဲ႔ရေသာ အသီးေအာင္တဲ႕ စပါးႏွံဟာ ေအာက္ကို ကိုင္းညြတ္ျပီး မေအာင္ျမင္တဲ႕ စပါးႏွံကေတာ႕ အေလ႕အလြင္႕ေတြပါေတာ႕ အေပၚကို ေထာင္တတ္ေနတဲ႕ စပါးႏွံဥပမာေလးလိုပဲျဖစ္ပါတယ္။ သူေတာ္ေကာင္းေတြရဲ႕ ႏွလံုးသားဟာ အျမဲတမ္းႏူးညံ႕ျပီး ၀ါးရံုပင္ျမင္႕ျမင္႕ၾကီးေတြလိုပဲ အထက္ကိုပိုျမင္႕မားလာေလ ေအာက္ကုိ ပိုျပီးေတာ႕ ကိုင္းညြတ္လာေလပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ဆရာေတြဟာ ဘယ္ေက်ာင္းသားမဆို အဆင္႕အတန္းမေရြး ဆိုးသူကို လိမၼာလာေအာင္၊ လိမၼာသူကို ထူးခြ်န္ထက္ျမက္လာေအာင္ အျမဲတမ္းမ်က္ေျခမျပတ္ အကဲခတ္ သင္ၾကားေပးေနသူေတြျဖစ္တဲ႕အတြက္ မိဘေတြျပီးရင္ ဒုတိယ ဘ၀ကို ပဲ႕ကိုင္ ထိန္းေက်ာင္း ေပးေနတဲ႔သူေတြလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင္႕ ဆရာအေနနဲ႕ ဒီေက်ာင္းသားကေတာ္တယ္ ဒီေက်ာင္းသားက ညံ႕တယ္ဆိုျပီး ခြဲျခားဆက္ဆံေနရင္လည္း ညံ႕တဲ႕ေက်ာင္းသား တစ္ေယာက္အတြက္ ထူးခြ်န္လာခ်င္ေသာ စိတ္ဓါတ္ေပ်ာက္ျပီး စိတ္ဒဏ္ရာ အနာကို ေပးမိသလို ျဖစ္တတ္ပါတယ္။ ပုထုဇဥ္ လူသားေတြျဖစ္တဲ႕အတြက္ ကြ်န္ေတာ္ ကိုယ္တိုင္ မူလတန္းမွာ ကေလးေတြကို သင္တုန္းက အိမ္စာလုပ္ခိုင္းတာ လုပ္မလာရင္ စိတ္တိုမိတတ္တယ္။ စိတ္တိုလာရင္ ေျပာဆိုဆူပူမိပါတယ္။ ဒါဟာ ကိုယ္႕အတြက္မဟုတ္ဘဲ။ သူတို႕ေလးေတြရဲ႕ ဘ၀လမ္းခရီး ေျဖာင္႕ျဖဴးဖို႕အတြက္ပဲဲ ျဖစ္ပါတယ္။ စာေတာ္တဲ႕သူေတြလည္းရွိပါတယ္။ ခုန အိမ္စာမလုပ္တဲ႕ ကေလးကို ပစ္ထားလိုက္ရင္ ကေလးရဲ႕ဘ၀ဟာ ေျမာင္းထဲ ေရာက္သြားမွာဘဲ။ သူမိသားစု အခက္အခဲေၾကာင္႕ လမ္းဆံုးမေရာက္ခဲ႕ရင္ေတာင္မွ က်င္လည္ရေသာ ပတ္၀န္းက်င္မွာ အေကာင္းဆံုး ျဖတ္သန္းႏိုင္ေအာင္ေတာ႕ သင္ၾကားေပးရမွာပဲျဖစ္ပါတယ္။

ထူးခြ်န္ထက္ျမတ္ေသာ သူတစ္ေယာက္ကို ေမြးထုတ္ေပးဖို႕အတြက္ ဆရာတစ္ေယာက္တည္းလည္း မရပါဘူး။ မိဘဆရာပူးေပါင္း ကေလးပညာေရးေကာင္း ဆိုတဲ႔ ေဆာင္ပုဒ္ေလးလည္း ရွိပါတယ္။ သံုးနာညီၾတိဂံလိုေပါ႔ဗ်ာ။ ညီညီညာညာ ဆြဲထားမွ ၾကည္႕လို႕လွမွာေပါ႔။ ထို႕ေၾကာင္႕ ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ဟာ ဘယ္ေက်ာင္းမွာတက္တက္ ဘယ္ဆရာနဲ႕ပဲ သင္ရသင္ရ ကိုယ္ကိုတိုင္က ၾကိဳးစားခ်င္တဲ႕စိတ္ မရွိဘဲနဲ႕ေတာ႕ ေအာင္ျမင္တဲ႕သူတစ္ေယာက္ ျဖစ္လာမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ အဲဒီလို စိတ္ဓါတ္မ်ဳိးရွိလာတဲ႕ကေလးကို ဆရာသမားမ်ားကလည္း ေစတနာအျပည္႕ႏွင္႔ မိဘမ်ားကလည္း လိုအပ္တာမ်ားကို ျဖည္႕ဆည္းေပးႏိုင္ရင္ ေအာင္ျမင္ထူးခြ်န္ေသာ အနာဂတ္ပန္းေကာင္းေလးမ်ား ပြင္႕လန္းလာမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ထို႔ေၾကာင္႔ ၾတိဂံေလး အနားညီေအာင္ ဥယ်ာဥ္ထဲမွ ပန္းကေလးမ်ား လွပစြာ ပြင္႕လန္းလာေအာင္ ဥယ်ာဥ္မွဴးျဖစ္ေသာ မိဘနဲ႕ဆရာပူးေပါင္းျပီး ဆရာဘ၀ အလွအပမပ်က္ေအာင္ လက္တြဲညီညာ ၾကိဳးစားၾကမည္ဆိုပါရင္ျဖင္႕ စႏၵကူးပန္းေလးေတြ၏ ရနံ႕ေလထဲသင္းပ်ံ႕သလို ဆရာရနံ႔ေတြလည္း ကမၻာတခြင္ သင္းပ်ံ႕ေမြးၾကိဳင္ေနမည္ျဖစ္ပါေၾကာင္း ေျပာၾကားရင္း ကြ်န္ေတာ္ပိုစ္ေလးကို နိဂံုးခ်ဳပ္လိုက္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ။

လိုအပ္တဲ႕အမွားေလးမ်ားရွိပါက နားလည္ခြင္႕လြတ္ေပးပါရန္ ေမတၱာရပ္ခံအပ္ပါသည္။

ပြင္႕ေသာပန္းတိုင္း လန္းဆန္းျပီး ထာ၀ရ သင္းပ်ံ႕ၾကပါေစ။

ေတာသားေလး

Read more »

Posted in: ေဆာင္းပါးမ်ား

*မိသားစုထံေပးစာ…*

ကြ်န္ေတာ္ ဒီရက္ပိုင္း စာတမ္းဖတ္ဖို႕ ျပင္ဆင္ေနတာနဲ႕ သူငယ္ခ်င္းေတြဆီ အလည္မေရာက္ႏုိင္ခဲ႔သလို ကိုယ္တိုင္လည္း ပိုစ္ေတြေရးျခင္း အဆက္ျပတ္သြားျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ 27.5.2011 ရက္ေန႕ကေတာ႕ ကြ်န္ေတာ္၏ စာတမ္းဖတ္ျခင္း ေနာက္ဆံုးကမၼ အဆံုးသတ္သြားျပီ ျဖစ္တဲ႕အတြက္ ဆရာေတာ္ ဦးေဇာတိက ေဟာၾကားသလိုမ်ဳိး ဘ၀ေက်ာင္းကို ဆက္လက္တက္ရအံုးမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ကြ်န္ေတာ္အခုလို ေနာက္ဆံုးစာေမးပြဲျပီးေတာ႕ အိမ္ကို လြမ္းမိပါတယ္။ အဲဒီလို လြမ္းတဲ႔စိတ္နဲ႕ ကြ်န္ေတာ္႕အတြက္ အမွတ္တရေလးလည္း ျဖစ္သြားေအာင္၊ အိမ္ကိုလည္းအလြမ္းေျပေအာင္ဆိုျပီး မိသားစုထံေပးစာေလး တစ္ပုဒ္ ေရးလိုက္မိပါတယ္။ စာေမးပြဲေတြျပီးတုိင္း ကြ်န္ေတာ္ အျမဲတမ္း ကြ်န္ေတာ္၏ ေမြးရပ္ေျမ ေက်းလက္ေတာရြာေလးကို ျပန္သြားတတ္ပါတယ္။ အဲဒီလို ျပန္သြားတဲ႕အခါ ေႏြးေထြးျပီး ေအးျမတဲ႔ မိသားစု အရိပ္ေအာက္မွာ ခို၀င္နားေနလိုက္ျခင္းျဖင္႔ ဘ၀ရဲ႕အေမာေတြကို ေျဖသိမ္႕မိပါတယ္။ ဒီပိုစ္ေလးကို ေရးေနတဲ႕အခ်ိန္မွာေတာ႕ အခန္းက်ဥ္းေလးထဲမွာဘဲ မိသားစုဗလာ ကြန္ပဴတာတစ္လံုးျဖင္႔ စာေမးပြဲေနာက္ဆံုးညကုိ ျဖတ္သန္းေနရပါတယ္။ အေဖႏွင္႔ အေမ သားေအာင္ျမင္ခဲ႔ပါျပီ။ မၾကာမီ အခ်ိန္မွာ ကြ်န္ေတာ္ခ်စ္ေသာ အမိေျမမွ ေႏြးေထြးေအးျမေသာ ကမ္းလက္မ်ားျဖင္႕ ၾကိဳဆိုေနမည္႔ မိသားစု၏ ေပ်ာ္ရြႊင္မဆံုး ပီတီအျပံဳးေတြကို ကြ်န္ေတာ္ျမင္ေယာင္ျပီး ေပ်ာ္ရြင္ေနမိပါတယ္။

အေဖႏွင္႔အေမ… ကြ်န္ေတာ္ ဒီေနရာေလးမွာ အလ်ဥ္းသင္႔တိုက္ဆိုင္ပါသျဖင္႔ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ ေဟာၾကားေတာ္ မူခဲ႔ေသာ သားသံုးမ်ဳိးျဖင္႔ မိမိကိုယ္ကို ျပန္လည္ဆန္းစစ္ အေတြးနယ္ခ်ဲ႕မိပါတယ္။ ျမတ္စြာဘုရားရွင္က အတိဇာတသား၊ အႏုဇာတသား၊ အ၀ဇာတသား ဆိုျပီး သားသမီး သံုးမ်ဳိးရွိတယ္လို႔ ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ႔ပါတယ္။

မိဘတို႔ထက္ အက်င့္ျမတ္တဲ့ သား၊သမီးမ်ဳိးကို အတိဇာတသား လို႔ေခၚျပီး၊ မိဘတို႔နဲ႔တန္းတူ ညီမွ်တဲ့အက်င့္ရွိတဲ့ သား၊သမီးမ်ဳိးကို အႏုဇာတသား လို႔ေခၚျပီး၊ မိဘတုိ႔ေအာက္ ယုတ္ည့ံတဲ့အက်င့္ရွိတဲ႔ သားဆိုး သားမုိက္မ်ဳိးကိုေတာ႕ အ၀ဇာတသား လို႔ေခၚပါတယ္။

ကြ်န္ေတာ္ဟာ သားဆိုးသားမိုက္မ်ဳိး မဟုတ္ေပမယ္႔ အေဖ၊အေမတို႔ထက္ အေတြးအေခၚ အေတြ႕အၾကံဳ မျပည္႔စံုေသးသျဖင္႔ အတိဇာတ အႏုဇာတ သားအျဖစ္ လက္မခံႏိုင္ေသးဘဲ ေရမျပည္႔ေသးေသာ အိုးတစ္လံုးအျဖစ္ဘဲ သတ္မွတ္မိပါတယ္။ ဘ၀ဆိုတဲ႔ေက်ာင္းကို ဆက္လက္ျပီးတက္ရအံုးမွာ ျဖစ္တဲ႔အတြက္ ေက်ာင္းသင္ခန္းစာထက္ ခက္ခဲေသာ ဘ၀သင္ခန္းစာမ်ားကို အေဖ၊အေမတို႔ထံမွ ေလ႔လာသင္ယူျုပီး အျမဲတမ္းသင္ယူေနသည္႔ ထာ၀ရ တပည္႔တစ္ေယာက္အျဖစ္ မျပည္႔ေသးေသာ ေရအိုးကို ေရျဖည္႔ရအံုးမည္ ျဖစ္ပါတယ္။ မျပည္႔တဲ႕အိုးက ေဘာင္ဘင္ခတ္တတ္တယ္ ဆိုတဲ႔ စကားပံုေလးေတာ႔ ရွိပါတယ္။ ျမတ္စြာဘုရားရွင္က-

အပၸႆုေတာ သုတံ အပၸံ

ဗဟံု မညတိ မာန၀ါ။

အသိဥာဏ္နည္းပါးသူသည္ မိမိသိသမွ်ေလးကို အမ်ားၾကီးထင္၍ မာန္တက္ေနသည္လို႔လည္း ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ႔ပါတယ္။ ဒါေပမယ္႔ ကြ်န္ေတာ္ အဲဒီ“အိုး”လိုမ်ဳိး ေဘာင္ဘင္မခတ္ရေအာင္ ကိုယ္စိတ္ကိုယ္ သတိဆိုတဲ႔ ခြ်န္းနဲ႔ ထိန္းခ်ဳပ္ထားပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ ရြာကို ဖုန္းဆက္ရင္ ရြာမွာအျမဲမေနတာၾကာေတာ႕ တခ်ဳိ႕သူေတြကို နာမည္ေတြ မမွတ္မိျဖစ္သြားရင္ ကြ်န္ေတာ္႕ကို ဘ၀င္ေလဟတ္ျပီး ဘ၀ေမ႔သြားတာလားလို႔ ေမးတတ္တယ္။ ကြ်န္ေတာ္ ေတာသားေလး ဘ၀မေမ႕ပါ။ ႏြားေျခရာခြက္ထဲက ေရေလးကို သမုဒၵရာထင္မွတ္ျပီး လက္ပစ္မကူးခတ္ပါဘူး အေဖႏွင္႔အေမ…

အေဖႏွင္႔အေမ… ဒီစာထဲမွာ တခါတည္း ကြ်န္ေတာ္ ေက်းဇူးတင္ထိုက္သူအားလံုးကို ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္ေလး ထည္႔ေရးလိုက္ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ မိသားစုႏွင္႔ ေ၀းကြာေနတဲ႕အခ်ိန္မွာ ဆရာေတာ္မ်ား၏ဆံုးမသြန္သင္မႈ၊ သူငယ္ခ်င္းအားလံုး၏ အားေပးမႈ၊ အန္တီတင္႔၏ သားမ်ားႏွင္႔မျခား သားအရင္းတစ္ေယာက္လို အျမဲလိုအပ္တာမ်ားကို ဆံုးမသြန္သင္ ကူညီေဖးမမႈမ်ား၊ မူလတန္းေက်ာင္းသားဘ၀မွ ယခုတကၠသိုလ္ပညာအထိ သင္ၾကားေပးခဲ႔ေသာ သင္ဆရာ၊ ျမင္ဆရာ၊ ၾကားဆရာ ဆရာသမားမ်ားအားလံုး၏ သင္ၾကားျပသဆံုးမမႈမ်ား၊ သံုးႏွစ္တာကာလအတြင္း လက္တြဲျဖတ္သန္းခဲ႔ေသာ ေမဂ်ာတူညီအကိုမ်ား၊ ဆူပါဗိုက္ဆာတူ အကို၏ ဆံုးမလမ္းညြန္မႈမ်ား၊ အျမဲတမ္း အားေပးတတ္ေသာ ကြ်န္ေတာ္၏ အားေပးေဖာ္ အခ်စ္ဆံုးသူငယ္ခ်င္း၏ အားေပးမႈမ်ားကိုလည္း အထူးပင္ ရင္ထဲမွ လိႈက္လိႈက္လွဲလွဲ ေက်းဇူးတင္မိပါတယ္။ ျပီးေတာ႕ ကြ်န္ေတာ္၏ ဘေလာ႕ကို ပိုစ္အသစ္မတင္ႏိုင္ေသးလည္း လာေရာက္ေမးျမန္း အားေပးၾကေသာ စာဖတ္သူ သူငယ္ခ်င္း မိတ္ေဆြမ်ားကိုလည္း အထူးေက်းဇူးတင္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ။

အားလံုးေသာ ဓမၼမိတ္ေဆြ စာဖတ္သူ သူငယ္ခ်င္းမ်ား ကြ်န္ေတာ္၏ စိတ္ကူးတည္႔ရာ ေရးခ်င္ရာ ေရးခ်မိေသာ မိသားစုထံ အလြမ္းေျပ ပိုစ္ေလးမွာ အဆင္မေျပတာ အမွားမ်ားရွိပါက ခြင္႕လြတ္နားလည္ေပးၾကပါရန္ ေမတၱာရပ္ခံအပ္ပါသည္။

အားလံုးကိုယ္စိတ္ႏွစ္ျဖာ က်န္းမာခ်မ္းသာျပီး ေအာင္ျမင္ေသာ ဘ၀ကို ပိုင္ဆိုင္ႏိုင္ၾကပါေစ။

ေတာသားေလး

Read more »

Posted in: ကြ်န္ေတာ္႔မွတ္စု