22:21
ေတာသား
“တပည္႕မရွား၊ တျပားမရွိ၊ ပီတိကိုစား အားရွိ၏”
အဲဒီေဆာင္ပုဒ္ေလး တကယ္ပဲဗ်ာ။ ကြ်န္ေတာ္ၾကည္ႏူးခဲ႕ရတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ ကိုယ္တုိင္ခံစားဖူးတာ။ ရြာေက်ာင္းမွာ မူလတန္းကေလးေတြကို စာသင္ေပးေတာ႕ ကေလးေတြက ကြ်န္ေတာ္႕ကို ဆရာေလး ဆရာေလး လို႕ေခၚတယ္။ ဆရာေလးဆိုလို႕ သီလရွင္ကို ေျပာတာမဟုတ္ဘူးေနာ္:)။
ဆရာတစ္ေယာက္ျဖစ္ဖို႕အတြက္ ေစတနာ၊ ၀ါသနာ၊ အနစ္နာ ဆိုတဲ႕ နာသံုးနာ လိုအပ္ပါတယ္။ ဆရာဘ၀ဟာ ရုပ္၀တၱဳပစၥည္းေတြ မခ်မ္းသာေပမယ္႕ စိတ္အဟာရေတြကေတာ႕ တကယ္႕ကိုျပည္႔စံု ၾကြယ္၀လွပါတယ္။ ကိုယ္သင္ၾကားျပသေပးလိုက္ေသာ အနာဂတ္မွာ ထြန္းေတာက္လာမည္႕ ၾကယ္ေလးေတြကို ျပဳစုပ်ဳိးေထာင္ေပးေနရတဲ႕ ဥယ်ာဥ္မွဴးတစ္ေယာက္ျဖစ္ဖို႕ ေတာ္ရံုတန္ရံု စိတ္ဓါတ္မ်ဳိးနဲ႕ေတာ႕ ဆရာ႕ဘ၀ဟာ မလွပပါဘူး။
ဆရာမ်ားဟာ ကိုယ့္ရဲ႕တပည္႕ကို ဆရာစားမခ်န္ဘဲ သင္ၾကားေပးျပီး ကိုယ္႕တပည္႕ကို ကိုယ္ထက္ေတာ္ေစခ်င္ တတ္ေစခ်င္ သာေစခ်င္ပါတယ္။ ငါသင္လိုက္တဲ႕ ငါရဲ႕တပည္႕က စစ္ဗိုလ္ၾကီးျဖစ္ေနျပီ၊ ဆရာ၀န္ၾကီးျဖစ္ေနျပီ၊ အင္ဂ်င္နီယာၾကီးျဖစ္ေနျပီ၊ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းမွာလည္း ထူးခ်ြန္ေအာင္ျမင္တဲ႕ သူတစ္ေယာက္ျဖစ္ေနျပီဆို ဆရာရင္ထဲမွာ အတိုင္းမသိ ၾကည္ႏႈး၀မ္းသာျပီး ပီတိျဖစ္ရပါတယ္။ ဥယ်ာဥ္မွဴးတစ္ေယာက္ဟာ သူျပဳစုပ်ဳိးေထာင္ေပးလိုက္တဲ႕ ပန္းေလးေတြ ပြင္႕လန္းလာရင္ ၾကည္ႏူးသလိုပဲ ဆရာ့ရင္ထဲမွာလည္း ခံစားရပါတယ္။
ကြ်ႏု္ပ္တုိ႔ ျမန္မာလူမ်ိဳးမ်ားက အစဥ္အလာအရ ဆရာကို အနေႏၱာ အနႏၱငါးပါးထဲမွာ ထည္႕သြင္းထားျပီး အေလးေပး ထားၾကျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဘာ့ေၾကာင့္ အေလးေပးခံသူအျဖစ္ ျမန္မာလူမ်ိဳးတုိ႔၏ ရင္ထဲမွာ ရွိေနသလဲ ဆုိရင္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္က ဆရာျဖစ္ဖို႕အတြက္လည္း ဆရာက်င္႕၀တ္ သို႔မဟုတ္ ဆရာ့ ဂုဏ္ရည္ ငါးပါးကို
“အတတ္လည္းသင္၊ပဲ႔ျပင္ဆံုးမ၊
သိပၸမခ်န္၊ေဘးရန္ဆီးကာ၊
သင္႔ရာအပ္ပို႕ဆရာတို႕က်င္႕ဖို႕၀တ္ငါးျဖာ” လို႔ ေဟာၾကားထားခဲ႔႔ပါတယ္။ တစ္နည္းအားျဖင္႔ ဆရာဆိုတာ အျမဲတမ္း သင္ယူေလ႕လာေနရေသာ ထာ၀ရ တပည္႕ေက်ာင္းသားၾကီး တစ္ေယာက္လည္း ျဖစ္ပါတယ္။
ဆရာေတြထဲမွာပဲ ဆရာတစ္ဆူ ျဖစ္ေတာ္မူေသာ ေလးစားအတုယူဖြယ္ေကာင္းေသာ အရွင္သာရိပုတၱရာ မေထရ္ျမတ္သည္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ သာသနာေတာ္မွာ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ျပီးလွ်င္ ပညာအရာမွာ ဉာဏ္ပညာ အႀကီးမားဆုံး မေထရ္ျမတ္တစ္ပါးျဖစ္ပါတယ္။ သာမေဏငယ္ေလးမ်ား၏ ခ်စ္ခင္ျမတ္ႏုိးအားကုိးထုိက္တဲ့ ဥပဇ်ၥာယ္ ဆရာတစ္ဦးလည္းျဖစ္ပါတယ္။ အရွင္သာရိပုတၱရာ မေထရ္ျမတ္ရဲ႔ သီလ သမာဓိ ပညာ ဂုဏ္သိကၡာ ႀကီးက်ယ္ျမင့္မားေတာ္မူသေလာက္ မိမိကုိယ္ကုိ မိမိ ႏိွမ္ခ်မႈ (နိ၀ါတမဂၤလာ) စိတ္ေနသေဘာထားႀကီးျမတ္မႈမွာလည္း အင္မတန္ က်ယ္၀န္း နက္ရႈိင္းေတာ္မူလွပါတယ္။ အထင္ရွားဆံုး သာဓကေလးတစ္ခုအျဖစ္ အရွင္သာရိပုတၱရာမေထရ္ဟာ တစ္ေန႔မွာ အမွတ္တမဲ့ သကၤန္း၀တ္ရုံေတာ္မူတဲ့ခါ သကၤန္းအစြန္းအနားက မညီမညာ ျဖစ္ေနပါတယ္။ အဲဒါကုိ ရွင္သာမေဏျဖစ္စ ၇-ႏွစ္အရြယ္ ကုိရင္ငယ္ကေလးတစ္ပါး (ရွင္ရာဟုလာ) က ျမင္ေတြ႔သြားရာ "အရွင္ဘုရား သကၤန္းကုိ ညီညီညာညာ ၀တ္ရုံသင့္ပါတယ္ဘုရား"လုိ႔ လက္အုပ္ခ်ီျပီး ေလွ်ာက္ထားပါတယ္။ အဲဒီအခါ အရွင္သာရိပုတၱရာမေထရ္က မိမိသကၤန္း မညီမညာတာကုိ သင့္ေတာ္တဲ့ေနရာမွာ ေကာင္းမြန္စြာ ျပင္၀တ္ျပီး ကုိရင္ထံ ျပန္လာကာ "ဒီေလာက္ဆုိ သင့္ေတာ္ပါျပီလား"လုိ႔ ဆရာအရာမွာထားျပီး တေလးတစား တုံ႔ျပန္ေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီျဖစ္ရပ္ကေလးကုိ အေျခခံကာ အရွင္သာရိပုတၱရာမေထရ္ျမတ္က ေနာင္တစ္ခ်ိန္မွာ ယခုလို ဥဒါန္းက်ဴးရင့္ကာ "ဒီေန႔မွာပဲ သာမေဏ ျဖစ္စ ၇-နွစ္အရြယ္ ကုိရင္ငယ္ကေလးက ဆုိဆုံးမလာသည့္ျဖစ္ေစ သူေတာ္ေကာင္းေတြရဲ့ ဆုိဆုံးမမႈမွန္သမွ်ကုိ ဦးထိပ္တင္ျပီး ခံယူပါတယ္။ ကုိယ့္အမွားကုိ ေထာက္ျပျပီး ဆုံးမသြန္သင္တတ္သူဆရာကုိ ေရႊအုိးကုိ လက္ညွိဳးထုိး ညႊန္ျပ ေပးသူလုိ ျမတ္ႏုိးတန္ဖုိးထားျပီး ဆည္းကပ္ပါတယ္"လုိ႔ မိန္႔ၾကားေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။ ဒါဟာဘာလဲဆိုရင္ ကြ်န္ေတာ္တို႕ငယ္ငယ္တုန္းက သင္ခဲ႔ရေသာ အသီးေအာင္တဲ႕ စပါးႏွံဟာ ေအာက္ကို ကိုင္းညြတ္ျပီး မေအာင္ျမင္တဲ႕ စပါးႏွံကေတာ႕ အေလ႕အလြင္႕ေတြပါေတာ႕ အေပၚကို ေထာင္တတ္ေနတဲ႕ စပါးႏွံဥပမာေလးလိုပဲျဖစ္ပါတယ္။ သူေတာ္ေကာင္းေတြရဲ႕ ႏွလံုးသားဟာ အျမဲတမ္းႏူးညံ႕ျပီး ၀ါးရံုပင္ျမင္႕ျမင္႕ၾကီးေတြလိုပဲ အထက္ကိုပိုျမင္႕မားလာေလ ေအာက္ကုိ ပိုျပီးေတာ႕ ကိုင္းညြတ္လာေလပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ဆရာေတြဟာ ဘယ္ေက်ာင္းသားမဆို အဆင္႕အတန္းမေရြး ဆိုးသူကို လိမၼာလာေအာင္၊ လိမၼာသူကို ထူးခြ်န္ထက္ျမက္လာေအာင္ အျမဲတမ္းမ်က္ေျခမျပတ္ အကဲခတ္ သင္ၾကားေပးေနသူေတြျဖစ္တဲ႕အတြက္ မိဘေတြျပီးရင္ ဒုတိယ ဘ၀ကို ပဲ႕ကိုင္ ထိန္းေက်ာင္း ေပးေနတဲ႔သူေတြလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင္႕ ဆရာအေနနဲ႕ ဒီေက်ာင္းသားကေတာ္တယ္ ဒီေက်ာင္းသားက ညံ႕တယ္ဆိုျပီး ခြဲျခားဆက္ဆံေနရင္လည္း ညံ႕တဲ႕ေက်ာင္းသား တစ္ေယာက္အတြက္ ထူးခြ်န္လာခ်င္ေသာ စိတ္ဓါတ္ေပ်ာက္ျပီး စိတ္ဒဏ္ရာ အနာကို ေပးမိသလို ျဖစ္တတ္ပါတယ္။ ပုထုဇဥ္ လူသားေတြျဖစ္တဲ႕အတြက္ ကြ်န္ေတာ္ ကိုယ္တိုင္ မူလတန္းမွာ ကေလးေတြကို သင္တုန္းက အိမ္စာလုပ္ခိုင္းတာ လုပ္မလာရင္ စိတ္တိုမိတတ္တယ္။ စိတ္တိုလာရင္ ေျပာဆိုဆူပူမိပါတယ္။ ဒါဟာ ကိုယ္႕အတြက္မဟုတ္ဘဲ။ သူတို႕ေလးေတြရဲ႕ ဘ၀လမ္းခရီး ေျဖာင္႕ျဖဴးဖို႕အတြက္ပဲဲ ျဖစ္ပါတယ္။ စာေတာ္တဲ႕သူေတြလည္းရွိပါတယ္။ ခုန အိမ္စာမလုပ္တဲ႕ ကေလးကို ပစ္ထားလိုက္ရင္ ကေလးရဲ႕ဘ၀ဟာ ေျမာင္းထဲ ေရာက္သြားမွာဘဲ။ သူမိသားစု အခက္အခဲေၾကာင္႕ လမ္းဆံုးမေရာက္ခဲ႕ရင္ေတာင္မွ က်င္လည္ရေသာ ပတ္၀န္းက်င္မွာ အေကာင္းဆံုး ျဖတ္သန္းႏိုင္ေအာင္ေတာ႕ သင္ၾကားေပးရမွာပဲျဖစ္ပါတယ္။
ထူးခြ်န္ထက္ျမတ္ေသာ သူတစ္ေယာက္ကို ေမြးထုတ္ေပးဖို႕အတြက္ ဆရာတစ္ေယာက္တည္းလည္း မရပါဘူး။ မိဘဆရာပူးေပါင္း ကေလးပညာေရးေကာင္း ဆိုတဲ႔ ေဆာင္ပုဒ္ေလးလည္း ရွိပါတယ္။ သံုးနာညီၾတိဂံလိုေပါ႔ဗ်ာ။ ညီညီညာညာ ဆြဲထားမွ ၾကည္႕လို႕လွမွာေပါ႔။ ထို႕ေၾကာင္႕ ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ဟာ ဘယ္ေက်ာင္းမွာတက္တက္ ဘယ္ဆရာနဲ႕ပဲ သင္ရသင္ရ ကိုယ္ကိုတိုင္က ၾကိဳးစားခ်င္တဲ႕စိတ္ မရွိဘဲနဲ႕ေတာ႕ ေအာင္ျမင္တဲ႕သူတစ္ေယာက္ ျဖစ္လာမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ အဲဒီလို စိတ္ဓါတ္မ်ဳိးရွိလာတဲ႕ကေလးကို ဆရာသမားမ်ားကလည္း ေစတနာအျပည္႕ႏွင္႔ မိဘမ်ားကလည္း လိုအပ္တာမ်ားကို ျဖည္႕ဆည္းေပးႏိုင္ရင္ ေအာင္ျမင္ထူးခြ်န္ေသာ အနာဂတ္ပန္းေကာင္းေလးမ်ား ပြင္႕လန္းလာမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
ထို႔ေၾကာင္႔ ၾတိဂံေလး အနားညီေအာင္ ဥယ်ာဥ္ထဲမွ ပန္းကေလးမ်ား လွပစြာ ပြင္႕လန္းလာေအာင္ ဥယ်ာဥ္မွဴးျဖစ္ေသာ မိဘနဲ႕ဆရာပူးေပါင္းျပီး ဆရာဘ၀ အလွအပမပ်က္ေအာင္ လက္တြဲညီညာ ၾကိဳးစားၾကမည္ဆိုပါရင္ျဖင္႕ စႏၵကူးပန္းေလးေတြ၏ ရနံ႕ေလထဲသင္းပ်ံ႕သလို ဆရာရနံ႔ေတြလည္း ကမၻာတခြင္ သင္းပ်ံ႕ေမြးၾကိဳင္ေနမည္ျဖစ္ပါေၾကာင္း ေျပာၾကားရင္း ကြ်န္ေတာ္ပိုစ္ေလးကို နိဂံုးခ်ဳပ္လိုက္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ။
လိုအပ္တဲ႕အမွားေလးမ်ားရွိပါက နားလည္ခြင္႕လြတ္ေပးပါရန္ ေမတၱာရပ္ခံအပ္ပါသည္။
ပြင္႕ေသာပန္းတိုင္း လန္းဆန္းျပီး ထာ၀ရ သင္းပ်ံ႕ၾကပါေစ။
ေတာသားေလး
Posted in: ေဆာင္းပါးမ်ား
0 comments:
Post a Comment