06:44
ေတာသား
ျမတ္စြာဘုရားရွင္က “ပညာသမာ အာဘာ နတၳိ” ပညာႏွင္႔တူေသာ အလင္းေရာင္မရွိ” ဟု ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ႔ပါတယ္။ ပညာဆိုတဲ့ ေ၀ါဟာရမွာ ေလာကီပညာနဲ႔ ေလာကုတၱရာပညာ ဆိုျပီး ႏွစ္မ်ဳိး ရွိပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ အခုေျပာျပမယ့္ ပညာကေတာ့ ေလာကီပညာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္တစ္နည္း ေျပာရရင္ေတာ့ အတတ္ပညာ ကို ဆိုလိုျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။
ကြ်န္ေတာ္တို႕ေတြ အားလံုးက ပညာဟုဆိုလွ်င္ အတန္းပညာ ဘြဲ႕ေတြကို ေျပးျမင္မိၾကပါတယ္။ အဆင္ျမင့္ ပညာေတြ တတ္ေျမာက္ျပီး ဘြဲ႕ေတြတန္းစီရျခင္းဟာ ပညာျပည့္စံုျပီဟု မဆိုႏိုင္ေသးပါ။ တခ်ဳိ႕ေတြက ဘြဲ႕ေလးတစ္ခုရျပီ ဆိုရင္ ေက်ာင္းၿပီးၿပီ ပညာတတ္ၿပီ လို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ထင္မိၾကတယ္။
ဥပမာ - ကြ်န္ေတာ္ဟာ ဘြဲ႕ရပညာတတ္ တစ္ေယာက္ဆိုၿပီး ကိုယ့္ကုိယ္ကို မာန္မာနတက္ကာ ရြာထဲမွာ တျခားသူေတြကို ရွိတယ္လို႔ မထင္ဘဲ မူးယစ္ေသာင္းက်န္း ကိုယ္ထင္ရာ ကိုယ္လုပ္ေနမယ္ ဆိုရင္ တျခားသူေတြက “ဟာ ဒီေကာင္ေလး တကၠသိုလ္မွာ ပညာေတြသင္လာျပီး ေက်ာင္းေတြအမ်ားၾကီး တက္ခဲ့ျပီး ေလ့လာ သင္ၾကားခဲ့တာေတြဟာ ဒီလိုဘဲလား” လို႕ ေ၀ဖန္လာၾကလိမ္႕မယ္။ အဲဒီလိုမ်ဳိးေတြ မျဖစ္ေအာင္ အဆိုးအေကာင္း အမွားအမွန္ကို ေ၀ဖန္ပိုင္းျခား ခြဲျခမ္းျပီး အမွန္အတိုင္း သိရွိႏိုင္ျခင္းကို ပညာဟု ေခၚဆိုျခင္းျဖစ္ပါတယ္။
အဲဒီ ပညာကေတာ့ အသိဉာဏ္ပညာနဲ႔ သက္ဆိုင္ေနတဲ့ အတြက္ ေလာကုတၱရာ ပညာ ျဖစ္ပါတယ္။ တစ္နည္းေျပာရရင္ အသိပညာလို႔ ဆိုလိုတာပါ။
သိပၸံပညာ၊ ၀ိဇၨာပညာ၊ လက္မႈပညာနဲ႔ ပညာရပ္မ်ဳိးစံုကို တတ္ေျမာက္ထားတဲ့ သူေတြကို ပညာတတ္ ဆိုၿပီး ေယဘုယ်အားျဖင္႔ ေခၚဆိုႏိုင္ၾကပါတယ္။ ကန္႔ကြက္စရာေတာ့ မရွိပါ။ ဒါေပမယ့္ အမွားအမွန္ကုိ ေ၀ဖန္ပိုင္းျခားႏိုင္တဲ့ အသိဉာဏ္သည္သာ တကယ့္ ပညာအစစ္အမွန္ ျဖစ္ပါတယ္။
အဲဒီ ေက်ာင္းသင္ပညာရပ္မ်ားကို သင္ၾကားခြင္ မရခဲ့တဲ့ သူမ်ားအတြက္လည္း စိတ္ပ်က္အားငယ္ျခင္း မရွိဘဲ ဘြဲ႕ရမွ ပညာတတ္ဆိုတဲ့ အေတြးအေခၚေတြ ကိုလည္း ေခါင္းထဲကေန ထုတ္ထားၾကေစခ်င္ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ယေန႔ေခတ္ အသံုးျပဳေနၾကတဲ့ မီးသီး မီးလင္းလာေအာင္ တီထြင္ေပးခဲ့သူ ေသာမတ္စ္အက္ဒီဆင္နဲ႔ တျခား ကမာၻေက်ာ္ ပုဂၢိဳလ္ေတြလည္း ေက်ာင္းစာေတာ္ခဲ့ ၾကသူမ်ား မဟုတ္ပါ။ သူတို႔ရဲ႕ ဇြဲ၊ လံုလ၊ ၀ိရိယ တို႔ကို တတ္သိ နားလည္စြာနဲ႔ တန္ဖိုးရွိရွိ လက္ေတြ႕ အသံုးခ် ျပဳလုပ္ခဲ့ၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။
ကြ်န္ေတာ္ ဘာေျပာခ်င္တာလဲဆိုေတာ့ ခုေခတ္ မိဘေတြအမ်ားစုက မိမိတို႔ရဲ႕ သားသမီးမ်ားကို အမွတ္ေတြအျပည့္နဲ႔ အဆင့္ နံပါတ္ တစ္ကိုရေအာင္၊ ထိပ္ဆံုးေရာက္ေအာင္ဆိုျပီး အၿပိဳင္အဆိုင္ ေက်ာင္းထားၾကျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒါေတြဟာ ကေလးေတြကို ပံုမွန္ထက္ပိုၿပီး အရြယ္နဲ႔ မလိုက္ေအာင္ အတင္းရိုက္သြင္း ေနၾကတာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္နဲ႕ ကေလးတို႔ရဲ႕ လြတ္လပ္တဲ့ ဘ၀ကို ဆံုးရံႈးေစပါတယ္။
ကေလးက ေက်ာင္းက သင္ေပးလိုက္တဲ့ အတိုင္း “ကြ်န္ေတာ္၏ အေဖအမည္မွာ ဦးဘ ျဖစ္ပါသည္” ဆိုျပီး အလြတ္က်က္ ျပန္ဆိုေနတဲ႔ အျဖစ္မ်ဳိး စာေပေဟာေျပာပြဲ တစ္ခုမွာ ဆရာေအာ္ပီက်ယ္ ေဟာျပတာ ကၽြန္ေတာ္ နားေထာင္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ေတြ ငယ္စဥ္ကလည္း အဲဒီလိုပါပဲ။ ၾကက္တူးေရြး စာက်က္သလို က်က္ျပီး ျပန္အံ ရြက္ဖတ္ေနၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီလို က်က္တူးေရြး က်က္ျပီး ျပန္အံ ရြက္ေနတာဟာ ကြ်န္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ေခါင္းထဲကို ဘာမွ ၀င္မလာေတာ့ဘူး ျဖစ္ေနတယ္။ တကယ္လို႔ ဆရာက အဲဒီအထဲက ေမးခြန္းေလးတစ္ခု ေကာက္ေမးလိုက္ရင္ အုိးတိုးအတနဲ႔ ဘာေျဖရမွန္းမသိ ဘယ္ေနရာမွာ ဘာရွိမွန္းမသိ ျဖစ္သြားတတ္ပါတယ္။ ကိုယ္ပိုင္ ေတြးေခၚတတ္တဲ့ဉာဏ္ အမွားအမွန္ကို ခြဲျခားတတ္တဲ့ဉာဏ္ မရွိေတာ့ပါဘူး။ အဲဒါေတြကို ခြဲျခားေ၀ဖန္ႏိုင္စြမ္းရွိေအာင္ ျပဳလုပ္မွသာ တကယ္ တတ္သိ နားလည္တဲ့ ပညာ ျဖစ္လာမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
ကြ်န္ေတာ္တို႔ တကၠသိုလ္၀င္တန္း စာေမးပြဲေတြ ေျဖဆိုတဲ့အခါ ျမန္မာစာစီစာကံုး၊ အဂၤလိပ္အက္ေဆးေတြ သခ်ၤာပုစာၦေတြကို ၾကက္တူးေရြးက်က္ က်က္ျပီး ေျဖဆိုေလ့လာလို႔ မရပါဘူး။ ကံေကာင္းလို႔ ကိုယ္က်က္ထားတာနဲ႔ တုိးရင္ တိုးမယ္။ ဒါေပမယ့္ ဂုဏ္ထူးမွတ္ကိုေတာ႕ ဘယ္လိုမွ မရႏိုင္ပါဘူး။ ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ သခ်ၤာေတြကို အလြတ္က်က္ေျဖရင္ ေမးခြန္းလႊဲလိုက္တာနဲ႔ အဲဒီကေလး ပ်ာယာခတ္သြားၿပီး ဘယ္လိုဆံုးျဖတ္ရမွန္း မသိျဖစ္သြားတတ္ပါတယ္။ အဲဒါဟာ တကယ့္လက္ေတြ႕ တတ္သိျခင္း မရွိတဲ့အတြက္ ျဖစ္ပါတယ္။
ျမတ္စြာဘုရားရွင္က ကာလာမသုတ္ေတာ္တြင္-
အယူအမ်ဳိးမ်ဳိးရွိၾကေသာ ဆရာႀကီးတို႔ရဲ႕ အယူ၀ါဒျဖန္႔ေ၀မႈေၾကာင့္ ဟိုလူေျပာတာ ဟုတ္ႏိုးႏိုး၊ ဒီလူေျပာတာ ဟုတ္ႏိုးႏိုးျဖစ္ေနၾကတဲ့ ကာလာမ အမ်ဳိးသားတို႔ကို ျမတ္စြာဘုရားရွင္က “နားေထာင္ၾက ကာလမ အမ်ဳိးသားတို႔-
၁။ ကေလးဘ၀မွစ၍ ၾကားနာ မွတ္သားခဲ့ရျခင္းျဖင့္လည္း “ဟုတ္တယ္၊ မွန္တယ္” ဟု အစြဲအၿမဲမယူၾကႏွင့္။
၂။ မိဘ၊ ဘိုးဘြားစသည္တို႔မွ ဆင္းသက္၍ (ပရံပရ=အဆက္ဆက္) မွတ္ယူလုပ္ကိုင္ရိုး ျဖစ္၍လည္း အစြဲအၿမဲ မွတ္ယူမထားႏွင္႔။
၃။ “ဣတိကိရ=ဒီဟာကဒီလိုတဲ့” ဟု အျခားတစ္ေယာက္က ေျပာလိုက္ရံုမွ်ျဖင့္လည္း အၿမဲအစြဲ မွတ္ယူမထားၾကႏွင့္။
၄။ “ဒီအယူအဆသာ ငါတို႔ သင္္အပ္ေသာ က်မ္းစာႏွင့္ညီတယ္” ဟု မိမိတို႔ က်မ္းစာႏွင့္ ညီေနရံုမွ်ျဖင့္လည္း အတည္တက် မွတ္ယူမထားၾကႏွင့္။
၅။ မိမိဘာသာ ၾကံစည္အပ္ေသာအရာကိုလည္း “ဟုတ္လွၿပီ၊ မွန္လွၿပီ” ဟု အၿမဲအစြဲ ယူမထားၾကႏွင့္။
၆။ အျခားေနရာ (အျခားႏိုင္ငံ) တို႔၌ သူတစ္ပါးတို႔ လုပ္နည္းကိုင္နည္းကို သေဘာက်၍လည္း ဤေနရာ၌ သင့္ေတာ္လွျပီဟု အၿမဲအစြဲယူမထားၾကႏွင့္။
၇။ တစ္စံုတစ္ခုျပဳဖို႔ရန္ အေၾကာင္းအေထာက္အထားကို စဥ္းစားရာ၀ယ္ အေထာက္အထားေကာင္းကိုရ၍ သေဘာက်သျဖင့္လည္း အၿမဲအစြဲမယူၾကႏွင့္။
၈။ “သူေျပာအပ္ေသာ အယူ၀ါဒသည္ ငါတို႔ စဥ္းစားေက်နပ္ထားေသာ အယူႏွင့္ ညီမွ်ေပသည္ဟု အယူ၀ါဒခ်င္း တူမွ်ယံုျဖင့္လည္း အၿမဲအစြဲမယူၾကႏွင္႔။
၉။ “ဤရေသ႔၊ ရဟန္းကား ယံုၾကည္ထိုက္ေသာ အထက္တန္းစား ပုဂၢိဳလ္တည္း၊ ဒီလိုပုဂၢိဳလ္၏ စကားကို ေလးေလးစားစား မွတ္သားထိုက္သည္ဟု” လည္းစြဲစြဲၿမဲၿမဲ မွတ္ယူမထားၾကႏွင္႔။
၁၀။ “ဤရေသ့ ရဟန္းကား ငါတို႔ ကိုးကြယ္အပ္ေသာ ဆရာျဖစ္၏။ ငါ့ဆရာစကားကို ငါမွတ္သားသင့္သည္” ဟု လည္း စြဲစြဲၿမဲၿမဲ မွတ္ယူမထားၾကႏွင့္။
ကာလမအမ်ဳိးသားတို႔၊ “ဤအက်င့္ေတြသည္ ေကာင္းလည္းမေကာင္း၊ အျပစ္လည္းမကင္း၊ ပညာရိွကဲ့ရဲ႕ စကားလည္းျဖစ္၏။ ထိုအက်င့္ အၾကံအလုပ္အကိုင္ကို ျပဳလိုက္လွ်င္ စီးပြားမဲ့ ဒုကၡေရာက္ဖို႔ ျဖစ္၏” ဟု ကိုယ္တိုင္ နားလည္လာေသာအခါ ထိုအက်င့္၊ ထိုအျပဳအမူမ်ားကို စြန္႔လိုက္ၾက။ “စီးပြားတိုးတက္၍ သုခရဖို႔ အက်င့္မ်ားဟု ကိုယ္တိုင္ နားလည္ထားေသာ အက်င့္အၾကံ အျပဳအမူမ်ားကုိသာ လိုက္နာျပဳက်င့္ၾကဟု ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ္တို႔တေတြဟာ အမွားအမွန္ကို ကိုယ္တိုင္ ေ၀ဖန္ပိုင္းျခားႏိုင္တဲ့ သူေတြျဖစ္ေအာင္ ၾကိဳးစားရမွာျဖစ္ပါတယ္။ ဒါမွသာ တကယ့္ ပညာအစစ္မွန္ကို တတ္ေျမာက္ေသာ အမ်ားယံုၾကည္ ေလးစားရေသာ ပညာတတ္တစ္ေယာက္ ျဖစ္လာမွာျဖစ္ပါတယ္။
လိုအပ္ခ်က္ႏွင့္ အမွားမ်ားရွိပါက ခြင့္လႊတ္နားလည္ေပးၾကပါရန္…
အားလံုးေသာ ဓမၼမိတ္ေဆြမ်ား ကုိယ္စိတ္ႏွစ္ျဖာ က်န္းမာခ်မ္းသာၾကပါေစ။
ေတာသားေလး
Posted in: ေဆာင္းပါးမ်ား
2 comments:
ကိုယ့္အတြက္လည္း အက်ိဳးရွိ အမ်ားအတြက္လည္း အက်ိဳးရွိတဲ့ အခုလို စာေကာင္း ေပေကာင္းေတြ မ်ားမ်ား ျဖန္႔ေဝႏိုင္ပါေစကြယ္။
ေမတၱာျဖင့္
အန္တီတင့္
ပညာ စကားကို ခဲြျခမ္းစိတ္ျဖာ ႏို္င္ေအာင္ ေရးသားေပးတာေက်းဇူးပါ ကိုေတာသားေလး.
Post a Comment