2011 ~ မျပီးဆံုးေသာေန႕ရက္မ်ားကိုေက်ာ္ျဖတ္ျခင္း(၂)

Posted in: အေမးအေျဖ

Wednesday, 8 June 2011

သံသရာ

14:12

ေတာသား

သံသရာဟူသည္ တစ္ဘ၀မွ တစ္ဘ၀ တေျပာင္းျပန္ျပန္ အဖန္ဖန္ အထပ္ထပ္ အဆက္မျပတ္ ျဖစ္ပ်က္ျခင္းပင္ ျဖစ္ပါသည္။ အဌသာလိနီအဌကထာ၌လည္း “ခႏၶာ အာယတန ဓာတ္တရားတို႕၏ အဆက္မျပတ္ေသာ ျဖစ္စဥ္သည္ သံသရာမည္၏” ဟု ေဖာ္ျပထားပါသည္။

ဤတြင္ သတိျပဳစရာ ရွိလာ၏။ သတၱ၀ါတို႔သည္ ဤသို႔ သံသရာလည္ပတ္ၾကရာ၌ “ဤဘ၀ ဤဘံုမွ ရုပ္နာမ္ကပင္ ထိုဘ၀ ထိုဘံု၌ ေျပာင္းေရႊ႕ျဖစ္ပ်က္၏” ဟု မစြဲယူသင္႔ျခင္း ျဖစ္သည္။ ထိုသို႕ စြဲယူပါက သႆတဒိဌိ (ျမဲ၏ဟူေသာ အမွားမ်ား) ျဖစ္လိမ္႔မည္။ တစ္ဖန္ “ဤဘ၀ ဤဘံုမွ ရုပ္နာမ္သည္ ဤဘ၀ ဤဘံုမွာပင္ ေသေက် ကင္းျပတ္၏၊ ေနာက္ဘ၀ ေနာက္ဘံုႏွင္႔ ဘာမွ်မသက္ဆိုင္” ဟု စြဲယူျပန္လွ်င္လည္း ဥေစၦဒဒိဌိ (ေသလ်င္ျပတ္၏ ဟူေသာ အယူမွား) ျဖစ္လိမ္႕ဦးမည္။ ျမတ္ဗုဒၶကား ယင္းအယူအဆႏွစ္ခုတို႔၏ အၾကားမွာ အေၾကာင္းေၾကာင္႔ အက်ဳိးျဖစ္ေပၚျခင္းကိုသာ ညြန္ျပေတာ္မူေလသည္။

ဤအေၾကာင္းႏွင္႔ ပတ္သက္၍ ဤဘ၀ ဤဘံုမွ ရုပ္နာမ္တစံုတရာက မေျပာင္းေရႊ႕ဘဲ ဟုိဘ၀ ဟိုဘံု၌ ပ႗ိသေႏၶ ေနႏိုင္ပံုကို မိလိႏၵပဥွာတြင္ ဤသို႔ ျပဆိုထား၏-

အရွင္နာဂေသန။ ။မင္းျမတ္- ဥပမာကား တစ္စံုတေယာက္ေသာ ေယာက်ၤားသည္ မီးတိုင္တစ္ခုမွ မီးတိုင္တစ္ခုကို ညိွထြန္း၏။ မင္းျမတ္ အသို႕နည္း၊ ထိုမီးသည္ ထိုမီးတိုင္မွ ေျပာင္းေရႊ႕သြားသေလာ?

မိလိႏၵမင္း။ ။အရွင္ဘုရား- မေျပာင္းေရႊ႕ပါ။

အရွင္နာဂေသန။ ။မင္းျမတ္- ဤအတူပင္ ဤဘ၀မွ တစံုတရာ မေျပာင္းေရြႊ႕ဘဲ ပ႗ိသေႏၶျဖစ္၏။

မိလိႏၵမင္း။ ။ထို႕ထက္ အလြန္ ဥပမာ ျပဳပါဦးေလာ႕?

အရွင္နာဂေသန။ ။မင္းျမတ္- သင္မင္းျမတ္သည္ ငယ္စဥ္က ကဗ်ာဆရာထံမွ တစံုတခုေသာ ကဗ်ာကို သင္ဖူးေၾကာင္း မွတ္မိပါ၏ေလာ?

မိလိႏၵမင္း။ ။အရွင္ဘုရား- မွတ္မိပါ၏။

အရွင္နာဂေသန။ ။မင္းျမတ္-အသို႕နည္း၊ ထိုကဗ်ာသည္ ဆရာ႕ထံမွ ေျပာင္းေရႊ႕လာသေလာ?

မိလိႏၵမင္း။ ။အရွင္ဘုရား-မေျပာင္းေရႊ႕ပါ။

အရွင္နာဂေသန။ ။မင္းျမတ္-ဤအတူသာလွ်င္ ဤဘ၀မွ တစံုတရာ မေျပာင္းေရြႊ႕ဘဲ ဟိုဘ၀၌ ပ႗ိသေႏၶစြဲယူ၏။

သို႕ျဖစ္၍ တစ္ဘ၀မွ တစ္ဘ၀သို႔ ေျပာင္းေရႊ႕၍ သံသရာလည္ပတ္ရာတြင္ ဤဘ၀ ဤဘံုမွ ရုပ္နာမ္ႏွင္႔ ဟိုဘ၀ ဟိုဘံုမွ ရုပ္နာမ္သည္ ထပ္တူထပ္မွ် လံုး၀တူသည္လည္းမဟုတ္၊ တကြဲတျပား လံုး၀ျခားနားသည္လည္း မဟုတ္၊ ႏြားႏုိ႕မွ ႏို႕ဓမ္းစသည္ ျဖစ္ရာတြင္ ႏို႕ဓမ္းသည္ ႏြားႏုိ႕မဟုတ္ေသာ္လည္း ႏြားႏို႕ႏွင္႔ အေၾကာင္းမကင္းသကဲ႕သို႕ ထို႕အတူပင္ ဤဘ၀ ဤဘံုမွ ရုပ္နာမ္အေၾကာင္းေၾကာင္႔ ဟိုဘ၀ဟိုဘံုမွ ရုပ္နာမ္အက်ဳိးတရား ျဖစ္ေပၚလာရျခင္း ျဖစ္သည္။

ဤသို႕ တစ္ဘ၀မွ တစ္ဘ၀ ေျပာင္းေရႊ႕ျဖစ္ပ်က္ရာ၌ သံသရာခရီးကား ရွည္ေ၀းၾကာျမင္႕လြန္းလွ၏၊ သမုဒၵရာသည္ ဆံုးစမျမင္ က်ယ္ျပန္႔သလိုပင္ သံသရာသည္လည္း ဆံုးစမျမင္ အလြန္ပင္ ရွည္လ်ားလွပါ၏၊ သံသရာဟူေသာ သမုဒၵရာ၏ အနားေရးကမ္းစကို ဘယ္မွာ စတင္ခဲ႕ေၾကာင္း မသိႏိုင္ေပ၊ သံသရာ၏ ေရွ႕ဖ်ား အနားေရး အစကား နွစ္ေပါင္း ရာေထာင္ စသည္ၾကာခဲ႔ျပီ၊ ကမၻာေပါင္း ရာေထာင္ စသည္ ရွည္ခဲ႔ျပီ၊ “ဤမင္း ဤဘုရားလက္ထက္က စတင္ ျဖစ္ခဲ႔သည္၊ ထိုကာလ၏ ေရွးက စတင္ မျဖစ္ေပၚခဲ႔ေသး” ဟု ေခတ္ကာလကို သတ္မွတ္၍ မရႏိုင္။ ထို႕ေၾကာင္႔ “သမုဒၵရာ အသြင္ သံသရာခြင္” (သံသာရ သာဂရ) ဟု ဖြင္႔ဆိုၾကျခင္း ျဖစ္ပါ၏။

သာသနာေရး ၀န္ၾကီးဌာန သာသနာေတာ္ ထြန္းကားျပန္႔ပြားေရးဦးစီးဌာနမွ ထုတ္ေ၀ေသာ ဗုဒၶဘာသာေကာင္းတစ္ေယာက္ စာအုပ္မွ ျပန္လည္ ကူးယူျပီး ေဖာ္ျပလိုက္ျခင္းျဖစ္ပါတယ္။

အားလံုးေသာ ဓမၼမိတ္ေဆြမ်ား ကိုယ္စိတ္ႏွစ္ျဖာ က်န္းမာခ်မ္းသာျပီး လိုရာပန္းတိုင္ ေလွ်ာက္လွမ္းႏုိင္ၾကပါေစ။

ေတာသားေလး

Monday, 6 June 2011

ရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ားအား စားေသာက္ဖြယ္ရာမ်ားကပ္လွဴနည္း

04:41

ေတာသား

1 comment

လူပုဂၢိဳလ္တစ္ဦးတစ္ေယာက္က ဆြမ္းစေသာ စားေသာက္ဖြယ္ ပစၥည္းတို႕ကို ရဟန္းသံဃာေတာ္တို႕၏ လက္သို႕ ထိေအာင္ ေရာက္ေအာင္ ေပးျခင္းကို ကပ္လွဴသည္ဟု ေခၚသည္။ ယင္းသို႕ ကိုယ္ထိလက္ေရာက္ ေပးလွဴျခင္းကို ကပ္လွဴသည္ဟု အတိုေကာက္ သံုးႏႈန္း၏။
ယင္းသို႕ ကပ္လွဴရာ၌ အဂၤါ (၅)မ်ဳိးႏွင္႔ ျပည္႕စံုမွ ကပ္လွဴမႈ ထေျမာက္ ေအာင္ျမင္ပါသည္။ အဂၤါ ငါးမ်ဳိးႏွင္႔ ျပည္႔စံုေအာင္ ေပးလွဴျခင္းကို အကပ္ေျမာက္သည္ဟု အတိုေကာက္ သံုးႏႈန္း၏။
၁။ ကပ္လွဴမည္႔သူက ကပ္လွဴျခင္း ခံယူမည္႕ ရဟန္း၏ လက္သို႕ ေရာက္ေအာင္ ထိေအာင္ စားဖြယ္ပစၥည္းကို ေရွးရႈေဆာင္ေပးျခင္း၊

၂။ ကပ္လွဴမည္႕သူသည္ ကပ္လွဴျခင္း ခံယူမည္႕ရဟန္း၏ ႏွစ္ေတာင္ထြာအတြင္း ေရာက္ရွိေနရျခင္း

၃။ အားအလတ္စားရွိသူ တစ္ေယာက္တည္း ေျမွာက္ခ်ီ မ-ယူႏိုင္ေသာ ပစၥည္း၀တၳဳ ျဖစ္ေစရျခင္း။

မွတ္ခ်က္။ ။ ဆြမ္းႏွင္႔ ဆြမ္းဟင္းပန္းကန္မ်ား တင္ထားေသာ စားပြဲခံုသည္ ခြန္အား အလတ္စားရွိသူ တစ္ေယာက္တည္း ေျမွာက္ခ်ီ မ-ယူႏိုင္ပါက ႏွစ္ေယာက္သံုးေယာက္ ၀ိုင္း၀န္းေျမွာက္ခ်ီ မ-ယူ၍ ဆပ္ကပ္မႈမ်ိဳးသည္ အကပ္ေျမာက္ပါသည္။ အလွဴရွင္မ်ား အတူတကြ မ-ယူ ကပ္လွဴႏိုင္သည္။

၄။ ကုိယ္ျဖင္႕ျဖစ္ေစ၊ ကိုယ္ႏွင္႔စပ္ေသာ (ကိုင္ထားေသာ) ခြက္ စသည္ျဖင္႕ျဖစ္ေစ အနီးကပ္ ပစ္၍ျဖစ္ေစ ဤသံုးမ်ဳိးတြင္ တစ္မ်ဳိးမ်ဳိးျဖင္႔ ကပ္လွဴသူက ေပးျခင္း၊

မွတ္ခ်က္။ ။ ပစ္၍ ေပးျခင္းမ်ဳိးကား ရိုင္းစိုင္းရာ ေရာက္ေသာေၾကာင္႔ အကပ္ေျမာက္ေသာ္လည္း ကပ္လွဴေလ႕ မရွိပါ။

၅။ ကိုယ္၏ အစိတ္အပိုင္း လက္စသည္ျဖင္႔ ျဖစ္ေစ၊ ကိုယ္ႏွင္႔စပ္ေသာ (ကိုင္ထားေသာ) ခြက္၊ တုတ္ စသည္ျဖင္႔ ခံ၍ ထိ၍ ျဖစ္ေစ ဤႏွစ္မ်ဳိးတြင္ တစ္မ်ဳိးမ်ဳိးျဖင္႔ အကပ္ခံရေသာ ရဟန္းက ခံယူျခင္း။

ဤငါးမ်ဳိးႏွင္႔ ျပည္႔စံုညီညြတ္ေအာင္ ကပ္လွဴရေသာ အကပ္ေျမာက္ပါသည္။

ဤသို႕ စားေသာက္ဖြယ္မ်ားကို ရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ားအား ကပ္လွဴရာ၌ အမ်ဳိးသမီးျဖစ္ပါက ၾကံဳၾကံဳကေလးထိုင္၍၊ အမ်ဳိးသားျဖစ္ပါက ဒူးတုပ္ထိုင္ျပီး ေဖာ္ျပခဲ႕ျပီးေသာ အဂၤါငါးမ်ဳိးႏွင္႔ ျပည္႔စံုညီညြတ္ေအာင္ ရိုေသေလးစားစြာ ကပ္လွဴရပါမည္။ သကၠစၥဂါရ၀ ေျမာက္ရပါမည္။ သို႕မွသာ လူနတ္နိဗၺာန္ သံုးတန္ေရာက္ေၾကာင္း အက်င္႕ေကာင္းျဖစ္၍ မြန္ျမတ္ေသာ ေကာင္းက်ဳိးကို ရရွိႏိုင္မည္ ျဖစ္ပါသည္။

အက်ဥ္းခ်ဳပ္-

ေရွ႕ရႈေဆာင္ျခင္း၊
ႏွစ္ေတာင္႕ထြာအတြင္း ျဖစ္ျခင္း၊
တစ္ေယာက္ မ-ႏိုင္ျခင္း၊
လက္ျဖင္႔ သို႕မဟုတ္ ပန္းကန္စသည္ျဖင္႔ ထည္႕၍ ကပ္ျခင္း၊
ရဟန္းက အကပ္ခံျခင္း။

သာသနာေရး၀န္ၾကီးဌာန သာသနာေတာ္ ထြန္းကားျပန္႔ပြားေရးဦးစီးဌာနမွ ထုတ္ေ၀ေသာ ဗုဒၶဘာသာေကာင္းတစ္ေယာက္ စာအုပ္မွ ျပန္လည္ ကူးယူျပီး ေဖာ္ျပလိုက္ျခင္းျဖစ္ပါတယ္။

ေတာသားေလး

Friday, 3 June 2011

ပညာ

06:44

ေတာသား

ျမတ္စြာဘုရားရွင္က “ပညာသမာ အာဘာ နတၳိ” ပညာႏွင္႔တူေသာ အလင္းေရာင္မရွိ” ဟု ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ႔ပါတယ္။ ပညာဆိုတဲ့ ေ၀ါဟာရမွာ ေလာကီပညာနဲ႔ ေလာကုတၱရာပညာ ဆိုျပီး ႏွစ္မ်ဳိး ရွိပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ အခုေျပာျပမယ့္ ပညာကေတာ့ ေလာကီပညာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္တစ္နည္း ေျပာရရင္ေတာ့ အတတ္ပညာ ကို ဆိုလိုျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

ကြ်န္ေတာ္တို႕ေတြ အားလံုးက ပညာဟုဆိုလွ်င္ အတန္းပညာ ဘြဲ႕ေတြကို ေျပးျမင္မိၾကပါတယ္။ အဆင္ျမင့္ ပညာေတြ တတ္ေျမာက္ျပီး ဘြဲ႕ေတြတန္းစီရျခင္းဟာ ပညာျပည့္စံုျပီဟု မဆိုႏိုင္ေသးပါ။ တခ်ဳိ႕ေတြက ဘြဲ႕ေလးတစ္ခုရျပီ ဆိုရင္ ေက်ာင္းၿပီးၿပီ ပညာတတ္ၿပီ လို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ထင္မိၾကတယ္။

ဥပမာ - ကြ်န္ေတာ္ဟာ ဘြဲ႕ရပညာတတ္ တစ္ေယာက္ဆိုၿပီး ကိုယ့္ကုိယ္ကို မာန္မာနတက္ကာ ရြာထဲမွာ တျခားသူေတြကို ရွိတယ္လို႔ မထင္ဘဲ မူးယစ္ေသာင္းက်န္း ကိုယ္ထင္ရာ ကိုယ္လုပ္ေနမယ္ ဆိုရင္ တျခားသူေတြက “ဟာ ဒီေကာင္ေလး တကၠသိုလ္မွာ ပညာေတြသင္လာျပီး ေက်ာင္းေတြအမ်ားၾကီး တက္ခဲ့ျပီး ေလ့လာ သင္ၾကားခဲ့တာေတြဟာ ဒီလိုဘဲလား” လို႕ ေ၀ဖန္လာၾကလိမ္႕မယ္။ အဲဒီလိုမ်ဳိးေတြ မျဖစ္ေအာင္ အဆိုးအေကာင္း အမွားအမွန္ကို ေ၀ဖန္ပိုင္းျခား ခြဲျခမ္းျပီး အမွန္အတိုင္း သိရွိႏိုင္ျခင္းကို ပညာဟု ေခၚဆိုျခင္းျဖစ္ပါတယ္။

အဲဒီ ပညာကေတာ့ အသိဉာဏ္ပညာနဲ႔ သက္ဆိုင္ေနတဲ့ အတြက္ ေလာကုတၱရာ ပညာ ျဖစ္ပါတယ္။ တစ္နည္းေျပာရရင္ အသိပညာလို႔ ဆိုလိုတာပါ။

သိပၸံပညာ၊ ၀ိဇၨာပညာ၊ လက္မႈပညာနဲ႔ ပညာရပ္မ်ဳိးစံုကို တတ္ေျမာက္ထားတဲ့ သူေတြကို ပညာတတ္ ဆိုၿပီး ေယဘုယ်အားျဖင္႔ ေခၚဆိုႏိုင္ၾကပါတယ္။ ကန္႔ကြက္စရာေတာ့ မရွိပါ။ ဒါေပမယ့္ အမွားအမွန္ကုိ ေ၀ဖန္ပိုင္းျခားႏိုင္တဲ့ အသိဉာဏ္သည္သာ တကယ့္ ပညာအစစ္အမွန္ ျဖစ္ပါတယ္။

အဲဒီ ေက်ာင္းသင္ပညာရပ္မ်ားကို သင္ၾကားခြင္ မရခဲ့တဲ့ သူမ်ားအတြက္လည္း စိတ္ပ်က္အားငယ္ျခင္း မရွိဘဲ ဘြဲ႕ရမွ ပညာတတ္ဆိုတဲ့ အေတြးအေခၚေတြ ကိုလည္း ေခါင္းထဲကေန ထုတ္ထားၾကေစခ်င္ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ယေန႔ေခတ္ အသံုးျပဳေနၾကတဲ့ မီးသီး မီးလင္းလာေအာင္ တီထြင္ေပးခဲ့သူ ေသာမတ္စ္အက္ဒီဆင္နဲ႔ တျခား ကမာၻေက်ာ္ ပုဂၢိဳလ္ေတြလည္း ေက်ာင္းစာေတာ္ခဲ့ ၾကသူမ်ား မဟုတ္ပါ။ သူတို႔ရဲ႕ ဇြဲ၊ လံုလ၊ ၀ိရိယ တို႔ကို တတ္သိ နားလည္စြာနဲ႔ တန္ဖိုးရွိရွိ လက္ေတြ႕ အသံုးခ် ျပဳလုပ္ခဲ့ၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။

ကြ်န္ေတာ္ ဘာေျပာခ်င္တာလဲဆိုေတာ့ ခုေခတ္ မိဘေတြအမ်ားစုက မိမိတို႔ရဲ႕ သားသမီးမ်ားကို အမွတ္ေတြအျပည့္နဲ႔ အဆင့္ နံပါတ္ တစ္ကိုရေအာင္၊ ထိပ္ဆံုးေရာက္ေအာင္ဆိုျပီး အၿပိဳင္အဆိုင္ ေက်ာင္းထားၾကျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒါေတြဟာ ကေလးေတြကို ပံုမွန္ထက္ပိုၿပီး အရြယ္နဲ႔ မလိုက္ေအာင္ အတင္းရိုက္သြင္း ေနၾကတာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္နဲ႕ ကေလးတို႔ရဲ႕ လြတ္လပ္တဲ့ ဘ၀ကို ဆံုးရံႈးေစပါတယ္။

ကေလးက ေက်ာင္းက သင္ေပးလိုက္တဲ့ အတိုင္း “ကြ်န္ေတာ္၏ အေဖအမည္မွာ ဦးဘ ျဖစ္ပါသည္” ဆိုျပီး အလြတ္က်က္ ျပန္ဆိုေနတဲ႔ အျဖစ္မ်ဳိး စာေပေဟာေျပာပြဲ တစ္ခုမွာ ဆရာေအာ္ပီက်ယ္ ေဟာျပတာ ကၽြန္ေတာ္ နားေထာင္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ေတြ ငယ္စဥ္ကလည္း အဲဒီလိုပါပဲ။ ၾကက္တူးေရြး စာက်က္သလို က်က္ျပီး ျပန္အံ ရြက္ဖတ္ေနၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီလို က်က္တူးေရြး က်က္ျပီး ျပန္အံ ရြက္ေနတာဟာ ကြ်န္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ေခါင္းထဲကို ဘာမွ ၀င္မလာေတာ့ဘူး ျဖစ္ေနတယ္။ တကယ္လို႔ ဆရာက အဲဒီအထဲက ေမးခြန္းေလးတစ္ခု ေကာက္ေမးလိုက္ရင္ အုိးတိုးအတနဲ႔ ဘာေျဖရမွန္းမသိ ဘယ္ေနရာမွာ ဘာရွိမွန္းမသိ ျဖစ္သြားတတ္ပါတယ္။ ကိုယ္ပိုင္ ေတြးေခၚတတ္တဲ့ဉာဏ္ အမွားအမွန္ကို ခြဲျခားတတ္တဲ့ဉာဏ္ မရွိေတာ့ပါဘူး။ အဲဒါေတြကို ခြဲျခားေ၀ဖန္ႏိုင္စြမ္းရွိေအာင္ ျပဳလုပ္မွသာ တကယ္ တတ္သိ နားလည္တဲ့ ပညာ ျဖစ္လာမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ကြ်န္ေတာ္တို႔ တကၠသိုလ္၀င္တန္း စာေမးပြဲေတြ ေျဖဆိုတဲ့အခါ ျမန္မာစာစီစာကံုး၊ အဂၤလိပ္အက္ေဆးေတြ သခ်ၤာပုစာၦေတြကို ၾကက္တူးေရြးက်က္ က်က္ျပီး ေျဖဆိုေလ့လာလို႔ မရပါဘူး။ ကံေကာင္းလို႔ ကိုယ္က်က္ထားတာနဲ႔ တုိးရင္ တိုးမယ္။ ဒါေပမယ့္ ဂုဏ္ထူးမွတ္ကိုေတာ႕ ဘယ္လိုမွ မရႏိုင္ပါဘူး။ ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ သခ်ၤာေတြကို အလြတ္က်က္ေျဖရင္ ေမးခြန္းလႊဲလိုက္တာနဲ႔ အဲဒီကေလး ပ်ာယာခတ္သြားၿပီး ဘယ္လိုဆံုးျဖတ္ရမွန္း မသိျဖစ္သြားတတ္ပါတယ္။ အဲဒါဟာ တကယ့္လက္ေတြ႕ တတ္သိျခင္း မရွိတဲ့အတြက္ ျဖစ္ပါတယ္။

ျမတ္စြာဘုရားရွင္က ကာလာမသုတ္ေတာ္တြင္-

အယူအမ်ဳိးမ်ဳိးရွိၾကေသာ ဆရာႀကီးတို႔ရဲ႕ အယူ၀ါဒျဖန္႔ေ၀မႈေၾကာင့္ ဟိုလူေျပာတာ ဟုတ္ႏိုးႏိုး၊ ဒီလူေျပာတာ ဟုတ္ႏိုးႏိုးျဖစ္ေနၾကတဲ့ ကာလာမ အမ်ဳိးသားတို႔ကို ျမတ္စြာဘုရားရွင္က “နားေထာင္ၾက ကာလမ အမ်ဳိးသားတို႔-

၁။ ကေလးဘ၀မွစ၍ ၾကားနာ မွတ္သားခဲ့ရျခင္းျဖင့္လည္း “ဟုတ္တယ္၊ မွန္တယ္” ဟု အစြဲအၿမဲမယူၾကႏွင့္။

၂။ မိဘ၊ ဘိုးဘြားစသည္တို႔မွ ဆင္းသက္၍ (ပရံပရ=အဆက္ဆက္) မွတ္ယူလုပ္ကိုင္ရိုး ျဖစ္၍လည္း အစြဲအၿမဲ မွတ္ယူမထားႏွင္႔။

၃။ “ဣတိကိရ=ဒီဟာကဒီလိုတဲ့” ဟု အျခားတစ္ေယာက္က ေျပာလိုက္ရံုမွ်ျဖင့္လည္း အၿမဲအစြဲ မွတ္ယူမထားၾကႏွင့္။

၄။ “ဒီအယူအဆသာ ငါတို႔ သင္္အပ္ေသာ က်မ္းစာႏွင့္ညီတယ္” ဟု မိမိတို႔ က်မ္းစာႏွင့္ ညီေနရံုမွ်ျဖင့္လည္း အတည္တက် မွတ္ယူမထားၾကႏွင့္။

၅။ မိမိဘာသာ ၾကံစည္အပ္ေသာအရာကိုလည္း “ဟုတ္လွၿပီ၊ မွန္လွၿပီ” ဟု အၿမဲအစြဲ ယူမထားၾကႏွင့္။

၆။ အျခားေနရာ (အျခားႏိုင္ငံ) တို႔၌ သူတစ္ပါးတို႔ လုပ္နည္းကိုင္နည္းကို သေဘာက်၍လည္း ဤေနရာ၌ သင့္ေတာ္လွျပီဟု အၿမဲအစြဲယူမထားၾကႏွင့္။

၇။ တစ္စံုတစ္ခုျပဳဖို႔ရန္ အေၾကာင္းအေထာက္အထားကို စဥ္းစားရာ၀ယ္ အေထာက္အထားေကာင္းကိုရ၍ သေဘာက်သျဖင့္လည္း အၿမဲအစြဲမယူၾကႏွင့္။

၈။ “သူေျပာအပ္ေသာ အယူ၀ါဒသည္ ငါတို႔ စဥ္းစားေက်နပ္ထားေသာ အယူႏွင့္ ညီမွ်ေပသည္ဟု အယူ၀ါဒခ်င္း တူမွ်ယံုျဖင့္လည္း အၿမဲအစြဲမယူၾကႏွင္႔။

၉။ “ဤရေသ႔၊ ရဟန္းကား ယံုၾကည္ထိုက္ေသာ အထက္တန္းစား ပုဂၢိဳလ္တည္း၊ ဒီလိုပုဂၢိဳလ္၏ စကားကို ေလးေလးစားစား မွတ္သားထိုက္သည္ဟု” လည္းစြဲစြဲၿမဲၿမဲ မွတ္ယူမထားၾကႏွင္႔။

၁၀။ “ဤရေသ့ ရဟန္းကား ငါတို႔ ကိုးကြယ္အပ္ေသာ ဆရာျဖစ္၏။ ငါ့ဆရာစကားကို ငါမွတ္သားသင့္သည္” ဟု လည္း စြဲစြဲၿမဲၿမဲ မွတ္ယူမထားၾကႏွင့္။

ကာလမအမ်ဳိးသားတို႔၊ “ဤအက်င့္ေတြသည္ ေကာင္းလည္းမေကာင္း၊ အျပစ္လည္းမကင္း၊ ပညာရိွကဲ့ရဲ႕ စကားလည္းျဖစ္၏။ ထိုအက်င့္ အၾကံအလုပ္အကိုင္ကို ျပဳလိုက္လွ်င္ စီးပြားမဲ့ ဒုကၡေရာက္ဖို႔ ျဖစ္၏” ဟု ကိုယ္တိုင္ နားလည္လာေသာအခါ ထိုအက်င့္၊ ထိုအျပဳအမူမ်ားကို စြန္႔လိုက္ၾက။ “စီးပြားတိုးတက္၍ သုခရဖို႔ အက်င့္မ်ားဟု ကိုယ္တိုင္ နားလည္ထားေသာ အက်င့္အၾကံ အျပဳအမူမ်ားကုိသာ လိုက္နာျပဳက်င့္ၾကဟု ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ္တို႔တေတြဟာ အမွားအမွန္ကို ကိုယ္တိုင္ ေ၀ဖန္ပိုင္းျခားႏိုင္တဲ့ သူေတြျဖစ္ေအာင္ ၾကိဳးစားရမွာျဖစ္ပါတယ္။ ဒါမွသာ တကယ့္ ပညာအစစ္မွန္ကို တတ္ေျမာက္ေသာ အမ်ားယံုၾကည္ ေလးစားရေသာ ပညာတတ္တစ္ေယာက္ ျဖစ္လာမွာျဖစ္ပါတယ္။

လိုအပ္ခ်က္ႏွင့္ အမွားမ်ားရွိပါက ခြင့္လႊတ္နားလည္ေပးၾကပါရန္…

အားလံုးေသာ ဓမၼမိတ္ေဆြမ်ား ကုိယ္စိတ္ႏွစ္ျဖာ က်န္းမာခ်မ္းသာၾကပါေစ။

ေတာသားေလး

Tuesday, 31 May 2011

ၾကယ္ပြင္႕ေလးမ်ားနားခိုးရာ ကမၻာအတြက္ အလွဴမွတ္တမ္း

13:20

ေတာသား

တို႕ေက်ာင္း

ပန္းကေလးမ်ား ပြင့္ေတာ့မည္ ဖူးတံဝင့္လို႕ခ်ီ

ေနျခည္မွာ ေရႊရည္ေလာင္း ငါတို႕စာသင္ေက်ာင္း။

ကြ်န္ေတာ္တုိ႕ ငယ္ငယ္တုန္းက သင္ခဲ႔ရေသာ ကဗ်ာေလးျဖစ္ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ သူငယ္တန္းေလးမွ ေလးတန္းေအာင္သည္အထိ ရြာရွိ မူလတန္းေက်ာင္းေလးတြင္ ပညာဆည္းပူးခဲ႔ျပီး၊ ငါးတန္းမွ ကိုးတန္းအထိ ပညာရပ္မ်ားကို ရြာမွ နာရီ၀က္ေလာက္သြားရေသာ တြဲဖက္ အထက္တန္းေက်ာင္းႏွင္႔ တကၠသိုလ္၀င္တန္းကိုေတာ႕ အ.ထ.က ျမန္ေအာင္တြင္ ဆည္းပူးခဲ႔ပါတယ္။ အလယ္တန္းပညာ ဆည္းပူးခဲ႔ေသာ တြဲဖက္အထက္တန္းေက်ာင္းသည္ ႏိုင္ငံေတာ္အစိုးရ၏ ကူညီေထာက္ပံ႕မႈျဖင္႔ ယခုအခါ အထက္တန္းေက်ာင္းအျဖစ္သို႕ ေရာက္ရွိသြားျပီ ျဖစ္ပါတယ္။

ကြ်န္ေတာ္ ငယ္ငယ္တုန္းက တက္ခဲ႕ရေသာ ရြာမွ မူလတန္းေက်ာင္းေလးသည္ ဓနိသက္ကယ္မိုး ၀ါးထရံကာ ေက်ာင္းေလး ျဖစ္ပါတယ္။ ႏိုင္ငံေတာ္ အစိုးရ၏ ကူညီေထာက္ပံ႔ေပးမႈႏွင္႔ ရပ္မိရပ္ဖျဖစ္ေသာ ဦးထြန္းျမိဳင္ဦးေဆာင္ျပီး ရြာသူရြာသားမ်ား၏ ၀ိုင္း၀န္းၾကိဳးပမ္းမႈေၾကာင္႕ ထိုေက်ာင္းေလးသည္ ယခုအခါ သြပ္မိုး၊ အုတ္ပတ္ကားႏွင္႔ ခန္႔ညားထယ္၀ါလာပါျပီ။ သြပ္မိုး၊ ပတ္ကားအဆင္႕ေရာက္ျပီးေသာ္လည္း ေက်ာင္းေလးသည္ တံခါးႏွင္႔ ေအာက္ေျခအခင္းေတြ လိုအပ္ခ်က္ေလးမ်ားေၾကာင္႔ ျပီးစီးေအာင္ ေဆာင္ရြက္ႏိုင္ျခင္း မရွိေသးပါဘူး။ ကြ်န္ေတာ္၏ ပထမဆံုး ရြာအတြက္ ေျခလွမ္းတစ္ခုလို႔ ေျပာလို႔ရသလို ကြ်န္ေတာ္စိတ္ထဲတြင္လည္း အဲဒီ လိုအပ္တာေလးမ်ားအတြက္ ကူညီေပးခ်င္ေသာ စိတ္မ်ားတဖြားဖြား ျဖစ္ေပၚလာသျဖင္႕ ျပည္ပတြင္ ရွိေနစဥ္ သူငယ္ခ်င္း အသိမိတ္ေဆြမ်ားထံမွ အလွဴေငြမ်ား ေကာက္ခံရန္အတြက္ အြန္လိုင္းတြင္ အန္တီႏွင္႔ ေဆြးေႏြးတိုင္ပင္ျပီး ေဆာင္ရြက္ခဲ႔ပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင္႔ ကြ်န္ေတာ္ ဘေလာ႕ေလးကို လာေရာက္အားေပးၾကေသာ ရင္းႏွီးသည္႔ ဓမၼမိတ္ေဆြမ်ားမွလည္း ေစတနာ သဒၶါတရားထက္သန္စြာ ကြ်န္ေတာ္ကို ယံုၾကည္စိတ္ခ်စြာျဖင္႔ အလွဴေငြမ်ား ထည္႔၀င္လွဴဒါန္းခဲ႕ၾကပါသည္။ အန္တီတို႕မိသားစုမွလည္း အဓိက အလွဴေငြမ်ားကို ေကာက္ခံျပီး ကြ်န္ေတာ္ရြာေလးကို ေငြလြဲတဲ႕အထိ ကူညီေဆာင္ရြက္ေပးၾကပါတယ္။ တစ္ဦးကေမတၱာ တစ္ဦးကေစတနာ ရိုးသားစြာ စိတ္ရင္းျဖင္႔ လုပ္ေဆာင္ၾကရင္ အရာရာတိုင္းဟာ ေအာင္ျမင္ပါတယ္။ အဲဒီလို ေအာင္ျမင္တဲ႔ အသီးအပြင္႕ ခ်ဳိျမိန္စြာ စားသံုးရျခင္းကို ကြ်န္ေတာ္ ေအာက္တြင္ေဖာ္ျပထားတဲ႔ ေစတနာရွင္ အလွဴရွင္ေတြ၏ ေစတနာသဒၶါတရားေတြက သက္ေသခံေနပါတယ္။

ပထမအၾကိမ္ အလွဴေငြစာရင္း

တံခါးအလွဴရွင္မ်ား

အလွဴရွင္အမည္ ေနရပ္လိပ္စာ အလွဴေငြစာရင္း

၁။ဦးေက်ာ္ေက်ာ္ေဌးလြင္ + ေဒၚသဥၺာလိႈင္ မိသားစု ရန္ကုန္ က်ပ္ ၁၀၀,၀၀၀

၂။ဦးသိန္းလြင္ ႏွင္႕ ဇနီး ေဒၚတင့္တင့္သိန္း မိသားစု ရန္ကုန္ က်ပ္ ၅၀,၀၀၀

၃။ဦးမင္းေသာ္ + ေဒၚစႏၵာခင္ မိသားစု ရန္ကုန္ က်ပ္ ၃၀,၀၀၀

၄။(ေမာင္ၿဖိဳးေက်ာ္မင္းအားရည္စူး၍)

ဦးေက်ာ္မင္း + ေဒၚရီရီေသာ္ မိသားစု ရန္ကုန္ က်ပ္ ၂၀,၀၀၀

၅။ေဒၚၾကည္ၾကည္ေသာ္ မိသားစု ရန္ကုန္ က်ပ္ ၁၀,၀၀၀

၆။ ဦးခင္ေမာင္ျမင့္ + ေဒၚနီနီေသာ္ မိသားစု ရန္ကုန္ က်ပ္ ၁၀,၀၀၀

၇။ဦးရဲေဆြ + ေဒၚဝါဝါျမင့္ မိသားစု ရန္ကုန္ က်ပ္ ၁၀,၀၀၀

၈။ဦးလင္း + ေဒၚျမျမသိန္း မိသားစု စင္ကာပူ က်ပ္ ၅,၀၀၀

၉။ဆရာ Jan Krogstad (Norway) ကို အမွဴးထား၍

မမြန္ ေနာ္ေ၀ က်ပ္ ၅၀,၀၀၀

၁၀။ ဦးခင္ေမာင္သန္း + ေဒၚခ်ိဳခ်ိဳသိန္း မိသားစု ရန္ကုန္ က်ပ္ ၅,၀၀၀

စုစုေပါင္း က်ပ္ ၃၁၀,၆၀၀ (က်ပ္ သံုးသိန္းတစ္ေသာင္းေျခာက္ရာတိတိ) လႊဲၿပီး ၂၇-၄-၂၀၁၁

ေက်ာက္ျပားခင္းရန္အတြက္ အလွဴရွင္မ်ား

၁။ဦးလွေဖ+ေဒၚၾကည္သန္း မိသားစုေကာင္းမႈ စင္ကာပူ က်ပ္ ၁၀၀,၀၀၀

၂။သဇင္ရတနာစိန္ဆိုင္ ရန္ကုန္ က်ပ္ ၅၀,၀၀၀

၃။ဦးသက္လြင္ + ေဒၚယဥ္ယဥ္ညြန္႔ မိသားစု ရန္ကုန္ က်ပ္ ၃၀,၀၀၀

၄။ေဒၚမိမိခင္ ရန္ကုန္ က်ပ္ ၃၀,၀၀၀

၅။မဆုကဗ်ာ မိသားစု ရန္ကုန္ က်ပ္ ၃၀,၀၀၀

၆။ဦးေဇာ္ဝင္းညြန္႔+ေဒၚေနဝါလိႈင္ စင္ကာပူ က်ပ္ ၂၀,၀၀၀

၇။မေရႊျပည္သူ စင္ကာပူ စင္ကာပူေဒၚလာ SGD 30.00

၈။ဦးျပည္ႏိုင္ + ေဒၚစုမြန္ျမင့္ ၾသစေၾတးလ် က်ပ္ ၁၀,၀၀၀

၉။ေဒၚေထြးေထြး ရန္ကုန္ က်ပ္ ၁၀,၀၀၀

၁၀။ ဦးသန္းေဌး + ေဒၚလွသူဇာ ရန္ကုန္ က်ပ္ ၅၀၀၀

စုစုေပါင္း က်ပ္ ၂၈၅,၀၀၀ (ႏွစ္သိန္းရွစ္ေသာင္းငါးေထာင္က်ပ္တိတိ) လႊဲၿပီး ၂၈-၄-၂၀၁၁

ဒုတိယအၾကိမ္ အလွဴေငြစာရင္း

၁။ေမာင္ျပည့္ၿဖိဳးျမတ္ + မေဟမန္ဦး စကၤာပူ က်ပ္ ၄၁,၀၀၀

၂။ ဦးေဇာ္မင္းႏိုင္+ေဒၚျမတ္သူဇာ မိသားစုေကာင္းမႈ စကၤာပူ က်ပ္ ၁၀၀,၀၀၀

၃။မရီရီမြန္ မိသားစု မႏၲေလး က်ပ္ ၂၀,၀၀၀

၄။မေက်ာ့စႏၵာျမင့္ ရန္ကုန္ က်ပ္ ၁၀,၀၀၀

၅။ကြယ္လြန္သူ ဦးတင္ေစာ အားရည္စူး၍

က်န္ရစ္သူမိသားစု ေကာင္းမႈ ျမန္ေအာင္ျမိဳ႕ က်ပ္ ၂၅,၀၀၀

စုစုေပါင္း က်ပ္ ၁၉၆,၀၀၀ တိတိ လႊဲၿပီး (၂၄-၅-၂၀၁၁)

ေစတနာရွင္မ်ား၏ အကူအညီျဖင္႕ အခုဆိုရင္ အလွဴေငြ(၃) ၾကိမ္လြဲျပီး ရြာတြင္ လုပ္ငန္းမ်ားကို စတင္လုပ္ကိုင္ေနျပီျဖစ္ပါတယ္။ ျမန္မာနိုင္ငံကို ကြ်န္ေတာ္ ျပန္လည္ေရာက္ရွိတာနဲ႕ အလွဴရွင္မ်ားဆီကို အလွဴမွတ္တမ္းမ်ားကိုလည္း အေရာက္ပို႕ေပးမွာျဖစ္ပါတယ္။ အားလံုးျပီးစီးသြားပါကလည္း အလွဴရွင္မ်ား ၀မ္းေျမာက္စြာ သာဓုေခၚဆိုႏိုင္ရန္အတြက္ မွတ္တမ္းဓါတ္ပံုမ်ား ေငြစာရင္းရွင္းတမ္းမ်ားကို ကြ်န္ေတာ္ ျမန္မာေရာက္တာနဲ႕ ၾကိဳးစားျပီး ပိုစ္တင္ေပးပါမယ္ခင္ဗ်ာ။

ဆရာဦးေအာင္သင္းမွ ပညာသင္ယူျခင္းဆိုသည္မွာ လူသားမ်ဳိးဆက္တစ္ခုမွ တစ္ခုသုိ႕ အေတြ႕အၾကံဳ လက္ဆင္႕ကမ္းျခင္း ျဖစ္သည္ဟု ဆိုထားပါတယ္။ အဲဒီမ်ဳိးဆက္သစ္ လူငယ္ေက်ာင္းသား အနာဂတ္ၾကယ္ပြင္႕ေလးမ်ားဟာ ႏိုင္ငံအတြက္ အဖိုးမျဖတ္ႏိုင္ေသာ ရတနာေလးမ်ား ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီရတနာေလးမ်ား နာခိုးရာ ကမၻာဟာလည္း အမိေက်ာင္းေတာ္ရာျဖစ္ျပီး အဲဒီကမၻာကို ဖန္တီးေပးျခင္းျဖင္႔ ေလာကၾကီးက သင္တို႕အားလံုးကို ခ်ီးကဴးေထာမနာ ျပဳေနၾကမည္ျဖစ္ပါတယ္။ သစ္ရြက္ေလးေတြဟာ မေၾကြခင္မွာ ေလာကကို အလွဆင္သလိုပဲ ကြ်န္ေတာ္တို႕လည္း မေၾကြခင္ ေ၀ေနစဥ္ခဏမွာ ေလာကကို အလွဆင္ႏိုင္ေသာ အဖိုးတန္ လူသားမ်ားျဖစ္ေအာင္ ၾကိဳးစားၾကပါဆို႕လို႕ ဆုေတာင္းေမတၱာပို႕ရင္း နိဂံုးခ်ဳပ္လိုက္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ။

ရပ္မိရပ္ဖ ေက်ာင္းအုပ္ဆရာၾကီးႏွင္႔ ဆရာ ဆရာမမ်ား ရြာသူ ရြာသား ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူမ်ားကိုယ္စား ကြ်န္ေတာ္ ေတာသားေလးမွ အန္တီတို႕ မိသားစုႏွင္႔ အလွဴရွင္မ်ားအားလံုးကို အထူးေက်းဇူးတင္ရွိပါေၾကာင္း ဒီပိုစ္ေလးႏွင္႔ မွတ္တမ္းတင္ အပ္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ။

(ေနာက္ဆက္တြဲ အလွဴရွင္မ်ားကိုလည္း ဆက္လက္ေဖာ္ျပေပးပါမည္…)

အလွဴရွင္မ်ားအေနျဖင္႔ ေစတနာ သဒၶါတရား ထက္သန္စြာျဖင္႕ လွဴဒါန္းလိုပါက-

ဆက္သြယ္လွဴဒါန္းရန္-

ေတာသားေလး (tezarmma29@gmail.com)

အန္တီတင္႔ (mstint2005@gmail.com)

အားလံုးေသာ ဓမၼမိတ္ေဆြမ်ား ကိုယ္စိတ္နွစ္ျဖာ က်န္းမာခ်မ္းသာၾကပါေစ။

ေတာသားေလး

Posted in: ပရဟိတ

Sunday, 29 May 2011

ဆရာ႔ဘ၀ ဆရာ႔အလွ

22:21

ေတာသား

“တပည္႕မရွား၊ တျပားမရွိ၊ ပီတိကိုစား အားရွိ၏”

အဲဒီေဆာင္ပုဒ္ေလး တကယ္ပဲဗ်ာ။ ကြ်န္ေတာ္ၾကည္ႏူးခဲ႕ရတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ ကိုယ္တုိင္ခံစားဖူးတာ။ ရြာေက်ာင္းမွာ မူလတန္းကေလးေတြကို စာသင္ေပးေတာ႕ ကေလးေတြက ကြ်န္ေတာ္႕ကို ဆရာေလး ဆရာေလး လို႕ေခၚတယ္။ ဆရာေလးဆိုလို႕ သီလရွင္ကို ေျပာတာမဟုတ္ဘူးေနာ္:)။

ဆရာတစ္ေယာက္ျဖစ္ဖို႕အတြက္ ေစတနာ၊ ၀ါသနာ၊ အနစ္နာ ဆိုတဲ႕ နာသံုးနာ လိုအပ္ပါတယ္။ ဆရာဘ၀ဟာ ရုပ္၀တၱဳပစၥည္းေတြ မခ်မ္းသာေပမယ္႕ စိတ္အဟာရေတြကေတာ႕ တကယ္႕ကိုျပည္႔စံု ၾကြယ္၀လွပါတယ္။ ကိုယ္သင္ၾကားျပသေပးလိုက္ေသာ အနာဂတ္မွာ ထြန္းေတာက္လာမည္႕ ၾကယ္ေလးေတြကို ျပဳစုပ်ဳိးေထာင္ေပးေနရတဲ႕ ဥယ်ာဥ္မွဴးတစ္ေယာက္ျဖစ္ဖို႕ ေတာ္ရံုတန္ရံု စိတ္ဓါတ္မ်ဳိးနဲ႕ေတာ႕ ဆရာ႕ဘ၀ဟာ မလွပပါဘူး။

ဆရာမ်ားဟာ ကိုယ့္ရဲ႕တပည္႕ကို ဆရာစားမခ်န္ဘဲ သင္ၾကားေပးျပီး ကိုယ္႕တပည္႕ကို ကိုယ္ထက္ေတာ္ေစခ်င္ တတ္ေစခ်င္ သာေစခ်င္ပါတယ္။ ငါသင္လိုက္တဲ႕ ငါရဲ႕တပည္႕က စစ္ဗိုလ္ၾကီးျဖစ္ေနျပီ၊ ဆရာ၀န္ၾကီးျဖစ္ေနျပီ၊ အင္ဂ်င္နီယာၾကီးျဖစ္ေနျပီ၊ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းမွာလည္း ထူးခ်ြန္ေအာင္ျမင္တဲ႕ သူတစ္ေယာက္ျဖစ္ေနျပီဆို ဆရာရင္ထဲမွာ အတိုင္းမသိ ၾကည္ႏႈး၀မ္းသာျပီး ပီတိျဖစ္ရပါတယ္။ ဥယ်ာဥ္မွဴးတစ္ေယာက္ဟာ သူျပဳစုပ်ဳိးေထာင္ေပးလိုက္တဲ႕ ပန္းေလးေတြ ပြင္႕လန္းလာရင္ ၾကည္ႏူးသလိုပဲ ဆရာ့ရင္ထဲမွာလည္း ခံစားရပါတယ္။

ကြ်ႏု္ပ္တုိ႔ ျမန္မာလူမ်ိဳးမ်ားက အစဥ္အလာအရ ဆရာကို အနေႏၱာ အနႏၱငါးပါးထဲမွာ ထည္႕သြင္းထားျပီး အေလးေပး ထားၾကျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဘာ့ေၾကာင့္ အေလးေပးခံသူအျဖစ္ ျမန္မာလူမ်ိဳးတုိ႔၏ ရင္ထဲမွာ ရွိေနသလဲ ဆုိရင္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္က ဆရာျဖစ္ဖို႕အတြက္လည္း ဆရာက်င္႕၀တ္ သို႔မဟုတ္ ဆရာ့ ဂုဏ္ရည္ ငါးပါးကို

“အတတ္လည္းသင္၊ပဲ႔ျပင္ဆံုးမ၊

သိပၸမခ်န္၊ေဘးရန္ဆီးကာ၊

သင္႔ရာအပ္ပို႕ဆရာတို႕က်င္႕ဖို႕၀တ္ငါးျဖာ” လို႔ ေဟာၾကားထားခဲ႔႔ပါတယ္။ တစ္နည္းအားျဖင္႔ ဆရာဆိုတာ အျမဲတမ္း သင္ယူေလ႕လာေနရေသာ ထာ၀ရ တပည္႕ေက်ာင္းသားၾကီး တစ္ေယာက္လည္း ျဖစ္ပါတယ္။

ဆရာေတြထဲမွာပဲ ဆရာတစ္ဆူ ျဖစ္ေတာ္မူေသာ ေလးစားအတုယူဖြယ္ေကာင္းေသာ အရွင္သာရိပုတၱရာ မေထရ္ျမတ္သည္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ သာသနာေတာ္မွာ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ျပီးလွ်င္ ပညာအရာမွာ ဉာဏ္ပညာ အႀကီးမားဆုံး မေထရ္ျမတ္တစ္ပါးျဖစ္ပါတယ္။ သာမေဏငယ္ေလးမ်ား၏ ခ်စ္ခင္ျမတ္ႏုိးအားကုိးထုိက္တဲ့ ဥပဇ်ၥာယ္ ဆရာတစ္ဦးလည္းျဖစ္ပါတယ္။ အရွင္သာရိပုတၱရာ မေထရ္ျမတ္ရဲ႔ သီလ သမာဓိ ပညာ ဂုဏ္သိကၡာ ႀကီးက်ယ္ျမင့္မားေတာ္မူသေလာက္ မိမိကုိယ္ကုိ မိမိ ႏိွမ္ခ်မႈ (နိ၀ါတမဂၤလာ) စိတ္ေနသေဘာထားႀကီးျမတ္မႈမွာလည္း အင္မတန္ က်ယ္၀န္း နက္ရႈိင္းေတာ္မူလွပါတယ္။ အထင္ရွားဆံုး သာဓကေလးတစ္ခုအျဖစ္ အရွင္သာရိပုတၱရာမေထရ္ဟာ တစ္ေန႔မွာ အမွတ္တမဲ့ သကၤန္း၀တ္ရုံေတာ္မူတဲ့ခါ သကၤန္းအစြန္းအနားက မညီမညာ ျဖစ္ေနပါတယ္။ အဲဒါကုိ ရွင္သာမေဏျဖစ္စ ၇-ႏွစ္အရြယ္ ကုိရင္ငယ္ကေလးတစ္ပါး (ရွင္ရာဟုလာ) က ျမင္ေတြ႔သြားရာ "အရွင္ဘုရား သကၤန္းကုိ ညီညီညာညာ ၀တ္ရုံသင့္ပါတယ္ဘုရား"လုိ႔ လက္အုပ္ခ်ီျပီး ေလွ်ာက္ထားပါတယ္။ အဲဒီအခါ အရွင္သာရိပုတၱရာမေထရ္က မိမိသကၤန္း မညီမညာတာကုိ သင့္ေတာ္တဲ့ေနရာမွာ ေကာင္းမြန္စြာ ျပင္၀တ္ျပီး ကုိရင္ထံ ျပန္လာကာ "ဒီေလာက္ဆုိ သင့္ေတာ္ပါျပီလား"လုိ႔ ဆရာအရာမွာထားျပီး တေလးတစား တုံ႔ျပန္ေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီျဖစ္ရပ္ကေလးကုိ အေျခခံကာ အရွင္သာရိပုတၱရာမေထရ္ျမတ္က ေနာင္တစ္ခ်ိန္မွာ ယခုလို ဥဒါန္းက်ဴးရင့္ကာ "ဒီေန႔မွာပဲ သာမေဏ ျဖစ္စ ၇-နွစ္အရြယ္ ကုိရင္ငယ္ကေလးက ဆုိဆုံးမလာသည့္ျဖစ္ေစ သူေတာ္ေကာင္းေတြရဲ့ ဆုိဆုံးမမႈမွန္သမွ်ကုိ ဦးထိပ္တင္ျပီး ခံယူပါတယ္။ ကုိယ့္အမွားကုိ ေထာက္ျပျပီး ဆုံးမသြန္သင္တတ္သူဆရာကုိ ေရႊအုိးကုိ လက္ညွိဳးထုိး ညႊန္ျပ ေပးသူလုိ ျမတ္ႏုိးတန္ဖုိးထားျပီး ဆည္းကပ္ပါတယ္"လုိ႔ မိန္႔ၾကားေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။ ဒါဟာဘာလဲဆိုရင္ ကြ်န္ေတာ္တို႕ငယ္ငယ္တုန္းက သင္ခဲ႔ရေသာ အသီးေအာင္တဲ႕ စပါးႏွံဟာ ေအာက္ကို ကိုင္းညြတ္ျပီး မေအာင္ျမင္တဲ႕ စပါးႏွံကေတာ႕ အေလ႕အလြင္႕ေတြပါေတာ႕ အေပၚကို ေထာင္တတ္ေနတဲ႕ စပါးႏွံဥပမာေလးလိုပဲျဖစ္ပါတယ္။ သူေတာ္ေကာင္းေတြရဲ႕ ႏွလံုးသားဟာ အျမဲတမ္းႏူးညံ႕ျပီး ၀ါးရံုပင္ျမင္႕ျမင္႕ၾကီးေတြလိုပဲ အထက္ကိုပိုျမင္႕မားလာေလ ေအာက္ကုိ ပိုျပီးေတာ႕ ကိုင္းညြတ္လာေလပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ဆရာေတြဟာ ဘယ္ေက်ာင္းသားမဆို အဆင္႕အတန္းမေရြး ဆိုးသူကို လိမၼာလာေအာင္၊ လိမၼာသူကို ထူးခြ်န္ထက္ျမက္လာေအာင္ အျမဲတမ္းမ်က္ေျခမျပတ္ အကဲခတ္ သင္ၾကားေပးေနသူေတြျဖစ္တဲ႕အတြက္ မိဘေတြျပီးရင္ ဒုတိယ ဘ၀ကို ပဲ႕ကိုင္ ထိန္းေက်ာင္း ေပးေနတဲ႔သူေတြလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင္႕ ဆရာအေနနဲ႕ ဒီေက်ာင္းသားကေတာ္တယ္ ဒီေက်ာင္းသားက ညံ႕တယ္ဆိုျပီး ခြဲျခားဆက္ဆံေနရင္လည္း ညံ႕တဲ႕ေက်ာင္းသား တစ္ေယာက္အတြက္ ထူးခြ်န္လာခ်င္ေသာ စိတ္ဓါတ္ေပ်ာက္ျပီး စိတ္ဒဏ္ရာ အနာကို ေပးမိသလို ျဖစ္တတ္ပါတယ္။ ပုထုဇဥ္ လူသားေတြျဖစ္တဲ႕အတြက္ ကြ်န္ေတာ္ ကိုယ္တိုင္ မူလတန္းမွာ ကေလးေတြကို သင္တုန္းက အိမ္စာလုပ္ခိုင္းတာ လုပ္မလာရင္ စိတ္တိုမိတတ္တယ္။ စိတ္တိုလာရင္ ေျပာဆိုဆူပူမိပါတယ္။ ဒါဟာ ကိုယ္႕အတြက္မဟုတ္ဘဲ။ သူတို႕ေလးေတြရဲ႕ ဘ၀လမ္းခရီး ေျဖာင္႕ျဖဴးဖို႕အတြက္ပဲဲ ျဖစ္ပါတယ္။ စာေတာ္တဲ႕သူေတြလည္းရွိပါတယ္။ ခုန အိမ္စာမလုပ္တဲ႕ ကေလးကို ပစ္ထားလိုက္ရင္ ကေလးရဲ႕ဘ၀ဟာ ေျမာင္းထဲ ေရာက္သြားမွာဘဲ။ သူမိသားစု အခက္အခဲေၾကာင္႕ လမ္းဆံုးမေရာက္ခဲ႕ရင္ေတာင္မွ က်င္လည္ရေသာ ပတ္၀န္းက်င္မွာ အေကာင္းဆံုး ျဖတ္သန္းႏိုင္ေအာင္ေတာ႕ သင္ၾကားေပးရမွာပဲျဖစ္ပါတယ္။

ထူးခြ်န္ထက္ျမတ္ေသာ သူတစ္ေယာက္ကို ေမြးထုတ္ေပးဖို႕အတြက္ ဆရာတစ္ေယာက္တည္းလည္း မရပါဘူး။ မိဘဆရာပူးေပါင္း ကေလးပညာေရးေကာင္း ဆိုတဲ႔ ေဆာင္ပုဒ္ေလးလည္း ရွိပါတယ္။ သံုးနာညီၾတိဂံလိုေပါ႔ဗ်ာ။ ညီညီညာညာ ဆြဲထားမွ ၾကည္႕လို႕လွမွာေပါ႔။ ထို႕ေၾကာင္႕ ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ဟာ ဘယ္ေက်ာင္းမွာတက္တက္ ဘယ္ဆရာနဲ႕ပဲ သင္ရသင္ရ ကိုယ္ကိုတိုင္က ၾကိဳးစားခ်င္တဲ႕စိတ္ မရွိဘဲနဲ႕ေတာ႕ ေအာင္ျမင္တဲ႕သူတစ္ေယာက္ ျဖစ္လာမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ အဲဒီလို စိတ္ဓါတ္မ်ဳိးရွိလာတဲ႕ကေလးကို ဆရာသမားမ်ားကလည္း ေစတနာအျပည္႕ႏွင္႔ မိဘမ်ားကလည္း လိုအပ္တာမ်ားကို ျဖည္႕ဆည္းေပးႏိုင္ရင္ ေအာင္ျမင္ထူးခြ်န္ေသာ အနာဂတ္ပန္းေကာင္းေလးမ်ား ပြင္႕လန္းလာမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ထို႔ေၾကာင္႔ ၾတိဂံေလး အနားညီေအာင္ ဥယ်ာဥ္ထဲမွ ပန္းကေလးမ်ား လွပစြာ ပြင္႕လန္းလာေအာင္ ဥယ်ာဥ္မွဴးျဖစ္ေသာ မိဘနဲ႕ဆရာပူးေပါင္းျပီး ဆရာဘ၀ အလွအပမပ်က္ေအာင္ လက္တြဲညီညာ ၾကိဳးစားၾကမည္ဆိုပါရင္ျဖင္႕ စႏၵကူးပန္းေလးေတြ၏ ရနံ႕ေလထဲသင္းပ်ံ႕သလို ဆရာရနံ႔ေတြလည္း ကမၻာတခြင္ သင္းပ်ံ႕ေမြးၾကိဳင္ေနမည္ျဖစ္ပါေၾကာင္း ေျပာၾကားရင္း ကြ်န္ေတာ္ပိုစ္ေလးကို နိဂံုးခ်ဳပ္လိုက္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ။

လိုအပ္တဲ႕အမွားေလးမ်ားရွိပါက နားလည္ခြင္႕လြတ္ေပးပါရန္ ေမတၱာရပ္ခံအပ္ပါသည္။

ပြင္႕ေသာပန္းတိုင္း လန္းဆန္းျပီး ထာ၀ရ သင္းပ်ံ႕ၾကပါေစ။

ေတာသားေလး

Friday, 27 May 2011

မိသားစုထံေပးစာ…

15:00

ေတာသား

3 comments

ကြ်န္ေတာ္ ဒီရက္ပိုင္း စာတမ္းဖတ္ဖို႕ ျပင္ဆင္ေနတာနဲ႕ သူငယ္ခ်င္းေတြဆီ အလည္မေရာက္ႏုိင္ခဲ႔သလို ကိုယ္တိုင္လည္း ပိုစ္ေတြေရးျခင္း အဆက္ျပတ္သြားျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ 27.5.2011 ရက္ေန႕ကေတာ႕ ကြ်န္ေတာ္၏ စာတမ္းဖတ္ျခင္း ေနာက္ဆံုးကမၼ အဆံုးသတ္သြားျပီ ျဖစ္တဲ႕အတြက္ ဆရာေတာ္ ဦးေဇာတိက ေဟာၾကားသလိုမ်ဳိး ဘ၀ေက်ာင္းကို ဆက္လက္တက္ရအံုးမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ကြ်န္ေတာ္အခုလို ေနာက္ဆံုးစာေမးပြဲျပီးေတာ႕ အိမ္ကို လြမ္းမိပါတယ္။ အဲဒီလို လြမ္းတဲ႔စိတ္နဲ႕ ကြ်န္ေတာ္႕အတြက္ အမွတ္တရေလးလည္း ျဖစ္သြားေအာင္၊ အိမ္ကိုလည္းအလြမ္းေျပေအာင္ဆိုျပီး မိသားစုထံေပးစာေလး တစ္ပုဒ္ ေရးလိုက္မိပါတယ္။ စာေမးပြဲေတြျပီးတုိင္း ကြ်န္ေတာ္ အျမဲတမ္း ကြ်န္ေတာ္၏ ေမြးရပ္ေျမ ေက်းလက္ေတာရြာေလးကို ျပန္သြားတတ္ပါတယ္။ အဲဒီလို ျပန္သြားတဲ႕အခါ ေႏြးေထြးျပီး ေအးျမတဲ႔ မိသားစု အရိပ္ေအာက္မွာ ခို၀င္နားေနလိုက္ျခင္းျဖင္႔ ဘ၀ရဲ႕အေမာေတြကို ေျဖသိမ္႕မိပါတယ္။ ဒီပိုစ္ေလးကို ေရးေနတဲ႕အခ်ိန္မွာေတာ႕ အခန္းက်ဥ္းေလးထဲမွာဘဲ မိသားစုဗလာ ကြန္ပဴတာတစ္လံုးျဖင္႔ စာေမးပြဲေနာက္ဆံုးညကုိ ျဖတ္သန္းေနရပါတယ္။ အေဖႏွင္႔ အေမ သားေအာင္ျမင္ခဲ႔ပါျပီ။ မၾကာမီ အခ်ိန္မွာ ကြ်န္ေတာ္ခ်စ္ေသာ အမိေျမမွ ေႏြးေထြးေအးျမေသာ ကမ္းလက္မ်ားျဖင္႕ ၾကိဳဆိုေနမည္႔ မိသားစု၏ ေပ်ာ္ရြႊင္မဆံုး ပီတီအျပံဳးေတြကို ကြ်န္ေတာ္ျမင္ေယာင္ျပီး ေပ်ာ္ရြင္ေနမိပါတယ္။

အေဖႏွင္႔အေမ… ကြ်န္ေတာ္ ဒီေနရာေလးမွာ အလ်ဥ္းသင္႔တိုက္ဆိုင္ပါသျဖင္႔ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ ေဟာၾကားေတာ္ မူခဲ႔ေသာ သားသံုးမ်ဳိးျဖင္႔ မိမိကိုယ္ကို ျပန္လည္ဆန္းစစ္ အေတြးနယ္ခ်ဲ႕မိပါတယ္။ ျမတ္စြာဘုရားရွင္က အတိဇာတသား၊ အႏုဇာတသား၊ အ၀ဇာတသား ဆိုျပီး သားသမီး သံုးမ်ဳိးရွိတယ္လို႔ ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ႔ပါတယ္။

မိဘတို႔ထက္ အက်င့္ျမတ္တဲ့ သား၊သမီးမ်ဳိးကို အတိဇာတသား လို႔ေခၚျပီး၊ မိဘတို႔နဲ႔တန္းတူ ညီမွ်တဲ့အက်င့္ရွိတဲ့ သား၊သမီးမ်ဳိးကို အႏုဇာတသား လို႔ေခၚျပီး၊ မိဘတုိ႔ေအာက္ ယုတ္ည့ံတဲ့အက်င့္ရွိတဲ႔ သားဆိုး သားမုိက္မ်ဳိးကိုေတာ႕ အ၀ဇာတသား လို႔ေခၚပါတယ္။

ကြ်န္ေတာ္ဟာ သားဆိုးသားမိုက္မ်ဳိး မဟုတ္ေပမယ္႔ အေဖ၊အေမတို႔ထက္ အေတြးအေခၚ အေတြ႕အၾကံဳ မျပည္႔စံုေသးသျဖင္႔ အတိဇာတ အႏုဇာတ သားအျဖစ္ လက္မခံႏိုင္ေသးဘဲ ေရမျပည္႔ေသးေသာ အိုးတစ္လံုးအျဖစ္ဘဲ သတ္မွတ္မိပါတယ္။ ဘ၀ဆိုတဲ႔ေက်ာင္းကို ဆက္လက္ျပီးတက္ရအံုးမွာ ျဖစ္တဲ႔အတြက္ ေက်ာင္းသင္ခန္းစာထက္ ခက္ခဲေသာ ဘ၀သင္ခန္းစာမ်ားကို အေဖ၊အေမတို႔ထံမွ ေလ႔လာသင္ယူျုပီး အျမဲတမ္းသင္ယူေနသည္႔ ထာ၀ရ တပည္႔တစ္ေယာက္အျဖစ္ မျပည္႔ေသးေသာ ေရအိုးကို ေရျဖည္႔ရအံုးမည္ ျဖစ္ပါတယ္။ မျပည္႔တဲ႕အိုးက ေဘာင္ဘင္ခတ္တတ္တယ္ ဆိုတဲ႔ စကားပံုေလးေတာ႔ ရွိပါတယ္။ ျမတ္စြာဘုရားရွင္က-

အပၸႆုေတာ သုတံ အပၸံ

ဗဟံု မညတိ မာန၀ါ။

အသိဥာဏ္နည္းပါးသူသည္ မိမိသိသမွ်ေလးကို အမ်ားၾကီးထင္၍ မာန္တက္ေနသည္လို႔လည္း ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ႔ပါတယ္။ ဒါေပမယ္႔ ကြ်န္ေတာ္ အဲဒီ“အိုး”လိုမ်ဳိး ေဘာင္ဘင္မခတ္ရေအာင္ ကိုယ္စိတ္ကိုယ္ သတိဆိုတဲ႔ ခြ်န္းနဲ႔ ထိန္းခ်ဳပ္ထားပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ ရြာကို ဖုန္းဆက္ရင္ ရြာမွာအျမဲမေနတာၾကာေတာ႕ တခ်ဳိ႕သူေတြကို နာမည္ေတြ မမွတ္မိျဖစ္သြားရင္ ကြ်န္ေတာ္႕ကို ဘ၀င္ေလဟတ္ျပီး ဘ၀ေမ႔သြားတာလားလို႔ ေမးတတ္တယ္။ ကြ်န္ေတာ္ ေတာသားေလး ဘ၀မေမ႕ပါ။ ႏြားေျခရာခြက္ထဲက ေရေလးကို သမုဒၵရာထင္မွတ္ျပီး လက္ပစ္မကူးခတ္ပါဘူး အေဖႏွင္႔အေမ…

အေဖႏွင္႔အေမ… ဒီစာထဲမွာ တခါတည္း ကြ်န္ေတာ္ ေက်းဇူးတင္ထိုက္သူအားလံုးကို ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္ေလး ထည္႔ေရးလိုက္ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ မိသားစုႏွင္႔ ေ၀းကြာေနတဲ႕အခ်ိန္မွာ ဆရာေတာ္မ်ား၏ဆံုးမသြန္သင္မႈ၊ သူငယ္ခ်င္းအားလံုး၏ အားေပးမႈ၊ အန္တီတင္႔၏ သားမ်ားႏွင္႔မျခား သားအရင္းတစ္ေယာက္လို အျမဲလိုအပ္တာမ်ားကို ဆံုးမသြန္သင္ ကူညီေဖးမမႈမ်ား၊ မူလတန္းေက်ာင္းသားဘ၀မွ ယခုတကၠသိုလ္ပညာအထိ သင္ၾကားေပးခဲ႔ေသာ သင္ဆရာ၊ ျမင္ဆရာ၊ ၾကားဆရာ ဆရာသမားမ်ားအားလံုး၏ သင္ၾကားျပသဆံုးမမႈမ်ား၊ သံုးႏွစ္တာကာလအတြင္း လက္တြဲျဖတ္သန္းခဲ႔ေသာ ေမဂ်ာတူညီအကိုမ်ား၊ ဆူပါဗိုက္ဆာတူ အကို၏ ဆံုးမလမ္းညြန္မႈမ်ား၊ အျမဲတမ္း အားေပးတတ္ေသာ ကြ်န္ေတာ္၏ အားေပးေဖာ္ အခ်စ္ဆံုးသူငယ္ခ်င္း၏ အားေပးမႈမ်ားကိုလည္း အထူးပင္ ရင္ထဲမွ လိႈက္လိႈက္လွဲလွဲ ေက်းဇူးတင္မိပါတယ္။ ျပီးေတာ႕ ကြ်န္ေတာ္၏ ဘေလာ႕ကို ပိုစ္အသစ္မတင္ႏိုင္ေသးလည္း လာေရာက္ေမးျမန္း အားေပးၾကေသာ စာဖတ္သူ သူငယ္ခ်င္း မိတ္ေဆြမ်ားကိုလည္း အထူးေက်းဇူးတင္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ။

အားလံုးေသာ ဓမၼမိတ္ေဆြ စာဖတ္သူ သူငယ္ခ်င္းမ်ား ကြ်န္ေတာ္၏ စိတ္ကူးတည္႔ရာ ေရးခ်င္ရာ ေရးခ်မိေသာ မိသားစုထံ အလြမ္းေျပ ပိုစ္ေလးမွာ အဆင္မေျပတာ အမွားမ်ားရွိပါက ခြင္႕လြတ္နားလည္ေပးၾကပါရန္ ေမတၱာရပ္ခံအပ္ပါသည္။

အားလံုးကိုယ္စိတ္ႏွစ္ျဖာ က်န္းမာခ်မ္းသာျပီး ေအာင္ျမင္ေသာ ဘ၀ကို ပိုင္ဆိုင္ႏိုင္ၾကပါေစ။

ေတာသားေလး

Posted in: ကြ်န္ေတာ္႔မွတ္စု

Saturday, 21 May 2011

သံုးဆယ္႕ႏွစ္ေကာဌာသ

14:46

ေတာသား

သံုးဆယ္႔ႏွစ္ေကာဌာသ ဆိုသည္မွာ စက္ဆုပ္ဖြယ္၊ ရြံရွာဖြယ္၊ မႏွစ္ျမိဳ႕ဖြယ္၏ အစြမ္းအားျဖင္႔ ႏွလံုးသြင္းရန္ ဗုဒၶျမတ္စြာ ေဟာၾကားထားေသာ ကမၼဌာန္းတရားျဖစ္သည္။ ဤ သံုးဆယ္႔ႏွစ္ေကာဌာသသည္ ကာယဂတာသတိကမၼဌာန္းပင္ ျဖစ္ပါသည္။

သံုးဆယ္႔ႏွစ္ေကာဌာသပါဠိ

အတၳိ ဣမသိၼိ ံကာေယ ေကသာ၊ ေလာမာ၊ နခါ၊ ဒႏၲာ၊ တေစာ၊ မံသံ၊ ႏွာရု၊ အဌိ၊ အဌိမိဥၹံ၊ ၀ကၠံ၊ ဟဒယံ၊ ယကနံ၊ ကိေလာမကံ၊ ပိဟကံ၊ ပပၹါသံ၊ အႏၲံ၊ အႏၲဂုဏံ၊ ဥဒရိယံ၊ ကရီသံ၊ မတၳလုဂၤ ံ၊ ပိတၱံ၊ ေသမွံ၊ ပုေဗၺာ၊ ေလာဟိတံ၊ ေသေဒါ၊ ေမေဒါ၊ အႆု၊ ၀သာ၊ ေခေဠာ၊ သိဃၤာဏိကာ၊ လသိကာ၊ မုတၱႏၲိ။

(၁) ေကသာ = ဆံပင္

(၂) ေလာမာ = အေမႊး

(၃) နခါ = ေျခသည္း လက္သည္း

(၄) ဒႏၲာ = သြား

(၅) တေစာ = အေရထူ အေရပါး

(၆) မံသံ = အသား

(၇) ႏွာရု = အေၾကာ

(၈) အဌိ = အရိုး

(၉) အဌိမိဥၹံ = ရိုးတြင္းျခင္ဆီ

(၁၀) ၀ကၠံ = အညိွဳ႕

(၁၁) ဟဒယံ = ႏွလံုး

(၁၂) ယကနံ = အသည္း

(၁၃) ကိေလာမကံ = အေျမွး

(၁၄) ပိဟကံ = အဖ်ဥ္း(သရက္ရြက္)

(၁၅) ပပၹါသံ = အဆုတ္

(၁၆) အႏၲံ = အူမ

(၁၇) အႏၲဂုဏံ = အူသိမ္

(၁၈) ဥဒရိယံ = အစာသစ္

(၁၉) ကရီသံ = အစာေဟာင္း

(၂၀) မတၳလုဂၤ ံ = ဦးေႏွာက္

(၂၁) ပိတၱံ = သည္းေျခ

(၂၂) ေသမွံ = သလိပ္

(၂၃) ပုေဗၺာ = ျပည္

(၂၄) ေလာဟိတံ = ေသြး

(၂၅) ေသေဒါ = ေခြ်း

(၂၆) ေမေဒါ = အဆီခဲ

(၂၇) အႆု = မ်က္ရည္

(၂၈) ၀သာ = ဆီၾကည္

(၂၉) ေခေဠာ = တံေတြး

(၃၀) သိဃၤာဏိကာ = ႏွပ္

(၃၁) လသိကာ = အေစး

(၃၂) မုတၱိႏၲိ = က်င္ငယ္

လူသတၱ၀ါတစ္ဦး၏ ကိုယ္ကာယကို ခြဲစိတ္ေလ႕လာၾကည္႕လွ်င္-

ေျခဖ၀ါးမွစ၍အထက္၊ ဆံဖ်ားမွစ၍ေအာက္၊ အေရပါးမွစ၍ ဖီလာပတ္၀န္းက်င္ဟူေသာ ဤမွ်အတိုင္းအရွည္ရွိေသာ တစ္လံမွ်ေလာက္ေသာ ကိုယ္ထဲ၌နည္းေပါင္းစံုျဖင္႔ စူးစမ္းရွာေဖြေသာ္လည္း တစ္စံုတစ္ေယာက္ေသာသူသည္ တစ္စံုတစ္ခုေသာ ပုလဲကိုေသာ္လည္းေကာင္း၊ ပတၱျမားကိုေသာ္လည္းေကာင္း၊ ေၾကာင္မ်က္ရြဲကိုေသာ္လည္းေကာင္း၊ အေက်ာ္ကိုေသာ္လည္းေကာင္း၊ ကုကၤုမံကိုေသာ္လည္းေကာင္း၊ ပရုပ္ကိုေသာ္လည္းေကာင္း၊ အခိုးအထံုအမႈန္႕ စသည္ကိုေသာ္လည္းေကာင္း၊ နံ႔သာျဖဴနီစေသာ အေမႊးအၾကိဳင္ကိုေသာ္လည္းေကာင္း ထိုကဲ႕သို႕ စင္ၾကယ္သန္႔ရွင္း ေမႊးၾကိဳင္ေသာ ပစၥည္း ၀တၳဳသေဘာကို အဏုျမဴမွ်ေလာက္ပင္ မေတြ႕မျမင္ရေပ။

ဤကိုယ္ကာယ တစ္လံမွ်ေလာက္၏ အတြင္း၌ အမွန္တကယ္ ေတြ႕ရွိရသည္မွာ ပုပ္ညွီနံေစာ္၍ က်က္သေရမဲ႔ ျမင္ကြင္းျဖစ္ေသာ အမ်ဳိးမ်ဳိးေသာ ဆံပင္အေမႊး စသည္အျပားရွိေသာ မစင္မၾကယ္ စက္ဆုပ္ဖြယ္ကိုသာလွ်င္ ေတြ႕ျမင္ရ၏။

ထို႕ေၾကာင္႔ သံုးဆယ္႔ႏွစ္ေကာဌာသဆိုသည္မွာ စက္ဆုပ္ရြံရွာဖြာ္ မႏွစ္ျမိဳ႕ဖြယ္တို႕ျဖင္႔ ျပည္႔ႏွက္ေနေသာ ဆံပင္စေသာ သံုးဆယ္႔ႏွစ္ပါးေသာ အစုအေ၀းတုိ႕ျဖင္႔ ေပါင္းစည္းထားေသာ ဤကိုယ္ကာယ တစ္လံမွ်ကို ေခၚဆိုျခင္းျဖစ္ပါသည္။

သာသနာေရး၀န္ၾကီးဌာန သာသနာေတာ္ ထြန္းကားျပန္႔ပြားေရးဦးစီးဌာနမွ ထုတ္ေ၀ေသာ ဗုဒၶဘာသာေကာင္းတစ္ေယာက္ စာအုပ္မွ ျပန္လည္ ကူးယူျပီး ေဖာ္ျပလိုက္ျခင္းျဖစ္ပါတယ္။

ေတာသားေလး

Tuesday, 17 May 2011

ကမၻာ႔ကုလသမဂၢမွာ က်င္းပတဲ့ ဗုဒၶေန႔မွတ္တမ္း

04:49

ေတာသား

1 comment

ေမလ ၁၆-ရက္၊ ၂၀၁၁-ခု တနလၤာေန႔..၁၃၇၃ခု ကဆုန္လျပည့္ေန႔တြင္ အေမရိကန္ႏိုင္ငံ နယူးေရာက္ျမိဳ႕၌ က်င္းပေသာ ဗုဒၶေန႕မွတ္တမ္းဓါတ္ပံုမ်ားကို ဆရာေတာ္ အရွင္တိကၡဥာဏာလကၤာရ(ေယာ) ၏ Facebook စာမ်က္ႏွာမွ ခြင္႕ေတာင္းျပီး ျပန္လည္မွ်ေ၀လိုက္ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ။

အားလံုးေသာ ဓမၼမိတ္ေဆြမ်ား ကိုယ္စိတ္ႏွစ္ျဖာက်န္းမာခ်မ္းသာၾကပါေစ။

ေတာသားေလး

Posted in: မွတ္တမ္းဓါတ္ပံု

Monday, 16 May 2011

ကဆုန္လျပည့္ ဗုဒၶေန႔ (သုိ႔ ) Vesak Day

15:45

ေတာသား

မဟာလူသား ျမတ္ဗုဒၶ ,သစၥာတ၇ားကုိ လမ္းညႊန္ေဖာ္ထုတ္ေတာ္မူတဲ့ ျမတ္စြာဘုရား ရွင္ရဲ့ ေမြးေန႔ကုိ ေရာက္ပါျပီ၊ ခရစ္ေတာ္နဲ႔ လူထုေပါင္းစည္းတဲ့ေန႔ကုိ ခရစ္စမတ္တဲ့ ။ဗုဒၶနဲ႔ လူထုေပါင္းစည္းတဲ့ေန႔ကုိ ၀ိဆတ္ေဒး လုိ႔ေခၚပါတယ္။ နုိင္ငံတကာမွာ တနုိင္ငံနဲ႔ တနုိင္ငံ က်င္းပပုံေတြကလဲ မတူညီၾကပါဘူး။ ရုိးရာျပကၡဒိန္ကုိ လုိက္ျပီး ေန႔ရက္ေတြလဲြသလုိ အေခၚအေ၀ါေတြလဲ လဲြေနတာ ေတြ႔ရပါလိမ့္မယ္။

အိႏၵိယ၊ ဘဂၤလားေဒရွ္နဲ႔ နီေပါႏိုင္ငံေတြမွာ ဤလျပည့္ေန႔ကို ၀ိဆာခ္ပူဇ(Visakah Puja)၊ ဗုဒၶ ပုရ္နိမာ(Buddha Purnima)၊ ဗုဒၶဇယႏၱိ(Buddha Jayanti)လို႔လဲ အသိမ်ားပါတယ္။ ထိုင္းႏုိင္ငံမွာက ေတာ့ ၀ိဆာခဘုခ်( Visakha Bucha)၊ ဗီယက္နမ္မွာ ဖက္ဒန္း(Phật Đản)၊ အင္ဒိုနီးရွားမွာ ၀ိုင္းဆက္ (Waisak)၊ သီရိလကၤာမွာ ၀ိဆက္(ေ၀့ဆက္)( Vesak (Wesak))၊ တရုတ္စကားေျပာတဲ့ မေလးရွားနဲ႔ တရုတ္မွာ ေဖာဒန္း(佛誕 (fó dàn))၊ တိဗက္မွာ စကဒ၀(Saga Dawa)လို႔ အသီးသီး ေခၚဆို အသံုးျပဳကာ ပြဲေတာ္မ်ားကို က်င္းပေလ့ရွိပါတယ္။ လာအိုႏိုင္ငံမွာလဲ ဒီပဲြေတာ္နဲ႔ ထပ္တူျဖစ္တဲ့ ပြဲေတာ္ တစ္ခုရွိပါတယ္။ အဆိုပါ ပြဲေတာ္ကေတာ့ ၀ိကဆက္ခ ေဘာကဆ(Vixakha Bouxa)လို႔ ေခၚပါတယ္။

ျမန္မာႏိုင္ငံမွာကေတာ့ ဒီအခ်ိန္က်င္းပတဲ့ ဒီပဲြေတာ္ကို ကဆုန္လျပည့္(Ka-sone-la-pyae)လို႔ အမည္တြင္ပါတယ္။ အဓိပၸါယ္ကေတာ့ ျမန္မာျပကၡဒိန္ရဲ႕ ဒုတိယေျမာက္လျဖစ္တဲ့ ကဆုန္လျပည့္လို႔ ဆိုလိုပါတယ္။ သီရိလကၤာ၊ မေလးရွား၊ ျမန္မာ၊ ထိုင္း၊ စကၤာပူ၊ ဗီယက္နမ္နဲ႔ အင္ဒိုနီးရွား၊ ေဟာင္ေကာင္၊ ထိုင္၀မ္တို႔မွာ ဒီ၀ိဆက္ပြဲေတာ္အခါသမယကို အမ်ားျပည္သူရုံးပိတ္ရက္အျဖစ္ သတ္မွတ္ထားၾကပါတယ္။

အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ ဓေလ့ထံုးစံမ်ားမွာ အသံုးျပဳတဲ့ မတူထူးျခားတဲ့ ျပကၡဒိန္ေတြရဲ႕ အလိုအရ ၀ိဆက္ပြဲေတာ္ရက္ကို အတိအက် သတ္မွတ္ဖို႔ေတာ့ ခက္ပါတယ္။

ဗုဒၶဘာသာျပကၡဒိန္ကို လက္ခံ အသံုးျပဳတဲ့ ေထရ၀ါဒတိုင္းျပည္မ်ားမွာ ထံုးစံအားျဖင့္ ငါးလေျမာက္ သို႔မဟုတ္ ေျခာက္လေျမာက္ရဲ႕ လျပည့္ေန႔၊ ဥပုသ္ေန႔မွာ ပြဲေတာ္ရက္ က်ေရာက္ပါတယ္။ တရုတ္ႏိုင္ငံမွာေတာ့ တရုတ္ျပကၡဒိန္မွာ ပထမဆံုးလျပည့္က်တဲ့ ေလးလေျမာက္ျဖစ္ပါတယ္။ အေနာက္တိုင္းျပကၡဒိန္အရကေတာ့ ပြဲေတာ္ရက္ ဟာ တစ္သမတ္တည္း မရွိႏိုင္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ မ်ားေသာအားျဖင့္ ဧၿပီလနဲ႔ ေမလမွာေတာ့ က်ေရာက္ ေလ့ရွိပါတယ္။

၁၉၅၀ခုႏွစ္မွာ ကမၻာလံုးဆိုင္ရာဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ားညီလာခံၾကီးကို သီရိလကၤာႏိုင္ငံမွာ က်င္းပ ခဲ့ပါတယ္။ အဆိုပါ ညီလာခံမွာ ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕ ေမြးေန႔ကို ၀ိဆက္ေန႔အျဖစ္ ပြဲေတာ္က်င္းပၾကဖို႔ ဆံုးျဖတ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ၀ိဆက္အခါေတာ္ေန႔ေရာက္တိုင္း တစ္ကမၻာလုံးမွာရွိတဲ့ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ားဟာ ဗုဒၶဘာသာဓေလ့ထုံးစံမ်ားရဲ႕ ထူးျခားတဲ့ အျဖစ္အပ်က္မ်ားကို အမွတ္တရ ဂုဏ္ျပဳေလ့ရွိၾကပါတယ္။ တခါတရံ ဗုဒၶေန႔လို႔လဲ သံုးၾကပါေသးတယ္။ အမွန္ေျပာရရင္ ဒီပြဲေတာ္ရက္ဟာ ဗုဒၶျမတ္စြာရဲ႕ေမြးေန႔ သဗၺညဳတညာဏ္အလင္းရရွိတဲ့ေန႔၊ ပရိနိဗၺာန္စံ၀င္ေတာ္မူေသာေန႔မ်ားနဲ႔လဲ တိုက္ဆိုင္ေနပါ တယ္။

ဒါကုိ ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမွဳမွာေတာ့ ဖြား ပြင့္ ေဟာ စံ ဗ်ာဒိတ္ခံ မွတ္ရန္ လကဆုန္လုိ႔ မွတ္ရလြယ္ေအာင္ သေကၤတ ျပဳထားၾကပါတယ္။

၁-ဒီပကၤရာ ျမတ္စြာဘုရားက သုေမဓာ အမ်ိဳးေကာင္းသားကုိ ေလးသေခ်ၤ ကမၻာတသိန္းထက္မွာ ေဂါတမ ဗုဒၶနာမည္နဲ႔ ဘုရားျဖစ္လိမ့္မယ္လုိ႔ မိန္႔ၾကားခဲ့တာလဲ ဒီကဆုန္လျပည့္ေန႔ပါပဲ။

၂- ျမတ္စြာဘုရားရွင္ဟာ မဟာသကၠရာဇ္ ၆၈ ခု ကဆုန္လျပည့္ ဘီစီ ၆၂၃ မွာ ေမြးဖြားခဲ့ပါတယ္။

၃- ျမတ္စြာဘုရားရွင္ဟာ မဟာသကၠရာဇ္ ၁၀၃ ခု ကဆုန္လျပည့္ ဗုဒၶဟူးေန႔ (ဘီစီ ၅၈၈ )မွာ ဘုရားအျဖစ္ကုိေရာက္ေတာ္မူပါတယ္။

၄- မဟာသကၠရာဇ္ ၁၀၄ ကဆုန္လျပည့္ ဘီစီ ၅၈၇ မွာ ဗုဒၶ၀င္အက်ဥ္းကုိေဟာေတာ္မူပါတယ္

၅= မဟာသကၠရာဇ္ ၁၄၈ ခု ကဆုန္လျပည့္ အဂါၤေန႔ ဘီစီ ၅၄၃ မွာ ပရိနိဗၺာန္ ၀င္စံေတာ္မူပါတယ္။

ဘုရားအျဖစ္နဲ႔ ၄၅ ၀ါ သီတင္းသုံးေတာ္မူခဲ့တယ္။ အဲဒီ ၄၅ နွစ္အတြင္းမွာ တရားေဟာျခင္း သံဃာ့အဖဲြ႔အစည္း ထူေထာင္ျခင္းႏွင့္ လူနတ္ျဗဟၼာ သတၱ၀ါတို႕ရဲ႕ အက်ဳိးေက်းဇူးတရားကို ေန႕မနားညမအား ၾကိဳးစားေဆာင္ရြက္ေတာ္မူခဲ႕ပါတယ္။

အရွင္တိကၡဥာဏာလကၤာရ

၀န္ခံခ်က္။ အရွင္ကုသလသာမိ၏ ဘာသာျပန္ေဆာင္းပါးကုိ ကုိးကားေဖာ္ျပသည္။

ကဆုန္လျပည္႔ေန႔ ဗုဒၶေန႔ေဆာင္းပါးေလးကို ဒီေနရာေလးမွ ကူးယူျပီး စာဖတ္သူ ဓမၼမိတ္ေဆြမ်ားကို ျပန္လည္မွ်ေ၀လိုက္ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ။
ကြ်န္ေတာ္ 25.4.2010 တုန္းက ေရးသားခဲ႔ေသာ လျမတ္ကဆုန္ ပိုစ္ေလးကိုလည္းဒီမွာ သြားေရာက္ ဖတ္ရွႈ႕ႏိုင္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ။

အားလံုးေသာ ဓမၼမိတ္ေဆြမ်ား ကိုယ္စိတ္ႏွစ္ျဖာ က်န္းမာခ်မ္းသာၾကပါေစ။

ေတာသားေလး

Posted in: မွ်ေ၀ျခင္း

Friday, 13 May 2011

ေလာကတြင္ ၾကီးပြားတိုးတက္ျပီး အဓြန္႕ရွည္ရန္….

22:44

ေတာသား

ကြ်န္ေတာ္တို႕ေက်ာင္းတြင္ အပတ္စဥ္ စေနေန႕တိုင္း အြန္လိုင္းမွ သီလေပး တရားပြဲမ်ား ျပဳလုပ္ေလ႕ရွိပါတယ္။ ဆရာေတာ္ အရွင္သာဓိန အိႏၵိယႏိုင္ငံမွ ျမန္မာႏိုင္ငံကို ျပန္လည္ၾကြသြားျပီးေနာက္ ဆရာေတာ္ အရွင္ဣႏၵစရိယက ဆက္လက္၍ ကြ်န္ေတာ္တို႕ေက်ာင္းတြင္ သီလေပး ဆံုးမတရားပြဲမ်ားကို ျပဳလုပ္ခဲ႕ပါတယ္။ ဆရာေတာ္ အရွင္ဣႏၵစရိယလည္း အိႏၵိယႏိုင္ငံမွ ျမန္မာႏိုင္ငံကို မၾကာမီ ျပန္လည္ၾကြေတာ႕မည္ျဖစ္၍ 7.5.2011 ေန႕တြင္ ဆရာေတာ္က ကြ်န္ေတာ္တို႕အားလံုးအတြက္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ႔ေသာ တရားေတာ္မ်ားစြာထဲမွ ေလာကတြင္ ၾကီးပြားတိုးတက္ရန္ႏွင္႔ ၾကီးပြားတိုးတက္လာျပီးလွ်င္ ဆက္လက္ထိန္းသိမ္းႏိုင္ရန္အတြက္ ဘယ္လို လုပ္ေဆာင္ရမည္ ဆိုတာေတြကို ဓမၼလက္ေဆာင္အျဖစ္ ေဟာၾကားခဲ႕တာကိုအေျခခံျပီး ကြ်န္ေတာ္ ဒီပိုစ္ေလးကို ေရးသားလိုက္ရျခင္းျဖစ္ပါတယ္။

ျမတ္စြာဘုရားရွင္က ေလာကတြင္ ၾကီးပြားတိုးတက္ရန္အတြက္ သမၸဒါ(ျပည့္စံုျခင္း)တရား ၄-ပါး ႏွင္႔ ျပည္႔စံုရမည္ဟု ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ႔ပါတယ္။ သမၸဒါ(ျပည့္စံုျခင္း)တရား ၄-ပါးမွာ-

၁။ ဥ႒ာနသမၸဒါ= ထႂကြလံု႔လ႐ွိျခင္း။

ဘယ္အလုပ္ ဘယ္ပညာရပ္မဆို ကိုယ္ကိုတိုင္ ကြ်မ္းက်င္တတ္ေျမာက္ျပီး ဇြဲလံု႕လ ၀ိရိယႏွင္႔ ကိုယ္ကိုတိုင္ ဦးစီးဦးေဆာင္ ျပဳလုပ္ႏိုင္လွ်င္ ေလာကတြင္ ၾကီးပြားေအာင္ျမင္ႏိုင္ပါတယ္။ ဥပမာ ကုမၸဏီပိုင္ရွင္ သူေဌးတစ္ေယာက္ဟာ သူလုပ္ေနတဲ႕ လုပ္ငန္းကို ကြ်မ္းက်င္စြာျဖင္႔ စီမံအုပ္ခ်ဳပ္နိုင္ခဲ႕ရင္ ေအာင္ျမင္ေသာ လုပ္ငန္းရွင္ၾကီး တစ္ေယာက္ျဖစ္လာမည္ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒါကို ဥ႒ာနသမၸဒါ ဟုေခၚတြင္ပါတယ္။

၂။ အာရကၡသမၸဒါ= လံုျခံဳစြာ သိမ္းဆည္းေစာင့္ေ႐ွာက္တတ္ျခင္း။

ၾကိဳးစား၍ ရရွိလာေသာ စည္းစိမ္ဥစၥာတို႕ကိုလည္း ရန္သူမ်ဳိးငါးပါး၏ လက္တြင္ မပ်က္ျပားေအာင္ ထိန္းသိမ္းေစာင္႕ေရွာက္ႏိုင္မွလည္း ေလာကတြင္ ၾကီးပြားေအာင္ျမင္ႏိုင္ပါတယ္။ ဥပမာ အိမ္တစ္အိမ္မွာ အိမ္ေထာင္ဦးစီးက စီမံအုပ္ခ်ဳပ္ျပီး စီးပြားေရးလုပ္ငန္းမ်ား ေအာင္ျမင္ေနေသာ္လည္း သားဆိုး သမီးဆိုးမ်ား၏ မသိတတ္စြာျဖင္႔ ဆိုးသြမ္းျပီး သံုးျဖဳန္းေနလွ်င္လည္း ဘယ္ေလာက္ေအာင္ျမင္ေသာ လုပ္ငန္းၾကီးျဖစ္ပါေစ ပ်က္စီးသြားမွာဘဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒါမ်ဳိးေတြ မျဖစ္ေအာင္ လံုျခံဳစြာ ထိန္းသိမ္းေစာင္႕ေရွာက္ ႏိုင္မွသာ အာရကၡသမၸဒါ ဟုေခၚတြင္ပါတယ္။

၃။ ကလ်ာဏသမၸဒါ= မိတ္ေဆြေကာင္း႐ွိျခင္း။

ၾကီးပြားတိုးတက္ ေအာင္ျမင္ဖို႕အတြက္ မိတ္ေဆြေကာင္းရွိဖို႕ အလြန္အေရးၾကီးပါတယ္။ မိတ္ေဆြေကာင္းဆိုတာ အမွားျမင္ေနရင္ အမွန္ျပင္ေပးရျပီး၊ အမွန္ကိုလည္း လက္ခံ၍ တစ္ေယာက္ႏွင္႔တစ္ေယာက္လည္း သစၥာရွိရမွာျဖစ္ပါတယ္။ ဥပမာ လုပ္ငန္းတစ္ခုကို တြဲဖက္လုပ္ေနေသာ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ တစ္ေယာက္က သစၥာမရွိဘဲ ကြယ္ရာမွာ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ သူငယ္ခ်င္း၏ မေကာင္းေၾကာင္း အလုပ္၏ လွ်ိဳ႕၀ွက္ခ်က္ေတြကို တျခားသူမ်ားကို ေျပာျပေနလွ်င္လည္း ဘယ္လိုမွ ေအာင္ျမင္ေသာ လုပ္ငန္းကိုလုပ္ေဆာင္ႏိုင္မည္မဟုတ္ပါ။ ထို႕ေၾကာင္႕ ကလ်ာဏသမၸဒါဆိုတဲ႕ မိတ္ေဆြေကာင္း႐ွိဖို႕သည္လည္း ၾကီးပြားေအာင္ျမင္ တိုးတက္ဖုိ႕အတြက္ လိုအပ္လွပါတယ္။

၄။ သမဇီဝိတသမၸဒါ= အဝင္အထြက္ မွ်တေသာ အသက္ေမြးမႈ႐ွိျခင္း။

တရားမွ်တစြာျဖင္႕ ေခြ်တာစုေဆာင္းျပီး အသက္ေမြးရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဥပမာ ေငြေတြအမ်ားၾကီးပိုင္ဆိုင္လာျပီး ကိုယ္အတြက္ အမွန္တကယ္ အသံုးမ၀င္ မလိုအပ္ေသာ ပစၥည္းမ်ားကို ေစ်းၾကီးေပး၀ယ္၍ ေငြေတြကို သံုးစြဲခဲ႕ပါက ကိုယ္ပိုင္ဆိုင္ထားသမွ်၏ မၾကာခင္ ဆံုးရံႈးသြားမွာဘဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီလို မျဖစ္ေအာင္ ေခြ်တာ စုေဆာင္းျပီး လိုအပ္တာနဲ႕ မလိုအပ္တာကို ကိုယ္ပိုင္ အသိဥာဏ္နဲ႕ ဆင္ျခင္သံုးသပ္ရမွသာလွ်င္ သမဇီဝိတသမၸဒါဆိုတဲ႕ အဝင္အထြက္ မွ်တေသာ အသက္ေမြးမႈ႐ွိျခင္းျဖစ္ျပီး ေလာကတြင္ ၾကီးပြားေအာင္ျမင္ႏိုင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။

အထက္ပါ အခ်က္ေလးခ်က္ႏွင္႔ျပည္႔စံုပါက ၾကီးပြားတိုးတက္ေအာင္ျမင္ေသာသူ တစ္ေယာက္ျဖစ္လာမည္ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီလို ေအာင္ျမင္ေသာသူတစ္ေယာက္ ျဖစ္လာပါကလည္း ဆက္လက္ျပီး အဓြန္႕ရွည္ရန္အတြက္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္က သဂၤဟတရားေလးပါး ထားရွိရမည္ဟု ေဟာၾကားထားခဲ႕ပါတယ္။ သဂၤဟသည္ ခ်ီးေျမွာက္ျခင္းဟု အနက္အဓိပၸာယ္ရသည္။ တစ္ပါးသူတို႕အား ခ်ီးေျမွာက္ျခင္းကို ဆိုလိုပါတယ္။ တဦးႏွင့္တဦး ဆက္ဆံၾကရာတြင္ ဤသဂၤဟတရားမ်ားသည္ အလြန္အေရးႀကီးေသာ တရားမ်ားျဖစ္ၾက၏။ သဂၤဟတရား ၄-ပါးမွာ-

၁။ ဒါန= ေပးကမ္းေထာက္ပံ့ျခင္းျဖင့္ ခ်ီးေျမႇာက္ျခင္း။

ေပးကမ္းေထာက္ပံ႔ျခင္းျဖင့္ ခ်ီူေျမႇာက္ျခင္း ဆိုသည္မွာ-ပစၥည္းလက္ေဆာင္ေပး၍ ခ်ီးေျမႇာက္ျခင္းျဖစ္သည္။ ဥပမာ ကိုယ္အိမ္က လုပ္ငန္းတြင္ အတူတကြ လုပ္ကိုင္ေနၾကေသာ သူမ်ားကို သူတို႕ၾကိဳးစားလုပ္တာကို အသိအမွတ္ျပဳေသာ အေနႏွင္႔ အ၀တ္အစား စားေသာက္စရာမ်ား ေပးကမ္းခ်ီးျမွင္႕ျခင္းမ်ဳိးျဖစ္ပါတယ္။

၂။ ေပယ်၀စၥ= ခ်စ္ဖြယ္စကား ေျပာဆိုျခင္းျဖင့္ ခ်ီးေျမႇာက္ျခင္း။

လူအမ်ားႏွင့္ ဆက္ဆံေျပာဆိုရာတြင္ နား၀င္ခ်ိဳသာသည့္ အေခၚအေ၀ၚ အေျပာအဆိုမ်ဳိးျဖင္႕ ေျပာဆို ဆက္ဆံျခင္းျဖစ္သည္။ ကိုယ္ထက္အသက္ၾကီးသူမ်ားကို ေတြ႕ပါကလည္း မသိေသာ္လည္း ဦးၾကီး ဦးေလး အေဒၚ အကို အစ္မ စသည္ျဖင္႕ ေခၚ၍ ငယ္ရြယ္သူမ်ားျဖစ္ပါကလည္း ညီ ညီမ ေမာင္ေလး ညီမေလး စသည္ျဖင္႕ ခင္မင္ႏႈက္ခ်ဳိသာစြာျဖင္႕ ေျပာဆိုဆက္ဆံျခင္းမ်ဳိး ျဖစ္ပါတယ္။

၃။ အတၳစရိယာ= သူ႔အက်ိဳးျပီးေျမာက္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ေပးျခင္းျဖင့္ ခ်ီူးေျမႇာက္ျခင္း။

တစ္ပါးသူတို႕၌ ကိစၥၾကီးငယ္ အသြယ္သြယ္ ေပၚလာလွ်င္လည္း လက္ေဆာင္ေပးပို႔ရံု၊ ခ်စ္ဖြယ္စကားေျပာဆိုေနရံုျဖင္႔ မျပီးေသးဘဲ ထိုသူ၏ အခက္အခဲမ်ားကို ကိုယ္လုပ္ေပးႏိုင္ေသာ တာ၀န္ယူႏိုင္ေသာ ကိစၥမ်ားျဖစ္ပါက လ်စ္လ်ဴရွ႕မထားဘဲ ျပီးစီးေအာင္ျမင္ေအာင္ ကူညီေဆာင္ရြက္ေပးျခင္းျဖင္႔လည္း ခ်ီးေျမွာက္သင္႕ပါတယ္။

၄။ သမာနတၳတာ= ကိုယ္ႏွင့္ထပ္တူ ျပဳမူဆက္ဆံျခင္းအားျဖင့္ ခ်ီးေျမႇာက္ျခင္း တို႔ျဖစ္သည္။

ဥပမာ အိမ္တစ္အိမ္ ထမင္း၀ိုင္းမွာ ထမင္းစားေနတုန္း ေဆြမ်ဳိးေတြေရာက္လာခဲ႕ပါလွ်င္ ကိုယ္ကလည္း စားေနတုန္း ဒါေပမယ္႕ အဲဒီေဆြမ်ဳိးက ဆင္းလည္းဆင္းရဲ ကိုယ္ထက္အရာရာ နိမ္႕က်တယ္ဆိုျပီး သူစားဖုိ႕ ထမင္းတစ္၀ိုင္းျပင္လိုက္ကြာ ဆိုရင္ျဖင္႕ သမာနတၳတာ ဆိုတဲ႕ ကိုယ္ႏွင့္ထပ္တူ ျပဳမူဆက္ဆံျခင္းအားျဖင့္ ခ်ီးေျမႇာက္ျခင္း မမည္ပါဘူး။ ထို႕ေၾကာင္႕ အမ်ိဳး၊ ဥစၥာ၊ ရာထူး၊ ဂုဏ္ဓန စည္းစိမ္အားျဖင့္ မိမိႏွင့္မညီမွ်ေသာ္လည္း မိမိႏွင္႕တန္းတူ ထား၍ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံမွသာလွ်င္ သမာနတၳတာ မည္ပါသည္။

ျမတ္စြာဘုရားရွင္က-ဤသဂၤဟတရား ေလးမ်ိဳးတို႔သည္ သြားေနေသာ ရထား(လွည္း) ကို ဘီးထြက္မသြားေအာင္ ၀င္ရိုးအစြန္း၌ တပ္ထားေသာ နားေစာင့္က ခ်ီးေျမႇာက္ေထာက္ပံ့ထားသကဲ့သို႔ လူ႔ေလာကကို ခ်ီးေျမႇာက္ထားေသာ တရားတို႕ျဖစ္ျပီး မိခင္ရင္း ဖခင္ရင္းတို႔သည္ပင္ သားသမီးမ်ားအေပၚ သဂၤဟတရားေလးပါး ပ်က္ကြက္လွ်င္ သားသမီးတို႔၏ ျမတ္ႏိုးျခင္း၊ ပူေဇာ္ျခင္းကို မခံရေပ။ ဤ သဂၤဟတရားေလးပါး ျပည္႔စံုလွ်င္ ပညာရွိသူေတာ္ေကာင္းတို႕ ခ်ီးမြမ္းထိုက္ေသာ ပုဂၢိဳလ္မ်ား ျဖစ္မည္ဟု ဆိုဆံုးမထားပါသည္။

နိဂံုးခ်ဳပ္အေနျဖင္႕ လူမ်ဳိးဘာသာမေရြး၊ လူၾကီး လူရြယ္ လူငယ္မေရြး၊ ကြ်န္ေတာ္တို႕တေတြအားလံုးသည္ ေလာကီနယ္ကို ဘယ္လိုမွ သံေယာဇဥ္ မျဖတ္ႏိုင္ေသးသေရြ႕ ေလာကီနယ္တြင္ က်င္လည္ေနၾကမည္ဆိုလွ်င္ျဖင္႕ ၾကီးပြားခ်မ္းသာေအာင္ျမင္ျပီး လူခ်စ္လူခင္ေပါမ်ားေသာ သူတစ္ေယာက္ ျဖစ္လာေစရန္အတြက္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ႔ေသာ သမၸဒါ(ျပည့္စံုျခင္း)တရားေလးပါးႏွင္႔ သဂၤဟတရားေလးပါးကို လက္ကိုင္ထားျပီး လိုက္နာက်င္႔သံုးရမည္ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီတရားမ်ားကို လက္ကိုင္ထား၍ ဆက္လက္ျပီး သီလ ၀ိပႆနာ ဘာ၀နာ တရားမ်ားကို ၾကိဳးစားအားထုတ္ျခင္းျဖင္႔ မဂ္ဖိုလ္နိဗၺာန္လမ္းကို တက္လွမ္းႏုိင္ေအာင္ ၾကိဳးစားသြားမည္ဆိုလွ်င္ ျဖစ္လာသမွ် လူ႕ေလာကတြင္ လူျဖစ္မရံႈးဘဲ လူျဖစ္ရက်ဳိးနပ္မည္ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာရင္း ေလာကတြင္ ၾကီးပြားတိုးတက္ျပီး အဓြန္႕ရွည္ရန္… ဆိုတဲ႕ပိုစ္ေလးကို ဒီေနရာမွာဘဲ အဆံုးသတ္လိုက္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ။

အားလံုးေသာ ဓမၼမိတ္ေဆြမ်ား ကိုယ္စိတ္ႏွစ္ျဖာ က်န္းမာခ်မ္းသာၾကပါေစ။

ေတာသားေလး

Tuesday, 10 May 2011

တူ သံုးမ်ဳိး ျဖစ္လာေသာအခါ...

19:21

ေတာသား

လူႀကီးသူမေတြ ေျပာတတ္ၾကတဲ့ စကားေလး တစ္ခုကို စာေရးသူ ၾကားဖူးတယ္။ ေလာကႀကီးမွာ တူ သံုးမ်ဳိး ျဖစ္လာရင္ ေလာကႀကီးဟာ ပ်က္စီးလာၿပီ တဲ့။

အဲဒီ တူ သံုးမ်ဳိးကေတာ့

(၁) ေယာက္က်ားနဲ႔ မိန္းမ တူလာေသာအခါ

(၂) ရဟန္းနဲ႔ လူနဲ႔ တူလာေသာအခါ

(၃) ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းနဲ႔ အိမ္နဲ႔ တူလာေသာအခါ

အဲဒီ တူ သံုးမ်ဳိးကို စာေရးသူ ေသေသခ်ာခ်ာ စဥ္းစားမိေတာ့မွ အနက္ အဓိပၸာယ္ကို ထင္ရွားလာေတာ့တယ္။

ပထမ တူ တစ္မ်ဳိးကေတာ့ ေယာက္က်ားနဲ႔ မိန္းမနဲ႔ တူလာေသာအခါ တဲ့။

ေယာက္က်ားေတြရဲ႕ ေနပံုထိုင္ပံု၊ အျပဳအမူေတြကို မိန္းမေတြက လိုက္လုပ္ၾကတဲ့ အခါမွာ မျဖစ္သင့္တာေတြ ျဖစ္လာတတ္ေတာ့တာပဲ။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ အမ်ဳိးသမီးေတြရဲ႕ သေဘာသဘာ၀ဟာ အမ်ဳိးသားေတြနဲ႔ ထပ္တူ လံုး၀ မျဖစ္သင့္လို႔ ပါပဲ။

အိႏိၵယ၊ ေဒလီတကၠသိုလ္မွာ စာေရးသူကို မဟာယာနဗုဒၶဘာသာ ႏိုင္ငံ တစ္ႏိုင္ငံက သီလရွင္ တပါးက ေျပာဖူးတယ္။

“ျမတ္စြာဘုရားက မတရားဘူး’’ တဲ့။

ေဟာ ဘယ့္ႏွယ္ျဖစ္ရတာပါလိမ့္။ ျမတ္စြာဘုရားက မတရားဘူး ဆိုပါလား။ ဒါနဲ႔ပဲ စာေရးသူက အဲဒီ သီလရွင္ကို အက်ဳိးအေၾကာင္း ေမးၾကည့္ေတာ့။

“ျမတ္စြာဘုရားက ၀ိနည္းေတြ ခ်မွတ္ခဲ့တာ။ အမ်ဳိးသမီး ရဟန္းမေတြက်ေတာ့ အမ်ဳိးသား ရဟန္းေတြထက္ ၀ိနည္းစည္းကမ္းေတြက ပိုမ်ားေနတယ္”

ဒါနဲ႔ပဲ စာေရးသူလည္း ျပန္ေျပာျပရေတာ့တယ္။

“ျမတ္စြာဘုရားက တရားမမွ်တတာ မဟုတ္ပါဘူး ဆရာေလး။ အမ်ဳိးသားနဲ႔ အမ်ဳိးသမီးတို႔ရဲ႕ သေဘာ သဘာ၀ခ်င္းက မတူညီၾကလို႔သာ ဘုရားက ၀ိနည္းစည္းကမ္းေတြကို ခြဲျခားၿပီး သတ္မွတ္ခဲ့ရတာပါ။

ဒါေပမဲ့လည္းပဲ နိဗၺာန္ကိုေတာ့ ေယာက္က်ား၊ မိန္းမ မခြဲျခားဘဲ က်င့္ႀကံတဲ့ လူေတြ အားလံုး ေရာက္ႏိုင္တယ္ မဟုတ္လား။ ေယာက္က်ားေတြပဲ နိဗၺာန္ ေရာက္တယ္လု႔ိ မေဟာၾကားခဲ့ဘူးေလ။

အဲဒါကို ၾကည့္ရင္ ျမတ္စြာဘုရားက တရားပါတယ္”

အဲဒီလို ေျပာျပလိုက္မွပဲ အဲဒီ ဆရာေလးလည္း ဘာမွ ျပန္မေျပာေတာ့ဘူး။

တကယ္လို႔သာ မိန္းမေတြဟာ၊ ေယာက္က်ားေတြအတိုင္း ေနထိုင္ကုန္ၾကမယ္ ဆိုရင္ အဲဒါရဲ႕ ေနာက္ဆက္တြဲ ဆိုးက်ဳိးကေတာ့ မျဖစ္သင့္တာေတြ ျဖစ္လာၾကေတာ့မွာပါ။ အေျပာအဆို၊ အေနအထိုင္ ေတြက အစေပါ့။

ဥပမာ - ေယာက္က်ားေတြက စြပ္က်ယ္နဲ႔ပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ေဘာင္းဘီတိုျဖစ္ျဖစ္၊ ပုဆိုးကို ခါးေတာင္းက်ဳိက္ၿပီး ျဖစ္ျဖစ္ ေနရင္ ဘာမွ မျဖစ္ႏိုင္ေပမဲ့ မိန္းမေတြ အတြက္ကေတာ့ ငါလည္း လူ႔အခြင့္အေရးပဲ လုပ္လို႔ ရတယ္ ဆိုၿပီး လိုက္လုပ္ရင္ မျဖစ္သင့္ဘူးေပါ့။ က်န္တာေတြကေတာ့ စာရႈသူတို႔ ဆက္ၿပီး ေတြးၾကေပေတာ့။

ဒုတိယ တူ တစ္မ်ဳိးကေတာ့ ရဟန္းနဲ႔ လူနဲ႔ တူလာေသာ အခါ တဲ့။

စာေရးသူ ၾကားဖူးတဲ့ ပံုျပင္ေလး တစ္ပုဒ္ ရွိတယ္။ ေတာေန ရေသ့ တစ္ပါးရဲ႕ တစ္ေန႔တာ လုပ္ေဆာင္ရမယ့္ တာ၀န္ေတြက တရားကိုသာ က်င့္ႀကံအားထုတ္ဖို႔ပါ။ ဒါေပမဲ့ ရေသ့က ေတာထဲက ရြက္ဖ်င္တဲ ေက်ာင္းေလးမွာ သီတင္းသံုးရင္း တရားအားထုတ္ေနရာကေန ေက်ာင္းပတ္၀န္းက်င္မွာ စားစရာ သစ္ပင္ေလးေတြ စိုက္ပ်ဳိးလာေတာ့တယ္။

အဲဒါၿပီးေတာ့ အခ်ိန္ၾကာလာတာနဲ႔ အမွ် သစ္ပင္စိုက္ရင္း စီးပြားျဖစ္ထြန္းလာၿပီး တရားအားထုတ္မႈ ေလ်ာ့ရဲ လာေတာ့တယ္။ ေနာက္ထပ္ျဖစ္လာတာက ယခင္က တရားအားထုတ္ေနတဲ့ တဲေက်ာင္းေလးမွာ ေမြးကင္းစ ကေလးငယ္ရဲ႕ အူ၀ဲ အူ၀ဲ ေအာ္သံက ၾကားလာရတယ္။ ဆိုလိုတာက အဲဒီ ပုဂၢိဳလ္ဟာ အိမ္ေထာင္က်သြားၿပီလို႔ ဆိုလိုတာပါ။

အဲဒီ ဥပမာလိုပါပဲ ရဟန္းေတြကလည္း ဂႏ ၳဓုရ - ပိဋကတ္စာေပကို သင္ယူျခင္း၊ ပို႔ခ်ျခင္း အလုပ္၊ ၀ိပႆနာဓုရ - ရဟန္းတို႔ရဲ႕ တရားအားထုတ္ျခင္း အလုပ္ အဲဒီ သာသနာျပဳ အလုပ္တစ္ခုခုကို လုပ္ေနရတယ္။

အခုေခတ္မွာေတာ့ ရဟန္းေတြဟာ လူမႈကယ္ဆယ္ေရး ပရဟိတ အလုပ္ ဆိုတဲ့ အမ်ားအက်ဳိးျပဳ လုပ္ငန္းေတြကို လုပ္ေဆာင္လာၾကတာကို ေတြ႕ရတယ္။ အခုေခတ္ သာသနာျပဳနည္းမွာ တတ္စြမ္းတဲ့ ရဟန္းသံဃာေတာ္ေတြကလည္း လူမႈကယ္ဆယ္ေရး ပရဟိတ လုပ္ငန္းေတြပါ လုပ္ေဆာင္ေပးႏိုင္မွသာ ကိုယ့္သာသနာအတြက္ စိတ္ခ်ရမယ္။

အဲဒီ သာသနာျပဳ လုပ္ငန္း တစ္ခုခုကို ရဟန္းေတြက မလုပ္ၾကရင္ ရဟန္းေတြဟာ လူအလုပ္ေတြျဖစ္တဲ့ ေလာကီကာမဂုဏ္ အာရံု အလုပ္ေတြကို လုပ္ခ်င္လာၾကလိမ့္မယ္။ လူေတြလိုပဲ အေပ်ာ္အပါးေတြကို ေလ့လာလိုက္စားခ်င္လာေရာ။

ရဟန္းဆိုတာ ဒကာ၊ ဒကာမေတြ လွဴဒါန္းလိုက္တဲ့ ၀တၳဳပစၥည္းေတြကို သာသနာအတြက္ ဘယ္ေနရာမွာ ျပန္ၿပီး အသံုးျပဳရမလဲ ဆိုတာ အၿမဲတမ္း ေတြးေနရတယ္။ ေငြေၾကးေတြကိုလည္း သာသနာရဲ႕ လုိအပ္တဲ့ ေနရာေတြကို ျပန္အသံုးခ်ဖို႔ကိုသာ ျပဳလုပ္ေနရတယ္။ ဒီလိုမွ မဟုတ္ရင္ ဒကာ၊ ဒကာမေတြ လွဴဒါန္းတဲ့ လာဒ္လာဘေတြ အေပၚမွာလည္း သာယာၿပီး ေလာဘတက္ေနတတ္တယ္။

ဒါဆိုရင္ ရဟန္းေတြဟာ လူစိတ္ျဖစ္လာၿပီး သကၤန္း၀တ္၊ ဦးေခါင္းဆံပင္ ရိတ္ထားတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြ အဆင့္ေလာက္သာ ျဖစ္သြားႏိုင္တယ္။ အဲဒါဟာ ရဟန္းနဲ႔ လူနဲ႔ တူလာတာပါပဲ။

ေနာက္ဆံုး တူ တစ္မ်ဳိးကေတာ့ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းနဲ႔ အိမ္နဲ႔ တူလာေသာအခါ တဲ့။

ဘုန္းႀကီးေက်ာင္း ဆိုတာက ေလာကုတၱရာ အလုပ္ေတြကို လုပ္ေနရမယ့္ ေနရာတစ္ခုပါ။ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းဆိုတာက ေလာကီအလုပ္ေတြ ၀င္ေရာမေနဖို႔ လိုပါတယ္။

ဆိုလိုတာက လူေတြရဲ႕ အလုပ္ျဖစ္တဲ့ လူမႈေရး၊ စီးပြားေရး၊ အိမ္ေထာင္ေရး၊ သားေရး သမီးေရးမ်ား အစရွိတဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြနဲ႔ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွာ ျပည့္လာၿပီဆိုရင္ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းက အိမ္နဲ႔ တူေနပါၿပီ။

အဲဒီလို တူ သံုးမ်ဳိး မျဖစ္ေအာင္ ဘယ္သူ႔ေတြမွာ တာ၀န္ရွိသလဲ ဟု ဆိုလွ်င္ ရဟန္းေရာ လူေတြပါ တာ၀န္ကိုယ္စီ ရွိၾကတယ္ လို႔ ေျပာရမွာပင္။ ရဟန္းကလည္း ရဟန္းအလုပ္၊ လူကလည္း လူအလုပ္ က႑အသီးသီး ခြဲျခားၿပီး လုပ္ၾကမယ္ ဆုိရင္ ေလာကႀကီးလည္း မပ်က္စီးဘဲ သာသနာေတာ္ဟာလည္း က်န္းက်န္းမာမာနဲ႔ အသက္ရွည္ရွည္ ေနရမယ္ဆိုတာ ေသခ်ာပါေတာ့တယ္။

အရွင္ဥာဏဒီပ(ဓမၼရတနာ)

ဒီပိုစ္ေလးကို အရွင္ဥာဏဒီပ(ဓမၼရတနာ)ဆိုဒ္မွ ကူးယူျပီး ဓမၼမိတ္ေဆြမ်ားကို ျပန္လည္ မွ်ေ၀လိုက္ျခင္းျဖစ္ပါတယ္။

အားလံုးေသာ ဓမၼမိတ္ေဆြမ်ား ကိုယ္စိတ္ႏွစ္ျဖာ က်န္းမာခ်မ္းသာၾကပါေစ။

ေတာသားေလး

Posted in: မွ်ေ၀ျခင္း

Saturday, 7 May 2011

အမိ

19:00

ေတာသား

ခလုတ္ကန္သင္း၊ ေႏွာက္ယွက္ျခင္းနဲ႕

ေတြ႕မိပါက၊ အို...အမိ ဟု

သတိတရ ငါတို႕တခဲ႕။

မက်န္းမမာ၊ ေရာဂါဖိစီး

အႏၲရာယ္ၾကီးႏွင္႔၊ ၾကံဳေတြ႕ျပန္လည္း

အို...အေမ ဟု

သတိတရ၊ ငါတို႕တ၏။

ဘ၀ခရီးၾကမ္း၊ ခေယာင္းလမ္းတြင္

စံုစီနဖာ၊ ဒုကၡအျဖာျဖာကို

ၾကံဳေတြ႕ျပန္လည္း၊ အေမေလး ဟု

သတိတရ ငါတို႕တ၏။

ေကာင္းက်ဳိးခ်မ္းသာ၊ အျဖာျဖာႏွင္႔

ဒုကၡမ်ဳိးစံု၊ အဖံုဖံုကို

မေတြ႕ၾကံဳက၊ သတိတရ

အမိမတ၊ ေမ႕ေနၾကသည္

ဘယ္မွာ၀မ္းခါးေရစပ္ ေမြးရက်ဳိးနပ္မည္တည္း။

ေတာသားေလး(ျမန္ေအာင္)

၈-ေမလ ၂၀၁၁

အေမခ်စ္ေသာ သားသမီးတိုင္းအတြက္ အေမေန႕မွာ ေရးဖြဲ႕ေသာ ကဗ်ာေလးတစ္ပုဒ္ အမွားပါရင္ ခြင္႕လႊတ္နားလည္ေပးပါရန္ ေမတၱာရပ္ခံအပ္ပါသည္။

ေမြးမိခင္ အေမႏွင္႔တကြ ကမၻာေပၚရွိ မိခင္တိုင္း ကိုယ္စိတ္ႏွစ္ျဖာ က်န္းမာခ်မ္းသာၾကပါေစ။

ေတာသားေလး

Posted in: မိဘေမတၱာစာစုမ်ား

Thursday, 5 May 2011

သီရိေဂဟာစံအိမ္

19:25

ေတာသား

3 comments

ေလာကီလူ႕ေဘာင္တြင္ လင္နဲ႕မယား ဇနီးေမာင္ႏွံႏွစ္ဦး အတြဲမညီရင္ အိမ္ေထာင္ေရးသုခထက္ အိမ္ေထာင္ေရး ဒုကၡကို ပိုျပီးခံစားရတတ္ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႕တေတြ စီးေနတဲ႕ ဖိနပ္ေတာင္မွ တစ္ဖက္နဲ႕ တစ္ဖက္မတူညီေသာ အျပာနဲ႕ အစိမ္းကို စီးသြားၾကည္႕ရင္ သိသာပါတယ္။ စီးလိုေတာ႕ရပါတယ္။ ဒါေပမယ္႕ အဆင္ေျပဘူး။ ဇနီးေမာင္ႏွံႏွစ္ဦးဟာလည္း လင္နဲ႕မယား လွ်ာနဲ႕သြား ဆိုတဲ႕ စကားပံုရွိေပမယ္႔ ကိုယ္လွ်ာကို ျဖည္းျဖည္းေလးကိုက္မိရင္ေတာ႕ နည္းနည္းနာျပီး အရမ္းကိုက္မိရင္ေတာ႕ အရမ္းနာသြားတတ္တဲ႕ သေဘာလိုဘဲ အျမဲတမ္း တက်က္က်က္ ျဖစ္ေနရင္လည္း အိမ္ဆူေတာ႕ ဧည္႕မလာဆိုသလို မေကာင္းျဖစ္တတ္ပါတယ္။ ဇနီးေမာင္ႏွံႏွစ္ဦးဟာ အဓိကအားျဖင္႕ တစ္ေယာက္အေပၚ တစ္ေယာက္ သစၥာရွိဖို႕ အေရးၾကီးပါတယ္။ မူးယစ္ဆိုးသြမ္းေနတဲ႕ ေယာက်ၤားတစ္ေယာက္ကုိ ေပါင္းသင္းရတာထက္ သစၥာမရွိသူနဲ႕ ေပါင္းသင္းရတာ ပိုျပီးေတာ႕ ဒုကၡခံစားရပါတယ္။ ဒါက သစၥာမရွိျခင္းကို ထင္သာျမင္သာေအာင္ေလး ဥပမာေလး ေျပာတာေနာ္။ မူးယစ္ေသာက္စားေနသူႏွင္႔ ေပါင္းသင္းေနေသာ အိမ္ေထာင္သည္လည္း ဘယ္လိုမွ ေအးခ်မ္းသာယာေသာ မိသားစု ျဖစ္မလာႏိုင္ပါဘူး။

ထမင္းရည္အတူ ေသာက္ရေသာက္ရ ခ်စ္တာခ်စ္တာ ပဓာနလို႕ ေျပာၾကတာေတြ ၾကားဖူးတယ္။ တကယ္အခ်စ္စစ္ ေမတၱာစစ္ ေမတၱာမွန္သမားေတြအတြက္ ကေတာ႕ မွန္ႏိုင္တယ္။ ေအးတူပူမွ် ဆိုးတိုင္ပင္ ေကာင္းတိုင္ပင္ ဘယ္လိုရင္ဆိုင္ပါရေစ လက္တြဲမျဖဳတ္ဖူးဆိုတဲ႕ စံုတြဲေတြေပါ႔။ တခ်ဳိ႕ ေမတၱာစစ္ ေမတၱာမွန္နဲ႕ မဟုတ္ရင္ လက္တြဲျပီးမွ တြဲလက္ေလးေတြကို ျဖဳတ္သြားၾကတာေတြလည္း ဒုနဲ႕ေဒးပါဘဲ။ ခ်စ္သူဘ၀တုန္းက ခ်စ္လွပါျပီ တဖြဖြေျပာေနေသာ္လည္း တကယ္႕လက္ေတြ႕ဘ၀ကို ရင္ဆိုင္ရေသာအခါ မခိုင္ျမဲေသာ ေမတၱာျဖင္႕ေတာ႕ တြဲလက္ေတြ ဘယ္လိုျမဲေတာ႕မလဲ။ အဲဒီေတာ႕ တြဲလက္ကိုျဖဳတ္ ငယ္ရြယ္သူဘ၀ အခ်စ္၏ေစစားရာ စိတ္ကစားမိပါသျဖင္႕ မျဖစ္သင္႕တာေတြျဖစ္ျပီး ေနာက္ဆံုးေတာ႕လည္း ထာ၀ရ အျမဲတမ္းေအးျမေသာ အရိပ္အာ၀ါသကို ေပးစြမ္းႏိုင္တဲ႕ အႏိႈင္းမဲ႕ရင္ခြင္ျဖစ္တဲ႕ မိဘရင္ခြင္ကိုဘဲ ျပန္လာၾကရတာေတြလည္း မနည္းပါဘူး။

လင္ႏွင္႔မယား ဇနီးေမာင္ႏွံစံုတြဲဟာ အတြဲညီဖို႕ စိတ္ညီဖုိ႕ ခက္ခဲပါတယ္။ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ကလည္း အဂၤုတၱဳိရ္ ပါဠိေတာ္မွာ လင္နဲ႕မယားစံုတြဲ အတြဲ(၄)တြဲကို ယခုလို ေဟာၾကားထားပါတယ္။ ဒီေလးခ်က္ကိုေတာ႕ ဆရာေတာ္ ၀န၀ါသီ-အရွင္၀ါေသဌာဘိ၀ံသ ေဟာၾကားေသာ ကိုယ္ပိုင္ဥစၥာ ကိုယ္႔ေနာက္ပါ တရားေတာ္မွ ေကာက္ႏုတ္ထားျခင္းျဖစ္ပါတယ္။

၁။ အခ်ဳိ႕ ဇနီးေမာင္ႏွံေတြဟာ ေယာက်ၤားျဖစ္သူက ေစတနာသဒၶါတရားေကာင္း၊ ကိုယ္က်င္႔သီလျဖဴစင္ျပီး အလွဴအတန္းမ်ားလုပ္၊ ဥပုသ္ေစာင္႕၊ တရားနာေလ႕ရွိပါတယ္။ အမ်ဳိးသမီးျဖစ္သူက သဒၶါတရားလည္း မရွိ၊ ကိုယ္က်င္႕သီလည္း ခြ်တ္ယြင္း၊ ကုသိုလ္ေရးလည္း ၀ါသနာမပါ၊ ကိုယ္ထက္သာသူကို မနာလိုျဖစ္၊ မိမိရဲ႕ ပစၥည္း ဥစၥာေတြအေပၚမွာ ၀န္တိုျခင္း မစၦရိယစိတ္ေတြ အားၾကီးပါတယ္။ အဲဒီလို ဇနီးေမာင္ႏွံအတြဲကို နတ္သားႏွင္႔ လူေသမိန္းမ ေပါင္းသင္းျခင္းလို႕ေခၚပါတယ္။

၂။ အခ်ဳိ႕စံုတြဲေတြက်ေတာ႕ ေယာက်ၤားျဖစ္သူက ေစတနာ သဒၶါတရားမြဲ၊ ကုသိုလ္ေရးျဖစ္တဲ႕ ဒါန၊ သီလ၊ ဘာ၀နာအမႈေတြလည္း စိတ္မ၀င္စားပါဘူး။ ဇနီးမယားျဖစ္သူက ေစတနာသဒၶါတရားျဖဴစင္၊ ကုသိုလ္ေရးလည္း ၀ါသနာပါျပီး ဒါန၊ သီလ၊ ဘာ၀နာ အမႈကို ျပဳေလ႕ရွိပါတယ္။ အဲဒီလို စံုတြဲမ်ဳိးကို လူေသေယာက်ၤားနဲ႕ နတ္သမီး ေပါင္းေဖာ္ျခင္းလို႕ ေခၚပါတယ္။

၃။ အခ်ဳိ႕စံုေတြဟာ ေယာက်ၤားျဖစ္သူေရာ ဇနီးမယား ျဖစ္သူပါ ကုသိုလ္ေရးလုပ္ငန္းမွာ ၀ါသနာမပါဘူး။ ေစတနာ သဒၶါတရားလည္းမြဲတယ္။ အဲဒီလိုစံုတြဲမ်ဳိးကိုေတာ႕ လူေသေယာက်ၤားနဲ႕ လူေသမိန္းမ ေပါင္းသင္းေနထိုင္ျခင္းလို႕ ေခၚပါတယ္။

၄။ အခ်ဳိ႕စံုေတြတြဲဟာ လင္ေယာက်ၤားေရာ ဇနီးမယားပါ ႏွစ္ဦးစလံုး ေစတနာသဒၶါတရားျဖဴစင္ျပီး ဒါန၊ သီလ၊ ဘာ၀နာ ကုသိုလ္အမႈကို ျပဳလုပ္ေလ႕ရွိပါတယ္။ အဲဒီလိုစံုတြဲမ်ဳိးကိုေတာ႕ နတ္သားနဲ႕ နတ္သမီး ေပါင္းသင္းျခင္းေနထိုင္ျခင္းလုိ႕ ေခၚပါတယ္။

ျမတ္စြာဘုရားရွင္ ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ႕တဲ႕ နံပါတ္ တစ္၊ ႏွစ္၊ သံုး၊ ေလး အခ်က္ေလးခ်က္စလံုးမွာ ကြ်န္ေတာ္တို႕ ပုထုဇဥ္လူသားမ်ားအတြက္ ေလာကီလူ႕ေဘာင္္ သံသရာ ေရယဥ္ေၾကာတြင္ သံေယာဇဥ္ကို မျဖတ္ႏိုင္ေသးသမွ် ေမ်ာၾက က်င္လည္ၾကမည္ဆိုလွ်င္ ေနာက္ဆံုးအခ်က္ျဖစ္တဲ႕ နတ္သား နတ္သမီး အတြဲလိုမ်ဳိးလိုျဖစ္ေအာင္ က်င္႕ၾကံသင္႔ပါတယ္။ ဆရာလုပ္တာေတာ႕ မဟုတ္ပါဘူး။ ေစတနာနဲ႕ ေျပာတာပါ။ အိမ္ေထာင္ျပဳျပီးေသာ ညီအကိုေမာင္ႏွမမ်ား၊ မျပဳရေသးဘဲ ရည္မွန္းေနေသာ ညီအကိုေမာင္ႏွမမ်ား အေနျဖင္႕လည္း ေအးခ်မ္းသာယာေသာ အိမ္ေထာင္တစ္ခုကို တည္ေဆာင္ႏိုင္ဖို႕အတြက္ တစ္ဦးႏွင္႔ တစ္ဦး ပြင္႕ပြင္႕လင္းလင္း ေဆြးေႏြးတုိင္ပင္ၾကပါ။ ငါက လူေသေယာက်ၤား၊ လူေသမိန္းမလား၊ နတ္သားေတြလား နတ္သမီးေတြလည္း ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ ျပန္လည္ဆန္းစစ္ၾကည္႕ၾကပါ။

အကယ္၍ မျဖစ္ေသးၾကရင္လည္း စိတ္မပူပါနဲ႕။ ပ်က္အစဥ္ ျပင္ခဏ ဆိုရိုးစကားလို ခုျပင္လိုက္ရင္ အခ်ိန္မွီပါေသးတယ္။ တကယ္႕ေမတၱာစစ္နဲ႕ လက္တြဲေသာ ဇနီးေမာင္ႏွံ၊ ခ်စ္သူမ်ားသည္ အခ်စ္၏တန္ခိုးျဖင္႔ လူေသေယာက်ၤား၊ လူေသမိန္းမ မ်ားျဖစ္ေနရင္ ကိုယ္ရဲ႕လက္တြဲေဖာ္ကို နတ္သား၊ နတ္သမီးလိုမ်ဳိး ျဖစ္လာေအာင္ ျပဳျပင္ေပးႏိုင္ပါတယ္။ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ပညာေတြ၊ မာနေတြ ျပိဳင္မေနဘဲ သူေျပာတာ ဟုတ္တယ္ဆိုရင္လည္း လက္ခံလိုက္၊ မဟုတ္ဘူးဆိုလည္း ဘယ္လိုျဖစ္တယ္ဆိုတာကို ပြင္႔လင္းစြာျဖင္႕ ညိွႏိႈင္းေဆြးေႏြးျပီး မေလ်ာ႕မတင္း ေစာင္းၾကိဳးညွင္းဆိုသလို တင္းလြန္းရင္လည္း ျပတ္တတ္ေတာ႕ တစ္ေယာက္နဲ႕တစ္ေယာက္ နားလည္စြာ သစၥာရွိစြာျဖင္႔ သူတင္းရင္ကိုေလ်ာ႕ ကိုယ္တင္းရင္သူေလ်ာ႕နဲ႕ တစ္ဦးကေမတၱာ တစ္ဦးကေစတနာ ၾကည္ျဖဴစြာ ေမတၱာစစ္ ေမတၱာမွန္ျဖင္႔ တည္ေဆာက္ၾကမယ္ဆိုရင္ျဖင္႔ ေအးခ်မ္းသာယာ ေျဖာင္႔ျဖဴးေသာ နတ္သား နတ္သမီးစံုတြဲ၏ သီရိေဂဟာစံအိမ္ေလးကို တည္ေဆာက္ႏိုင္ၾကမွာျဖစ္ပါေၾကာင္း ေျပာရင္း ကြ်န္ေတာ္ရဲ႕ ပိုစ္ေလးကို နိဂံုးခ်ဳပ္လိုက္ပါတယ္။

အားလံုးေသာ ဓမၼမိတ္ေဆြမ်ား ကိုယ္စိတ္ႏွစ္ျဖာ က်န္းမာခ်မ္းသာၾကပါေစ။

ေတာသားေလး

Monday, 2 May 2011

ေက်းဇူးတင္ထိုက္သူမ်ားကို ေက်းဇူးစကားဆိုျခင္း

13:45

ေတာသား

4 comments

မျပီးဆံုးေသာေန႕ရက္မ်ားကိုေက်ာ္ျဖတ္ျခင္း ဘေလာ႕ေလးကို ေမြးဖြားလာတာ (၂) ႏွစ္ေက်ာ္သြားျပီ ျဖစ္ပါတယ္။ မျမဲျခင္း သခၤါရ သေဘာတရားအရ ကြ်န္ေတာ္႕ဘေလာ႕ေလးသည္လည္း ပံုစံအမ်ဳိးမ်ဳိး ေျပာင္းလိုက္နဲ႔ (၂)-ႏွစ္တာကာလ အေတာအတြင္းကို ျဖတ္သန္းခဲ႕ပါျပီ။ ဒီဘေလာ႕ေလးကို ေရးသားျခင္းျဖင္႕ ကြ်န္ေတာ္အတြက္ မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းေကာင္း ဘေလာ႕ဂ္ဂါ မ်ားကိုလည္း သိခြင္႕ ခင္မင္ရင္ႏွီးခြင္႕ ရခဲ႔ပါတယ္။ ဆရာသမားေကာင္းမ်ားကို ပူေဇာ္ဆည္းကပ္ခြင္႕ ရခဲ႕ပါတယ္။

ကြ်န္ေတာ္ ဒီဘေလာ႕ေလးကို မေရးခင္က ျမန္မာလက္ကြက္ ေကာင္းေကာင္းမရိုက္တတ္ခဲ႕ပါဘူး။ အဲဒီမွာ ကြ်န္ေတာ္နဲ႕ တျမိဳ႕တည္းသားျဖစ္ေသာ သုခရိပ္နဲ႕ အြန္လိုင္းေပၚမွာ သိခြင္႔ရခဲ႕ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္နဲ႕ သူနဲ႕ အျပင္မွာ ခုထိ မေတြ႕ၾကရေသးပါဘူး။ ကြ်န္ေတာ္ သူငယ္ခ်င္း သုခရိပ္က စတင္ျပီး ဘေလာ႕စေပါ႔ေလး လုပ္ေပးခဲ႔ပါတယ္။ ျပီးေတာ႕ ကြ်န္ေတာ္ အြန္လိုင္းမွာ ပထမဆံုး သိခြင္႔ရျပီး ကြ်န္ေတာ္ကို ဖိုးသားလို႕ အျမဲေခၚတတ္တဲ႕ ဆရာေတာ္ အရွင္နာယကာလကၤာရ၏ ကူညီမႈ အားေပးမႈေတြေၾကာင္႔ ကြ်န္ေတာ္ အားတက္ခဲ႕ရပါတယ္။ ဆရာေတာ္ကို တပည္႕ေတာ္ ဒီေနရာကေန ရွိခိုးကန္ေတာ႕လိုက္ပါတယ္ဘုရား။ ဆရာေတာ္ သီတဂူစတား၊ ဆရာေတာ္ အရွင္ပညာနႏၵ၊ ဆရာေတာ္ အရွင္သာဓိန၊ ဆရာေတာ္ အရွင္ဣႏၵာစရိယ၊ ဆရာေတာ္ ဦးေကာ၀ိဒ(ျမိတ္)၊ ဆရာေတာ္ အရွင္ဥာဏဒီပ(ဓမၼရတနာ)၊ ဆရာေတာ္ အရွင္တိကၡဥာဏာလကၤာရ၊ တျခားဆရာေတာ္မ်ားစြာႏွင္႔ သင္ဆရာ ျမင္ဆရာ ၾကားဆရာမ်ားအားလံုးကိုလည္း ရွိခိုးကန္ေတာ႕လိုက္ပါတယ္။ ျမတ္ဗုဒၶ၏ေက်းဇူး ဓမၼ၏ေက်းဇူး အရွင္ဘုရားတို႕၏ ေက်းဇူးေၾကာင္႕ တပည္႕ေတာ္၏ မျပီးဆံုးေသာေန႕ရက္မ်ားကို မွန္ကန္စြာ ေလွ်ာက္လွမ္းႏိုင္ပါျပီဘုရား။ မျပီးဆံုးေသးေသာလမ္းကို ေလွ်ာက္လမ္းေန႕သေရြ႕ မမွားေသာေရွ႕ေန မေသေသာ ေဆးသမား ဆိုတာရွိသလို အမွားမ်ားေတြ႕ပါကလည္း လမ္းညြန္ဆံုးမေပးရန္ ေလွ်ာက္ထားလိုက္ပါတယ္ဘုရား။

ဒီ (၂) ႏွစ္တာကာလအတြင္း အခက္အခဲမ်ားကို ၀ိုင္း၀န္းကူညီေပးၾကေသာ သူငယ္ခ်င္းမ်ား၊ ကြ်န္ေတာ္၏ စာေရးဆရာမဟုတ္ မေရးတတ္ေရးတတ္နဲ႕ ေရးသားထားေသာ စာေပမ်ားကို နားလည္စြာျဖင္႔ လာေရာက္လည္ပတ္ အားေပးဖတ္ရႈ႕ၾကေသာ ဓမၼမိတ္ေဆြ သူငယ္ခ်င္းမ်ား၊ Facebook စာမ်က္ႏွာတြင္ အားေပးၾကေသာ သူငယ္ခ်င္းမ်ား အားလံုးကိုလည္း အထူးေက်းဇူးတင္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ။ ထို႕အျပင္ ကြ်န္ေတာ္ဘေလာ႕ေလးကို ဘေလာ႕စေပါ႔ကေန ဒိုမိန္းျဖစ္ေအာင္ ကူညီေပးေသာ အလွဴရွင္ဆရာေတာ္ႏွင္႔ အလွဴရွင္ ေစတနာရွင္မေလးကိုလည္း အထူးေက်းဇူးတင္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ။ ေက်းဇူးတင္ထိုက္သူ အားလံုးကိုလည္း ေက်းဇူးတင္ပါတယ္လို႕ ကြ်န္ေတာ္ ေတာသားေလးက ဒီေနရာမွေန၍ ေျပာၾကားလိုပါတယ္။

မျပီးဆံုးေသးေသာ ခရီးလမ္းကို ကြ်န္ေတာ္ေရးႏိုင္သမွ် တတ္နိုင္သမွ် အားလပ္ေသာ အခ်ိန္မ်ားတြင္ ဆက္လက္၍ ၾကိဳးစားေရးသားမည္ျဖစ္ျပီး မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းမ်ားကလည္း ဆက္လက္ျပီး လာေရာက္အားေပးၾကပါရန္ ေျပာၾကားလိုပါတယ္။

ဓမၼမိတ္ေဆြ သူငယ္ခ်င္းအားလံုးအတြက္ ကြ်န္ေတာ္ျပဳလုပ္ထားတာေလးေတြကို ဓမၼလက္ေဆာင္အျဖစ္ ေဖာ္ျပေပးလိုက္ပါတယ္။

ဓမၼမိတ္ေဆြ သူငယ္ခ်င္းမ်ားအားလံုး လိုရာဆႏၵေတြအားလံုး ျပည္႔၀ၾကပါေစ။

ေတာသားေလး

Posted in: ကြ်န္ေတာ္႔မွတ္စု

Saturday, 30 April 2011

ကံခ်င္းမတူ လူခ်င္းမတူ

13:05

ေတာသား

ဘုရားရွင္လက္ထက္၀ယ္ သုဘလုလင္သည္ လူခ်င္းတူပါလ်က္ တစ္ဦးႏွင္႔ တစ္ဦး အက်ဳိးေပး ထူးျခားပံုကို ျမင္ရသျဖင္႔ မရွင္းလင္းသည္႕အတြက္ တစ္ဆယ္႔ေလးခ်က္ေသာ ျပႆနာတို႕ကုိ ေလွ်ာက္ထားရာ၌ ဘုရားရွင္ေျဖေတာ္မူပံုကို ယခု ရဟန္းရွင္လူအမ်ား နားလည္သေဘာေပါက္ေစရန္ အက်ဥ္းခ်ဳံး၍ ေရးသားေဖာ္ျပပါမည္-

၁။ အခ်ဳိ႕မွာ အသက္တိုရျခင္း

ဤေလာက၌ အခ်ဳိ႕ေသာ မိန္းမေယာက်ၤားတို႕သည္ သတၱ၀ါတို႔အေပၚ၌ သနားျခင္းကင္းမဲ႔လ်က္ သူတပါး၏ အသက္ကို ရက္ရက္စက္စက္ သတ္ျဖတ္ေလ႔ရွိ၏။ ထိုသူမ်ဳိးသည္ ေသလွ်င္ ငရဲသို႕ က်ေရာက္တတ္၏။ (ေရွးက ကုသိုလ္ကံ တစ္ခုခု၏ ေထာက္ပံ႕မႈေၾကာင္႔) ငရဲသို႔ မက်ဘဲ လူ႕ျပည္သို႕ ေရာက္လွ်င္ ၾကာရွည္စြာ ေနခြင္႔မရ။ အသက္တိုရေလသည္။)

၂။ အခ်ဳိ႕မွာ အသက္ရွည္ရျခင္း

ဤေလာက၌ အခ်ဳိ႕ေသာ မိန္းမေယာက်ၤားတို႕ကား သတၱ၀ါတုိ႕အေပၚ၌ သနားၾကင္နာ ကရုဏာထားလ်က္ သူ႕အသက္သတ္ျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္၏။ ထုိသူမ်ားသည္ ေသလွ်င္ အထက္နတ္ျပည္သို႕ ေရာက္ရတတ္၏။ နတ္ျပည္မေရာက္ဘဲ လူ႕ျပည္သို႔ ေရာက္ျပန္လွ်င္လည္း အသက္ရွည္စြာ ေနၾကရေလသည္။

၃။ အခ်ဳိ႕မွာ အနာေရာဂါမ်ားရျခင္း

ဤေလာက၌ အခ်ဳိ႕ေသာ မိန္းမေယာက်ၤားတို႔သည္ တစ္စံုတစ္ေယာက္ေသာ သတၱ၀ါကို လက္ျဖင္႔ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ခဲ၊ တုတ္၊ ဓါး စေသာ လက္နက္ျဖင္႔ေသာ္လည္းေကာင္း ညွင္းဆဲေလ႕ရွိ၏။ ထုိသူမ်ဳိးေသလွ်င္ ငရဲသို႔ က်ေရာက္တတ္၏။ ငရဲမက်ဘဲ လူ႔ျပည္သို႔ေရာက္လွ်င္ ေရာဂါထူေျပာ အနာေပါေလသည္။

၄။ အခ်ဳိ႕မွာ အနာေရာဂါကင္းရွင္းရျခင္း

ဤေလာက၌ အခ်ဳိ႕ေသာ မိန္းမေယာက်ၤားတို႔သည္ တစ္စံုတစ္ေယာက္ေသာ သတၱ၀ါကို လက္ျဖင္႔ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ခဲ၊ တုတ္၊ ဓါး စေသာ လက္နက္ျဖင္႔ေသာ္လည္းေကာင္း ညွင္းဆဲႏွိပ္စက္ေလ႕မရွိ။ ထုိသူမ်ဳိးေသလွ်င္ အထက္နတ္ျပည္သို႔ ေရာက္ရတတ္၏။ နတ္ျပည္မေရာက္ဘဲ လူ႔ျပည္သို႔ေရာက္လွ်င္ကား အနာေရာဂါ ကင္းရွင္းရေပသည္။

၅။ အခ်ဳိ႕မွာ အရုပ္ဆိုးရျခင္း

ဤေလာက၌ အခ်ဳိ႕ေသာ မိန္းမေယာက်ၤားတုိ႔သည္ အလြန္ေဒါသၾကီး၏။ အနည္းငယ္ စကားေျပာစရာရွိလွ်င္ သူတပါးကို ထိပါးပုတ္ခတ္၍ ေျပာဆိုေလ႔ရွိ၏။ ထိုသူမ်ဳိးေသလွ်င္ ငရဲသို႔ က်ေရာက္တတ္၏။ ငရဲမက်ဘဲ လူ႕ျပည္သို႔ ေရာက္လွ်င္ မ်က္ႏွာပုပ္သိုး အရုပ္ဆိုးတတ္ေလသည္။

၆။ အခ်ဳိ႕မွာ ရုပ္အဆင္းလွျခင္း

ဤေလာက၌ အခ်ဳိ႕ေသာ မိန္းမေယာက်ၤားတို႕သည္ ေဒါသမထြက္၊ သူတစ္ပါး၏ အျပစ္ကို ေျပာဆိုေလ႔မရွိ၊ စိတ္ၾကည္လင္ေအးျမသူျဖစ္၏။ ထိုသူေသလွ်င္ နတ္ျပည္သို႔ ေရာက္ရတတ္၏။ နတ္ျပည္သို႕ မေရာက္ဘဲ လူ႔ျပည္သို႔ ေရာက္ရလွ်င္လည္း ၾကည္လင္လွပေသာ အဆင္္း (ရုပ္ေခ်ာျခင္း)ကုိ ရရွိေပသည္။

ရ။ အခ်ဳိ႕မွာ ေျခြရံစိုးမိုး တန္ခိုးအာဏာ နည္းပါးရျခင္း

ဤေလာက၌ အခ်ဳိ႕ေသာ မိန္းမေယာက်ၤားတို႔သည္ ဣႆာ (ျငဴစူျခင္း) တရားအားၾကီး၏။ ထိုလူမ်ဳိးေသလွ်င္ ငရဲသို႔ က်ေရာက္တတ္၏။ ငရဲမက်ဘဲ လူ႔ျပည္သုိ႕ ေရာက္ရလွ်င္လည္း ေျခြရံစိုးမိုး တန္ခိုးအာဏာ နည္းပါးရေလသည္။

၈။ အခ်ဳိ႕မွာ ေျခြရံစိုးမိုး တန္ခိုးအာဏာ ၾကီးမားရျခင္း

ထိုကဲ႔သို႔ ဣႆာ (ျငဴစူျခင္း) တရားမရွိေသာသူသည္ ေသလွ်င္ နတ္ျပည္သို႔ ေရာက္ရတတ္၏။ နတ္ျပည္သို႔ မေရာက္ဘဲ လူ႔ျပည္သို႔ ေရာက္ရလွ်င္လည္း နာမည္ေက်ာ္ၾကား ေျခြရံမ်ား၍ တန္ခိုးအာဏာၾသဇာ ၾကီးမားရေပသည္။

၉။ အခ်ိဳ႕မွာ ဥစၥာမဲ႔မြဲ ဆင္းရဲရျခင္း

ဤေလာက၌ အခ်ဳိ႕ေသာ မိန္းမေယာက်ၤားတုိ႔သည္ စြန္႕ၾကဲေပးကမ္း လွဴဒါန္းေလ႔မရွိ၊ မေစၧရ (၀န္တုိျခင္း)တရား အလြန္အားၾကီး၏။ ထိုသူမ်ဳိးေသလွ်င္ ငရဲသို႔ က်ေရာက္တတ္၏။ ငရဲမက်ဘဲ လူ႕ျပည္သုိ႔ ေရာက္ရလွ်င္လည္း ဥစၥာမဲ႕မြဲ ဆင္းရဲရေလ၏။

၁၀။ အခ်ဳိ႕မွာ ဥစၥာျပည္႔စံု ကံုလံုၾကြယ္၀ရျခင္း

ထိုကဲ႔သို႕ မေစၧရ (၀န္တိုျခင္း) တရားမရွိဘဲ စြန္႕ၾကဲေပးကမ္း လွဴဒါန္းေလ႔ရွိေသာသူသည္ ေသလွ်င္ နတ္ျပည္သို႔ ေရာက္ရ၏။ နတ္ျပည္သို႔ မေရာက္ဘဲ လူ႕ျပည္သို႕ ေရာက္ရလွ်င္လည္း ဥစၥာျပည္႔စံု ကံုလံုၾကြယ္၀ရေပသည္။

၁၁။ အခ်ဳိ႕မွာ အမ်ဳိးယုတ္ရျခင္း

ဤေလာက၌ အခ်ဳိ႕ေသာ မိန္းမေယာက်ၤားတို႔သည္ အလြန္မာန္မာနၾကီး၏။ (သူတပါးကို အထင္အျမင္ေသး၏။ ကိုယ္႕ကိုယ္ကို အထင္ၾကီး၏။ ရိုေသ ေလးစားထုိက္ သူကိုမွ် ရိုေသေလးစားရမွန္း မသိတတ္။ ထိုသူမ်ိဳးေသလွ်င္ ငရဲသို႔ က်ေရာက္တတ္၏။ ငရဲမက်ဘဲ လူ႕ျပည္သို႕ ေရာက္ရလွ်င္လည္း ေအာက္က် ေနာက္က် ယုတ္ညံ႔ေသာ အမ်ဳိး၌ ျဖစ္ရ၏။

၁၂။ အခ်ဳိ႕မွာ အမ်ဳိးျမတ္ရျခင္း

ထိုကဲ႔သို႕ မာန္မာနမၾကီးဘဲ ရိုေသေလးစားထိုက္သူကို ရိုေသေလးစားေလ႕ ရွိေသာသူသည္ နတ္ျပည္သို႕ ေရာက္ရတတ္၏။ နတ္ျပည္သို႔ မေရာက္ဘဲ လူ႔ျပည္႔ကို ေရာက္ရလွ်င္လည္း ျမင္႕ျမတ္ေသာအမ်ဳိး၌ ျဖစ္ရရုိးရွိ၏။

၁၃။ အခ်ဳိ႕မွာ အသိအလိမၼာ ဥာဏ္ပညာ နည္းပါးရျခင္း

ဤေလာက၌ အခ်ဳိ႕ေသာ မိန္းမေယာက်ၤားတို႔သည္ ပညာရွိပုဂၢိဳလ္တို႔ထံသို႕ ခ်ဥ္းကပ္၍ ကုသိုလ္ အကုသိုလ္ကိုလည္းေကာင္း၊ အျပစ္ ရွိ မရွိကုိလည္းေကာင္း မိမိမွီ၀ဲထုိက္ မမွီ၀ဲထုိက္ေသာ အရာကိုလည္းေကာင္း၊ ေနာင္သံသရာ၀ယ္ ၾကာရွည္ေလးျမင္႔ ဖြံ႕ဖြံ႔ျဖိဳးျဖိဳး အက်ဳိးေပးမည္႕ တရားအခ်က္တို႕ကိုလည္းေကာင္း ေမးျမန္းေလ႔မရွိ၊ ထင္မိထင္ရာျပဳ၍ ဒုစရိုက္မ်ားသျဖင္႔ ထိုသူမ်ဳိးေသလွ်င္ ငရဲသို႕ က်ေရာက္တတ္၏။ ငရဲမက်ဘဲ လူ႔ျပည္သို႔ ေရာက္ရလွ်င္လည္း အသိအလိမၼာ ဥာဏ္ပညာကင္း လူဖ်င္း လူအ လူမိုက္ ျဖစ္ရေပသည္။

၁၄။ အခ်ဳိ႕မွာ အသိအလိမၼာ ဥာဏ္ပညာ ၾကီးမားရျခင္း

ထိုကဲ႔သုိ႕ေသာ တရားအခ်က္တို႕ကို ႏွစ္သက္ၾကည္ျဖဳ နာယူေမးျမန္းေလ႕ရွိေသာ သူသည္ကားေသလွ်င္ နတ္ျပည္သို႔ ေရာက္ရတတ္၏။ နတ္ျပည္သို႕ မေရာက္ဘဲ လူျပည္သို႕ ေရာက္ရလွ်င္လည္း အသိ အလိမၼာ ဥာဏ္ ပညာ ၾကီးမားလ်က္ ထက္ျမတ္ေသာ အေျခအေနကို ရတတ္ေပသည္။

လိုရင္းအခ်ဳပ္မွာ “ဘယ္သူမျပဳ မိမိမႈ” ဟူသည္ႏွင္႔အညီ ေရွးေရွးက ျပဳခဲ႔ေသာ အမူ(ကံ) အားေလ်ာ္စြာ ေကာင္းက်ဳိးႏွင္႔ မေကာင္းက်ဳိးကို ရၾကေလသည္။

(ဥပရိပဏ ပဏၰာသပါ႗ိေတာ္၊ ၀ိဘဂၤ၀ဂ္၊ စူဠကမၼ၀ိဘဂၤသုတ္)

သာသနာေရး၀န္ၾကီးဌာန သာသနာေတာ္ ထြန္းကားျပန္႔ပြားေရးဦးစီးဌာနမွ ထုတ္ေ၀ေသာ ဗုဒၶဘာသာေကာင္းတစ္ေယာက္ စာအုပ္မွ ျပန္လည္ ကူးယူျပီး ေဖာ္ျပလိုက္ျခင္းျဖစ္ပါတယ္။

ေတာသားေလး